"BIBI KOETIS VOOR ALTIJD"
REIS VAN CHRIS
(IV)
I Jos. van Arcken
ZOJUIST VERSCHENEN:
BANDUNG
LOGEERADRESSEN
INDONESIË
door Lin Scholte
Lin's nieuwste boek handelt over haar Javaanse tante Koetis, die het
gezin overal volgde. Wie "Anak Kompenie" gelezen heeft zal dit boek
als een onmisbare aanvulling zien. Op haar eigen eerlijke, ongecompli
ceerde manier geeft ze de geheimen van het tangsi-leven prijs. Haar
leven, het leven van duizenden als wij. Vol humor, warmte, menselijkheid.
30 Nov. komt Lin Scholte in het tv-programma van Koos Postema. Zorg
dat U daarvoor het boek gelezen hebt
Tot en met 31 december INCLUSIEF PORTO 18,90
Daarna f 2,porto. Profiteer NU! "Anak Kompenie" f 5,25, porto f 1,50
Beide boeken tegelijk besteld GEEN PORTO
Na drie dagen in Sarangan te zijn ge
weest, ging ik met de trein, naar Ban
dung. Door een vertraging kwam ik
pas om 21.30 uur te Bandung aan. Ik
vroeg aan de stationschef, of ik een
hotel mocht bellen, hetwelk werd toe
gestaan. Ik belde het Braga-Hotel op
en vroeg, of ze een kamer hadden. Er
was een kamer vrij en men vroeg mij
vanwaar ik kwam. Ik vertelde, dat ik,
als toerist, daar was.
Met mijn gekke kop charterde ik een
deleman. In een betjak had ik al ge
reden in Jakarta, maar nog niet in een
deleman.
In het Braga-Hotel stonden ze mij met
vier boys op te wachten. Vol ongeloof
staarden zij mij aan, zodat ik tot de
oudste van hen zei: "Memang nja
mang, batur mah kana taxi, abdi mah
numpak delman!" (Inderdaad, ja oom,
anderen gaan per taxi, maar ik ga met
de deleman!) Waarop hij toen met een
grijns antwoordde: "Samuhun, gan! leu
teh, sesasi!" (Ja meneer! Dit is een
sensatie!)
Na aan de nodige formaliteiten te heb
ben voldaan, ging ik naar de aloon
aloon en veegde saté en gulai kambing.
Maar voor de klapa-kopjor moest ik
aan de overzijde zijn, restaurant Ja
karta.
Terwijl ik daar met kleine hapjes en
teugjes genoot van de kopjor, hoorde
ik iemand met een zachte, toch tame
lijk zuivere stem, krontjong zingen. Een
straatmuzikant! Ik hoopte zo, dat hij mij
niet voorbij zou gaan. En ja hoor, daar
kwam ie. Nauwelijks had hij een stap
in het restaurant gedaan, of ik zei al:
"Stambul II!"
En hij zong en speelde, dat ik mijn
ogen sloot om mijn ontroering te ver
bergen. Daarna vroeg ik hem om voor
mij krontjong Morisquo te spelen en ik
dacht aan Miss Netty. Na afloop vroeg
ik de man, of hij soms iets wilde eten,
of drinken, maar hij was te verlegen.
Ik gaf Rp. 100,en vier Camel-siga
retten en de dag was voor ons beiden
goed!
Voor ik naar het hotel ging, kocht ik
twee kanjeuze durians. En raad eens,
wat mijn ontbijt was?
Inderdaad, durian op nuchtere maag!
Maar ik héb het geweten!!!
Chris.
GROETEN
VAN VERRE VRIENDEN
I.
Beste Redactie,
Iedere nederlander op reis in Indonesia
vandaag, ontmoet regelmatig mensen
die herinneringen ophalen aan vroeger.
Je bent ook nederlander en ze vragen
of je die of die niet kent, of je de
groeten wilt overbrengen. Vaak is dat
erg moeilijk te verwezenlijken omdat
de herinneringen zijn vervaagd, men
zich de namen niet meer goed weet te
herinneren, soms alleen maar de fami
lie kan beschrijven. En ook, het is alle
maal zo lang geleden, 20 of 30 jaar.
Maar wat me steeds weer heeft ge
troffen, wat ik meen dat kenmerkend
is voor de relatie die nederlanders
hebben met indonesiërs, is dat men zo
thuis is in zijn herinneringen. Voor mij
gelden de bezwaren die ik net noemde:
vaagheid in de beschrijving en een
grote afstand in tijd. Niet zozeer voor
hen die de herinnering levend houden,
tot op de dag van heden een deel van
hun bestaan ermee vorm geven.
Ik besef dat het niet gemakkelijk is om
de groet die zij me steeds meegaven
ook werkelijk over te brengen, mis
schien is dat ook niet direct de bedoe
ling, maar ik wil wel uitdrukking geven
aan mijn eerbied voor de gevoelens
van vriendschap die zo hecht blijken
te zijn, zo onberoerd blijven in hun
eenvoudige kracht. Daarom één bood
schap uit Indonesia, waarvan ik dacht
goede gegevens te hebben, en waar
over ik het gevoel heb dat de ontvan
ger aan deze kant er blij mee is:
Tugino en zijn vrouw E'en, wonende
in Ciawitali en werkende in de rubber
tuinen van Warnasari-Moncolino, groe
ten de familie Schram die omstreeks
Voor Juwelen en Uurwerken als f
van ouds naar
t Laan van Meerdervoort 520 I
Den Haag - Telef. 33 64 41 I
1958 ook daar in de rubber werkte.
Tugino heb ik ontmoet tijdens een
korte stop bij de rubberbossen die een
gast uit Nederland die met ons reisde
nog nooit had gezien. Tugino kwam
aanlopen en vertelde ons van alles
over de rubber. En hij haalde zijn her
inneringen op aan de tijd dat hij met
nederlanders werkte. Niet beter of
slechter dan vandaag, anders.
Ik heb Tugino op 14 augustus ontmoet,
al weer enige tijd geleden doch wat
deert ons de tijd?
IR. B. VAN BRONCKHORST
II.
Wij, mijn man en ik, hebben o.a. gelo
geerd in Yogjakarta bij Mevrouw Soe-
mari, jalan Dr. Sutomo 9 Yogjakarta.
Mevrouw Soemari, een gewezen parle
mentslid, heeft alles voor ons gedaan,
om ons verblijf zo aangenaam mogelijk
te maken. Zij is zelfs met ons meege
gaan naar een buitenhuis in Kali urang;
een hele week zijn wij daar geweest.
Mevrouw Soemari beschikt over uit
stekende adressen over heel Java,
waar men bereid is houseguests op te
nemen.
Wij zouden ook een ieder, die zoekt
naar een prettig onderkomen, willen
verwijzen naar Mevrouw Soemari. E-
ventueel zijn mijn man en ik ook bereid
inlichtingen te geven.
Wij hebben vier heerlijke weken achter
de rug, en als de omstandigheden het
toelaten, gaan we volgend jaar weer.
Met vriendelijke groeten,
Mevr. H. N. Smit
279 Belgraviastreet
Cloverdale
W. Australia - 6105
Voor hen die voor hun vacantiereis een
uitgebreide planning nodig hebben,
kunnen wij U aanbevelen:
Indraloka Home Service, Cik Ditiro 14,
Yogyakarta, waar Mevrouw Moerdiyo-
no U graag terwille zal zijn bij het
zoeken van logeergelegenheid in Yogja,
Jakarta, Bandung, Surabaya en Malang.
