BRAZILIË
gejaagd, maar als wij later het binnen
land ingaan, zult u zien hoeveel succes
het voortbrengen van dit geluid op
levert. 'In het binnenland is wild in
overvloed en dan pas kan Kango tonen
wat hij waard is. Deze man is zijn ge
wicht in goud waard!"
VRUCHTEN
De tocht door de wildernis leverde
aldus geen succes op. Wel bleek dat
de Surinaamse wildernis veel voort
brengselen heeft, die de wouden in
Indonesië niet kennen. Zo bijvoorbeeld
kapte Kango op zeker moment een
boompje om met zijn houwer. Er zaten
veel vruchtjes aan, gelijkend op bes
sen. De schil van die vruchtjes is ech
ter zeer hard. Op de vraag wat hij er
mee wilde doen, verklaarde men mij,
dat hieruit een drank wordt bereid. Men
doet de vruchten in lauw water, waar
door de schil zacht wordt. Daarna
knijpt men ze uit. Vervolgens wordt de
aldus verkregen substantie gezeefd,
waarna hetgeen door de zeef komt,
vermengd met suiker wordt gedronken.
Ik kreeg een hoeveelheid van die
vruchtjes. Het was het enige wat de
jacht opleverde.
"En waar is nu de tjèleng?" vroeg moe
der de vrouw.
Ik schudde het hoofd. "Niets gezien of
gehoord", antwoordde ik. "Zondagsja
ger", smaalde ze. En zoonlief voegde
er aan toe: "Je hebt ook de beroerdste
dag die mogelijk was uitgèkozen. Wie
gaat er nou op Vaderdag jagen"
Ik bleef het antwoord schuldig.
RIJKLOF VAN GOENS
caliber 16 gladloop jachtgeweer.
16 ronde loden kogels in een Engels
pond van 454 gram hebben het ka
liber 16. twaalf ronde loden kogels in
een Engels pond van 454 gram heb
ben het kaliber 12. Enz. 20-24-28
2) De Zuid Amerikanen spreken van
"El Tigre" de tijger. De jaguar is
geen tijger, maar een gevlekte roof
kat ongeveer ter grootte van een
Afrikaanse panter.
3) In Indonesië lokten we kidangs met
een alang-alang blad, dat tussen de
handen werd geklemd en waarop
geblazen werd. Dat noemt men
"fiepen"!
Bij deze ben ik zo vrij om U voor
Tong-Tong de beschrijving van een
"ervaring" toe te sturen, die me wel
in de geest van Uw blad leek.
Het gebeurde ongeveer een half jaar
geleden, toen we claimgrenzen aan het
uitzetten waren. Ik heb het toen dezelf
de dag nog opgeschreven.
We waren verdwaald. Om eerder thuis
te zijn, waren we niet langs de "pica-
da" (pad), maar dwars door het oer
woud gegaan. Maar de regen speelde
ons parten. Toen we al meer dan een
uur hadden gelopen, bleek, dat we de
goede richting kwijt waren, want, toen
de zon even doorbrak, scheen zij in
plaats van op onze rug, recht voor ons
uit. We dachten al bijna thuis te zijn,
maar toen moesten we omkeren. De
beek, die we gevolgd hadden, was
helemaal niet de beek naar het kamp.
En de regen stroomde maar. Van alle
bladeren droop het water op ons neer.
Alles was doorweekt. Wortels en klim
planten grepen ons bij de voeten. Twij
gen en natte bladeren striemden in
onze gezichten, ledereen had dorst,
maar de beek was nu al weer ver be
neden ons. En nog steeds stegen we.
Niemand, die wat zei.
De helling werd minder steil, veran
derde van richting en even later daal
den we. De regen hield ook op.
Voor ons verscheen een lichte plek
tussen het gebladerte. We kwamen er
dichterbij en toenhielden we onze
adem in van bewondering. We waren
op een steile graniethelling terecht
gekomen. Hagedissen en vleermuizen
zochten verschrikt een goed heen
komen. Waren We zoéven nog inge
sloten geweest door dicht gebladerte,
nu keken we plotseling heen over het
oerwoud, dat zich diep beneden ons
uitstrekte - kiillometers ver. Tot aan
de horizon golfde de grijsgroene bla-
derenzee zich van ons af. Met daar
boven, lage, donkere regenluchten en
hier en daar witte nevelslierten, op
stijgend uit het oerbos. Je kon de stilte
horen.
Correspondentie kaarten met
leuke Indische vignetten
In 4 kleuren: grijs - wit - groen -
chamois. 10 kaarten met bijbe
horende enveloppen f 1,50 porto
60 ct. Op 2 stel 90 ct. porto.
Er groeiden een paar spichtige boom
pjes met dikke leerachtige bladeren,
volop wilde abacaxi, wilde macaxeira
en hoog opschietende cactussen, waar
van sommige in bloei, terwijl bij de
grond, oranje-rode bloempjes en ver
schillende mossen groeiden.
Nog nooit had een mens, afgezien van
misschien een enkele Indiaanse jager,
hier ook maar een voet gezet en een
gevoel van nederigheid en eerbied
vervulde ons, tegenover deze groots
heid der Natuur. En tevens van dank
baarheid dit aanschouwd te mogen
hebben.
We bleven nog even kijken, sneden
wat wilde abacaxi en stapten toen weer
op, want we wisten nu ook meteen,
hoe we verder moesten. Rechts van
ons was namelijk een andere heuvel
en tussen die en die, waar we ons
op bevonden, moest logischerwijs een
beekje naar beneden stromen. Dat
hoefden we volgens onze berekening
nu nog maar te volgen, om weer bij
het pad uit te komen, dat naar het
kamp ging. En dat bleek juist te zijn.
Met een omweg, want deze graniethel
ling was te steil, om langs af te dalen,
trokken we het oerwoud weer binnen.
Even- later hadden we het beekje al te
pakken. Eerst nog droog, steil en be
zaaid met rotsblokken, maar een eindje
lager siepelde er al water doorheen en
nog een eind lager kwamen we op het
pad uit. Een half uur later waren we
"thuis".
picada (piekaada) opengehakt pad
in het oerwoud.
abacaxi (abbakkasjie) een bepaald
soort ananas.
macaxeira (makkasjeera) maniok.
C. Vreeke.
Bloeiende flamboyant in een Indisch
landschap, een stukje tropen aan de
muur!
Wandtegel inclusief porto 7,50
In de winkel 6,50.
(de tegel is niet hitte-bestendig, dus
niet als onderzetter gebruiken)
19
