jMt.
VAN DE KLEINE MUZE
0)0(0
Indonesië in opkomst
Onderscheiding voor Charlie Overbeek Bloemen voor Theo Scherer.
Pas wanneer men zo'n unieke avond
als op 5 oktober in de toneelzaal van
het Haagse Congresgebouw meemaakt,
beseft men dat we in Indië niets tekort
kwamen aan muziek, toneel en alle
andere takken van groot- en klein
kunst. Het werd als vanzelfsprekend
aanvaard en we vergeten het nu wel
eens, helaas.
Op 5 oktober werden Charlie Over
beek Bloem (jazz-pianist) en Theo
Scherer (toneelspeler) door wethouder
Vink geridderd. Maar toch in de eerste
plaats betrof het een spontane huldi
ging van het Indische publiek aan deze
twee artiesten, Indische jongens uit
eigen bodem ontsproten en gevormd,
die met hun talent, bijna 50 jaar vreug
de, ontspanning hebben gebracht aan
honderdduizenden. Als lintjes een on
derscheiding heten te zijn voor bijzon
dere diensten aan de maatschappij,
dan waren deze lintjes voor Charlie
en Theo meer dan verdiend.
Ongetwijfeld heeft elke aanwezige in
de zaal met een gevoel van trots en
dankbaarheid geluisterd naar de nog
steeds briljant spelende Charlie, naar
Theo Scherer die nog steeds met verve
elke rol speelt. Als 16-jarige stond
Theo al op de planken, nu als 60-er,
verbonden aan het amateurgezelschap
van het Min. van Verkeer en Water
staat laat hij nog van zich horen.
Met het optreden van Charlie Over
beek Bloem werd deze huldigingsa
vond pas een waar feest. Met zijn
muzikale illustraties van zijn leven "van
6 tot 60 jaar" bewees hij overduidelijk
dat noch de jaren, noch het totaal an
dere leven dat hij nu leidt, maar ook
iets hebben ingeboet aan zijn knappe
spel, het ware jazz rhytme, waar hij in
de 30-er jaren beroemd om is geweest.
Wat hij ook speelt, Teddy Wilson, Ger
shwin, Waller, Oscar Peterson, altijd is
Charlie aan zijn eigen stijl te herken
nen. Ongeëvenaard.
"Deze muziek maakt mij helemaal
ziek", zuchtte een dame achter me,
die alle woorden van de songs kende.
Ziek van heimwee naar vroeger, toen
er alleen nog deze melodieuze, blije,
zachte, muziek gemaakt werd? Of ziek
van het idee dat die tijd voorgoed
voorbij is? Je moet er niet bij stilstaan,
alleen dankbaar zijn voor avonden als
deze.
De zeldzaamheid bepaalt de klasse.
Voelde ik de kwalificatie "amateur
pianist en amateurtoneelspeler"in de
dagbladen als discriminerend aan, ik
besef nu dat het een compliment is.
Wie tot na z'n 60ste nog zo geniaal kan
spelen en zo pretentieloos en vol over
gave zijn Kunst wil schenken aan ie
dereen, k a n in deze tijd alleen ama
teur zijn.
Op Charlie en Theo: Prosit! Dat ze
nog lang mogen leven en spelen!
Wout Doeve en allen die aansprakelijk
waren voor deze geweldige avond:
Djempol I
DANK
Mijn vrouw en ik hebben er behoefte
aan, allen die een aandeel hebben
gehad in de organisatie van het
huldigingsfeest van mijn 50-jarig ju
bileum als Indisch amateur-pianist
op 5 Oct. j.l. in het Haagse Congres
gebouw, en allen die met hun komst,
dat feest tot een onvergetelijke, hart
verwarmende getuigenis van waar
dering en vriendschap hebben ge
maakt, heel hartelijk te bedanken.
Ook al degenen, die op enigerlei
wijze van hun medeleven met dit
gebeuren en de mij verleende Ko
ninklijke onderscheiding blijk hebben
gegeven, nogmaals onze hartelijke
dank!
Lilian Ducelle, wier aanwezigheid als
vertegenwoordigster van Tong Tong,
het levenswerk van haar en ook
"onze" onvergetelijke Tjalie Robinson,
voor mij en mijn vrouw een grote
eer was, heeft het zo treffend gezegd:
"Het feest heeft opnieuw bewezen,
dat het oude Indië, ons Indië, nog
bestaat".
En is het behoud van al het moois
en goede, wat de vroegere Indische
samenleving bezat, niet datgene, waar
Tjalie altijd zo hard voor heeft ge
vochten?
Daarom ben ik zo blij èn voor Tjalie
èn voor Lilian, dat ik er in heb mogen
slagen met het spelen van bekende
liedjes uit die goede ouwe tijd te
bewijzen, dat het oude Indië in dit
kille Nederland nog springlevend is!
CHARLIE OVERBEEK BLOEM
Prijs f 79,50 plus porto 4,75.
(3 termijnen mogelijk!)
