Door PLANTERSVROUW
Vitamine C.
15
Hun auto was tenminste te vertrouwen.
Mocht er weer iets misgaan, dan waren
zij er nog achter ons aan. Dus gingen
wij het eerst en de rit verliep vlot. Het
Fordje deed het prima.
Boven gekomen wachtten we op de
anderen, maar wie er kwamen, zij niet.
Van enkele mannen die naar boven
kwamen lopen, hoorden we dat de
Chevrolet gestrand was in een bocht.
Tegen de rotswand lag een grote kei.
Daar was het voorwiel overheen ge
huppeld en de as zat klem, zodat men
niet verder kon.
Goede raad was duur. Tenslotte be
sloot mijn vader terug te rijden, om te
zien hoe de zaken stonden. Inderdaad
trof hij de gestrande wagen aan in een
bocht.
Met behulp van passanten werd de
wagen opgetild en kwam los van de
kei. Gelukkig was er niet veel be
schadigd en ze konden verder rijden.
Maar nu ons Fordje. Het was ondoen
lijk weer naar beneden te rijden om te
keren en de weg was te smal om hier
te draaien. Tot mijn moeder een op
lossing vond.
Ook weer met behulp van dezelfde
mannen, pakten ze de Ford bij zijn
vooras en bumper en draaiden hem ge
woon rond om zijn eigen as, zodat hij
weer met de neus naar boven stond.
Per slot was het hele geval betrekke
lijk licht van gewicht. Onder gejuich
van ons allen slaagde het evenement.
Al met al was het te laat op de dag
geworden, om nog naar Fort de Koek
te rijden en we besloten in de pasang-
grahan van Matoer te overnachten. Een
eenvoudige nasi goreng was gauw be
reid door de mandoer en na afloop
gingen we het gastenboek bestuderen.
Dit was beslist een bezienswaardig
heid. ledereen die hier geweest was
had er iets in geschreven. Sommigen
vertelden waar ze vandaan kwamen en
waar ze heen gingen. Weer anderen
hadden hele gedichten gewrocht. Zo
lazen we o.a. het gedicht, waarvan ik
me slechts twee regels kan herinneren.
Het was kennelijk van een paartje op
de huwelijksreis. Er stond: "En we
dachten pas aan trouwen, bij het gat
van de karbouwen". Ze bedoelden het
"Karbouwengat" of "Ngarai", een die
pe kloof bij Fort de Koek.
Zo waren er nog meer grappige dingen
in vermeld. Ook wij moesten er wat in
schrijven. Ook troffen we namen van
bekenden aan, die hier ook overnacht
hadden. We amuseerden ons best die
avond.
De volgende dag ging het op huis aan
en we pochten later op de hoedanig
heden van onze voertuigen. De Che
vrolet tegen ons Fordje. Daar bleken
we niet over uitgepraat.
Zo was deze tocht dus nog goed afge
lopen, ondanks de diverse narigheden.
E. A. Ph. Ziesel-Schmidhamer
WAT DE BOER(-IN) NIET KENT
In 't oude China, (las ik) werd de soya-
boon zo hoog gewaardeerd, dat 't ge
was als heilig werd beschouwd. De
Chinese keuken biedt dan ook talloze
verrukkelijke en voedzame gerechten,
waarin soya-producten worden ver
werkt. Nadat we 't in 't oude Indië
hebben leren eten, kunnen we ook
hier tahoe en timpih regelmatig in ons
menu opnemen. Al dan niet met ketjap-
en tao'tjo sausjes. Nu weet ik ook dat
ve-tsin gemaakt wordt van kedelee; en
soe'oen.
En als we een beetje opschieten met
onze soya-club, verwerken we mis
schien al gauw de groene zaden in
zalige sla'tjes, hors d'oeuvres en jar-
dinières. Ik kan me de smaak van de
gekookte boontjes als snoep niet zo
goed meer herinneren. Maar ik weet
wel dat ik 't vroeger erg lekker vond.
Mijn moeder zorgde altijd voor een
tussen-doortje in 't schemeruur. Soms
in de vorm van een grote mand met
bosjes gekookte kedelee En dan maar
"si-sil'en", in een grote kring er om
heen.
Van de week was ik op de markt bij
mijn langganan voor indisch allerlei,
't Is een goedmoedig oud manneke,
met een verweerd kripoet gezicht. To
tok, maar wel al een beetje kesasar,
misschien naar de kant van zijn vrouw.
Hij kent tenminste alle ingrediënten,
zonder zich ooit te vergissen. Knap.
't Is altijd druk aan zijn stalletje, want
't is een "veelzijdig" man. Behalve
indische dingen heeft hij verschillende
merken margarine, "Bléuband" natuur
lijk, verse- en diepvries kip, konijn. Hij
kiontongt Douwe Egberts. En dat met
een gezicht dat altijd op mooi weer
staat.
Iéts probeert'mij opzij te duwen.
Neen tante, dat juist niet; 't is toch
heus mijn beurt.
"Ik wou graag twee van die blokken,"
wijs ik op de emmer met tahoe.
"Wat binne dat voor dingen?", hoor
ik een sjagrijnige stem naast me. Ze
kijkt of ze p... ruikt.
"Soya-kaas, tahoe zeggen we. Dit eten
we in de plaats van vlees. Niet zo
duur en nog gezonder ook."
"En lekker mins... lekker...vol vitami
nen", vertelt de koopman, 'van A tot Z'.
"En datté?" Hij weegt tao'gé voor me
af. "Vitamine C", zeg ik. "Da sal wel".
Ik krijg nog een plak timpih en dan
is zij aan de beurt, Lizegrim. Ze staat
te prikken in bleke kippeborsten, mis
schien ingespoten met ongezond spul.
"Geef mè-èn maar zo'n mals kieken,
neen, den diejen, met veul vlees d'r
an. 'k Sijn niks nie gesteld op al die
nuwig'eden."
Even later stouwt ze aan een ander
stalletje haar tas verder vol met grote
boeren-worsten en andere vlezigheden.
Nog altijd viert de welvaart hoogtij.
Een ongezonde welvaart. Ten koste
van ons welzijn.
Maar hoe beste lezers, zouden deze
mensen te bereiken zijn voor onze
soya? Weet u 't?
Een zij-sprong op mijn stokpaardje.
Van de kedelee, naar onze dierbare
kruiden en hun heilzaamheid.
De zomer is weer in 't land. Maar zó
ook weer voorbij. Zo heel erg lang
zien we haar niet, de smalle weegbree.
Nu komen we haar tegen langs veld
en wegen, misschien in 't plantsoen,
in uw tuin. Of bij de buurman. Maar
altijd tot barstens toe gevuld met
Vitamine C.
Dagelijks een paar blaadjes. Gesnip
perd op uw boterham, in de soep, uw
sla'tje. 't Werkt kalmerend in deze tijd
van jachten en jagen. 't Beschermt u
tegen allerlei infectie's, heelt wondjes,
't verrijkt uw bloed, werkt verzachtend
bij aandoeningen van de luchtwegen
en van de darm." En ga zo maar door.
Met wat honing kunt u er een hoest-
stroopje van maken voor uw lievelin
gen. Als ze tóch verkouden worden.
Holland is eenmaal grillig en nukkig.
Vraag 't Dr. Vogel, Messgué, Mellie
Uyldert. Sla er onze eigen vertrouwde
mevr. Kloppenburg-Versteeg voor op.
Ook zij zal precies 't zelfde vertellen
wat de "da'on-oerat" voor ons heeft.
Zelf heb ik al een voorraadje verza
meld en gedroogd. Voor de kwade win
terdag. 't Ruikt naar gezondheid en
beterschap. Alles heeft zijn waarde
maar niet iedereen ziet haar.
Plantersvrouw.
