ALLEEN BIJ TONG TONG
Zoutloze
KROEPOEK van VAMU
BUITENLANDERS
BINNENLANDERS
WIE SCHRIJFT EENS?
SAMBAL KEDELÉ
bevat vele mineralen en vitaminen B1, B6, B12, enz.
kampong terecht. Ik hoorde, dat Willem
de zoon was van een Maleise chauf
feur op Sumatra. Als je Mevrouw kon
geloven, had ze in haar jeugd paard
gereden Unter den Linden en was ze
getrouwd geweest met een Duits offi
cier, of liever haar familie had die voor
haar "gekocht" in ruil voor de betaling
van zijn geldschulden, zoals dat vroe
ger weieens gebeurde. Spoedig had hij
haar bedrogen. Ze was hertrouwd met
een Hollandse planter en naar Sumatra
gegaan.
Ze was nogal vrijpostig en mijn kokkie
zei, dat ze koerang adjar was en ik niet
zoveel moest helpen. Willem was een
grote robuuste knaap; hij zag er niet
bepaald hongerig uit.
Na de japanse inval.
Toen de Jap binnenviel, ben ik ze kwijt
geraakt, trouwens' de scholen werden
dadelijk gesloten. Alleen zag ik de
Duitse nog wel eens in een rijtuigje
van de markt komen met proviand. Ze
wendde dan altijd het gezicht af, als
ze me zag. Willem verdiende de kost
met het oefenen van Javaanse jongens
voor de Jappen. Later heb ik hem in
Holland ontmoet, waar hij een zaakje
probeerde op te zetten in Indische
waar, maar het lukte niet. Hij vertelde
dat hij veel verlies had door oneerlijk
heid van Hollanders, waarmee hij za
ken deed.
Wilt U alstublieft niet per bankchèque betalen, de bank rekent 30
kosten en wij zitten met een verlies, tenzij U deze bankkosten voor Uw
rekening neemt.
U kunt per internationale postwissel betalen aan een postkantoor te
Uwent of direct via Uw bank, in geen geval met een chèque.
Als het enigszins mogelijk is, wij prefereren betalingen per postgiro
boven bankbetalingen. Met ingang van 1975 worden nl. de portokosten
door de bank van aan clienten gezonden dagafschriften doorberekend.
Dit betekent dus zowel voor U als voor ons weer een extra-belasting I
ADMINISTRATIE
Dan waren daar Dieuwertje en Gerben
van een oude Friese vader en een
Chinese moeder. Hun namen zouden
beter klinken op een of ander fries
dorp, ze vielen wat vreemd op een
school met Indische kinderen.
Als het opsteldag was, had Gerben het
zwaar te verduren. Op de lei, waar hij
het klad maakte, schreef hij één zin
netje en veegde er twee uit, tot ik hem
ten laatste voort hielp.
Dieuwertje was snuggerder; ze was
een lieve halfbloed, licht van kleur met
getrokken ogen. Hun vader stierf en
mama werd de concubine van een Ma-
donees.
In de Jappentijd zijn er vreselijke din
gen gebeurd. De Menadonees had
meer dan vaderlijke belangstelling voor
zijn stiefdochter. Dieuwertje kon ont
snappen en klaagde de man aan we
gens bezit van een geweer. Hij werd
gevangen gezet.
Ik weet niet meer, hoe ik hen later
terug heb gevonden in die verwarde
tijd van de bezetting, toen wij, die nog
buiten het kamp waren, blij waren met
onze vrijheid. Maar toen ik Dieuwertje
terug zag, was ze een hele dame, ge
trouwd met een rijke Chinees.
Dan het verhaal van de familie H. De
vader was een non-valeur; kon nergens
blijvend werk vinden. Ze leefden van
de 35,steun van de gemeente en
van wat de twee oudste meisjes van
hun karig loon afstonden. Moeder H.
was een flinke, kordate vrouw, die er
de wind onder had.
Floortje en Jeanne hadden bij mij in
de klas gezeten. Ze werkten in een
bakkersbedrijf en als kinderjuf. Van
hun salaris van 25,— stonden ze
f io,af. Floortje met de mooie zwar
te ogen kon geen weerstand bieden
aan haar baas en toen er een kind
moest komen, klaagde moeder H. hem
aan, liever, dan het aanbod aan te ne
men, om het kind te laten grootbrengen
door anderen.
Ik geloof, dat de onverlaat twee weken
gekregen heeft. Floortje kreeg een teer
zwak meisje, dat spoedig stierf.
Gelukkig was er nog geluk voor Floor
tje weggelegd. Ze trouwde met een
aardige Hollandse matroos, van wie ze
een zoon kreeg, die ze naar mij noem
de: Isidoor.
Hoe het verder met deze mensen is
gegaan? Wellicht horen ze onder de
groep verpauperde Indo's, die nu in
Indonesië verblijven.
Ik heb prettige herinneringen aan mijn
tijd bij het onderwijs.
Het werk heeft mijn leven gevuld en
rijk gemaakt. Het kostte geduld en in
spanning en veel liefde en begrip voor
het Indische kind.
Elke morgen ging ik fris gebaad en
geurend naar eau-de-Cologne naar
school en om een uur of tien, vooral
in de Oostmoesson, liep het tappelings
langs je rug
Het was prettig, om na volbrachte dag
taak, om één uur thuis te komen en me,
na een goede rijsttafel, uit te strekken
op mijn bed in de koele, halfduistere
slaapkamer.
I.C.J
Mevrouw E. M. Schröder-Franssen Her-
derschée wordt zondag 9 maart a.s.
70 jaar. Zij, die haar hebben gekend,
weten dat zij zich geheel inzette voor
haar leerlingen in Surabaia, waar zij
aan de Simpang School (S.S.V.) werk
te, tot aan haar vertrek naar Neder
land. Sinds een jaar verblijft zij in het
Verpleeghuis De Poort en vooral op
haar verjaardag zou post haar veel
goed doen.
Haar adres is;
Verpleeghuis "De Poort", Hugo de
Grootkade 20, Amsterdam-C.
Prins Mauritslaan 36 - Den Haag
Iets nieuws:
13
