ER IS WEER INDISCH POSTPAPIER!
5Cettinc) brieven
In blauw geel - wit - rose
f 4,-
DIERBARE HERINNERINGEN
Kort voor kerst kreeg ik bij mijn stapel
post een ketting-brief.
Misschien wel de honderdduizendste
in mijn leven en voor de 99.999 ste
keer werd ik wéér nijdig. Die aller
eerste keer, in Soerabaja was dat,
voor de oorlog, was ik te nieuwsgierig
en te onwetend, om me te realiseren,
dat het allemaal nonsens is, des dui
vels oorkussen van een hij of een zij,
die zich stierlijk verveelt. Postzegel,
tijdverspilling. Ik heb nog wel een
andere vooraad bijgeloof met veel in
teressanter objecten.
Het is een jaar of 10 geleden een rage
geweest, die kettingbrieven, zo erg,
dat men er zelfs in de krant voor waar
schuwde er niet te veel waarde aan te
hechten. De enige waarde, die in klin
kende munt werd omgezet, was bij de
posterijen natuurlijk.
Nu zijn er twee soorten kettingbrieven.
De eerste is van een zachtmoediger
opstelling dan de tweede. In de eerste
worden met een veroverend optimisme
gouden bergen beloofd. Geluk in
vriendschap, liefde en zaken. En ook
nog financieel voordeel.
De laatste tijd echter komt de andere
soort kettingbrief meer voor, karakte
ristiek voor deze tijd, van bedreiging
en geweld. Zonder veel omhaal wordt
de verraste lezer(es) het mes op de
keel gezet. "Wanneer U de ketting ver
breekt, zal onheil over U en Uw gezin
komen. Groot verlies van geld en goe
deren, ziekte, ongeluk en zelfs dood".
Waarna natuurlijk een opsomming van
alle ongelovige ongelukkigen die het
gewaagd hadden, de ketting te breken.
Dit soort brieven nu, wekt mijn opper
ste razernij op. Ik laat me door niemand
bedreigen, laat staan door een stuk
papier. Moet een mens zich door een
ketting laten ringeloren? Door een
fietsketting ja, maar dit? Neen I
Mijn laatste brief kwam uit Indonesië!
Tierelierend de prullemand in. Mijn
dochter kreeg dezelfde. Ook wegge
gooid. Ketting stuk, ze moeten het zelf
weten. En toen schreef Rogier uit Ja
karta: ik hoop, dat je die brief niet
hebt weggegooid, want heus, hij heeft
mij wél geluk gebracht. Komt een zeer
geloofwaardig verhaal van eerst pech -
toen de brief toch maar doorgezonden
- daarna alles voor elkaar.
"Als fe het niet erg vindt, heb ik toch liever
m'n oude droogkap, Jan
Nu zal ik U wat vertellen. Op Nieuw
jaarsdag ontmoet ik uitgerekend het
creatuur, dat ik al jaren ontwijk om
ruzie te vermijden. Op 2 januari stopt
mijn auto op onverklaarbare reden (ja,
natuurlijk vindt de garage wél een ver
klaarbare reden) midden op de Sport-
laan, zodat ik blauw van de kou (ik
loop altijd op sandalen), anderhalve
kilometer naar een telefooncel bibber.
Mijn dochter, die graag een bepaalde
job wilde hebben, kreeg hem niet, of
schoon het erop leek, dat die voor haar
was weggelegd.
Er breken dingen in huis, raken weg,
nou ja, ik let er eigenlijk niet zo op,
maar nu ineens wél.
Dus ben ik e e n s zo nijdig op die
kettingbrief-zender. Want, als ik die
brief nooit ontvangen had, was er niets
gebeurd.
Geen kettingbrief - geen pech. Wilt U
daarom denken mensen en nooit, nooit
een kettingbrief doorzenden? Vooral
niet aan mij? Ik kan mijn tijd wél, maar
de pech niet gebruiken. Trima kassi!
Lilian
10 dubbelvelletjes met 10 enveloppen
(gewoon of luchtpost, naar keuze) 2,50
20 vel met 10 enveloppen (voor de veelschrij(fst)vers I
Porto per pakje 80 cent.
10 verschillende foto's
Beste Mevrouw Lilian Ducelle,
Kunt U mij A.U.B. een pleziertje doen? Op
20 januari wordt mijn tante Piet 78, en ik
wilden weten of U via de Tong Tong haar
kunt feliciteren.
Als mijn vader, of mijn moeder, of ik jarig
wordt, dan laat tante Piet haar verjaardag
wensen over aan Radio Nederland's Ver
zoek Programa. Dat vinden wij altijd leuk.
Nou wil ik Tante Piet ook blij maken net als
zij ons blij heeft gemaakt.
Kunt U voor mij dezen boodschap in Uw
krantje zetten, zodat Tante Piet het ziet als
ze de Tong-Tong leest?
Dank U wel voor Uw moeite en
Groetjes uit America van
Mandy Hübner
Dolton, III., USA
Natuurlijk hoor Mandy!
Lieve Tante Piet,
Ik wil U even Hartelijk Gefelici-
teeren met Uw verjaardag, en dat
U nog heel veel jaren voor Uw
bloemen mag zorgen. Ik wens U
ook een Hele Gelukkig Nieuwjaar.
Hele Boel Love van
Mandy, ook van
Mama en Papa.
Het doet je toch goed, door tussen
komst van ons zeer geliefd, enige
Indische blad ter wereld, 't e.e.a. te
mogen lezen omtrent mijn geboorte
land Java.
Dit keer over Batavia. Het St. Vincen-
tius-gesticht om precies te zijn Kramat
134. Ik ben zelf géén pupil geweest,
doch wel nauw verbonden met de
school. Mijn overleden vader was amb
tenaar bij de S.S., de Staatsspoorwe
gen; oud-lndischgasten begrijpen de
afkorting wel. Doordat mijn vader vaak
werd overgeplaatst, belandde ik ten
slotte op deze school, 't domein van
de Hr. Mensink, hoofd der school, (bij
naam: Pa Tjaplin, vanwege zijn kort
snorretje.) Een regeerder met strakke
hand! Dan herinner ik mij nog de naas
te medewerkers: Hr. de Groof (bij
naam: Pa Gentong: ietwat groot hoofd)
mijn klasse-onderwijzer. Hr. Carimmol,
met z'n goed verzorgde motorfiets:
Ariël, en dan niet te vergeten onze
lieve Juf Ina Musch.
Wat zou ik 't fijn vinden, bij een vol
gende Reünie hen te mogen zien. Mijn
schoolvrinden: Gebroeders van de
Brand Horning, Cirel Rodriques, Leo
Antonnijs, De Pour, Krijgsman, Arie,
Theoo en Max Copijn, de Paters.
Heidkeunie, Dir. Vine.: Pater Beekman,
De Kok en van der Kun. Dit waren
enkele namen, die ik mij nog herinner.
Alvast mijn beste wensen met 1975 en
de hartelijke groeten aan alle beken
den van 't St. Vincentius Gesticht, van
Ch. U. Wolff, Mr. Troelstrastraat 65,
Dieren, Gld., NI. tel. 6536.
11
