HET GELUK VAN HET JAGEN
TOKO
EN BOEKHANDEL
TONG-TONG
Zijn met ingang v. 15febr.
UITSLUITEND op
woensdag van 9-4 en
zaterdag van 10-2 uur
geopend.
"De jacht behoort tot het zuiverste
repertoire van het menselijk geluk
José Ortega Y Gasset.
EEN EETLEPEL KRUIT (slot)
door J. G. A. LA BASTIDE
Een honderdtal meters verderop stond
hij stil en begon met de lamp weer de
vlakte in het oosten af te zoeken.
Daar waren de witte lampjes weerl
Op ongeveer dezelfde afstand, maar
nu iets achter ons.
"Als we hier de ladang ingaan zullen
we hem onderscheppen," fluisterde hij.
"Goed, maar houdt hem in de lamp,
bromde Abu achter mij.
Ik zei niets, maar Djamin vatte mijn
stilzwijgen op als een bewijs van in
stemming en begon met de lamp boven
het hoofd, voorzichtig het hoge gras in
te lopen. Er zat mij niet veel anders op
dan te volgen, hoewel mijn aanvanke
lijk enthousiasme met Abu's "Kira-kira
satu sendok makan ter plaatse was
gesneuveld. Langzaam gingen we ver
der. De zwarte stoppels van de afge
brande lalang knerpten zachtjes onder
mijn schoenen en de lange halmen rit
selden tegen onze benen. Intussen
hield Djamin de thans onbewegelijke
ogen schuin voor ons in het schijnsel
van de lamp gevangen.
Dichter bij, steeds dichter bij. Lang
zaam, voorzichtig stappend en zo ge
ruisloos mogelijk. Nog steeds was de
eigenaar van de ogen zelf niet te zien,
slechts schenen de vuur-bollen hoe
langer hoe groter te worden en hoe
langer hoe feller te gaan branden
Toen onttrok een verhoging in het ter
rein, spaarzaam begroeid met lantana,
het dier tijdelijk uit het gezicht en uit
de lamp.
"Snel"! hijgde Djamin in mijn oor, "uit
het licht gaat hij weer lopen!" Gebukt
en in de looppas gingen we nog een
vijftigtal meters vooruit en bestegen
toen op de tenen, zwetend en hijgend,
de lange, lage heuvelrug aan de linker
hand.
Tienduizenden microscopisch kleine
lantana-doorntjes plukten aan mijn kle
ren en haalden venijnig over de onbe
schermde huid van gezicht en armen.
Nog een paar stappen, practisch op
handen en voeten
Djamin was de eerste die zich, met de
lamp boven het hoofd, langzaam uit het
hoge gras oprichtte, maar ik stond
geen seconde later naast hem.
Lang hoefden wij niet te zoeken. Vrij
wel onmiddellijk kwam de dunne licht
straal tot rust op Hem, in zijn goudge
streepte pracht en koninklijke waardig
heid! Op vijftien meter afstand: Eén
van de mooiste koningstijgers die ik
ooit heb gezien. Hij zat als een poes
op zijn achterste voor een donker rho-
dodendron-bosje. Zijn grote witgloeien
de ogen draaiden langzaam met de kop
20
heen en weer. Een prachtige witte
kraag stond wijd uit van zijn kaken en
zijn staart zwiepte zachtjes van links
naar rechts en terug.
"Blijf onbewegelijk staan!" ademde ik
in Djamins oor; strekte mijn arm uit
naar achteren en greep Abu bij de
schouder. Hem naar mij toetrekkend
duwde ik hem de dubbelloop toe en
rukte de kamera met flitslicht uit zijn
handen. Snel keerde ik mij weer naar
de tijger.
Deze begon onrustig te worden; zakte
in zijn voorpoten ineen en opende bla
zend zijn grote bek.
Terwijl ik, met het hart in de keel,
wachtte op het zacht zoemend opladen
van de twee condensatoren in mijn
electronenflits, klonk achter mij plot
seling, huiveringwekkend: luid: Klik...
Klik
Abu had de hanen van zijn geweer ge
spannen!! De tijger schrok zichtbaar,
stond met zwaaiende staart snel op.
En toen gebeurde het!
Het was of achter mij een vuurzuil uit
de hemel neerdaalde en de aarde met
een donderende ontploffing in tweeën
barstte!!!
De tijger rees zeker drie meter recht
standig de lucht in, om dan, als bij to
verslag te verdwijnen.
Gelijktijdig zag ik Djamin naast mij een
soortgelijke luchtreis maken. In tegen
stelling tot de tijger, kwam hij echter
weer op de begane grond terug, waar
bij hij met onbegrijpelijke behendig
heid zijn lantaarn brandende wist te
houden.
Abonnementen, administratie en
redactie zijn dagelijks open
van 9 - 4. Ook voor telefonische
bestellingen.
Nog eens een vijftal meters verder
helling af vonden wij het ding. Met
stomme verbazing zag ik dat de lopen,
die beide tegelijk waren afgegaan, heel
waren gebleven.
"Hoe is het gebeurd, Abu?"
"Ik weet het niet. Ik moet in mijn zenu
wen een der trekkers hebben aange
raakt." "De lopen waren niet op u ge
richt, meneer," voegde hij er, een beet
je overbodig aan toe.
Waar die twee kogels terecht zijn ge
komen laat zich slechts raden.
Maar ik persoonlijk twijfel er niet aan,
of zij cirkelen thans nog als twee mi
niatuur-kunstmanen voor eeuwig om de
aarde heen.
Van de tijger was heinde en verre niets
meer te bespeuren; hij zal in diezelfde
nacht wel niet meer tot stilstand zijn
gekomen!
Pas toen wij weer bij de jeep waren
aangekomen begon ik te lachen. Maar
toen kon ik ook niet meer ophouden
tot ik gierend en snikkend slap tegen
het spatbord aanhing. Mijn beide met
gezellen stemden na enige tijd als twee
boeren met kiespijn in.
Nadat we een sigaret hadden gerookt,
ging ik naar huis. Abu en Djamin wil
den echter tot de ochtend blijven door
jagen en toen ik wegreed zag ik ze,
achter elkaar als twee donkere scha
duwen, weer in het bambubos verdwij
nen.
Rest mij nog te vermelden dat, toen ik
de volgende middag van mijn werk
thuis kwam, er een mooie vette napu
in de keuken lag te wachten.
Die in de ochtenduren was gebracht
door A Mang, met de complimenten
van Abu en Djamin!
Met een luide vloek draaide ik mij om
en ontstak mijn flashlight.
Abu was verdwenen!!!
Toen zag ik hem zes meter helling af
op de grond zitten; verdwaasd voor
zich uit starend. Ik rende naar hem toe
en overtuigde mij ervan dat hij niet
gewond was.
"Waar is je geweer, Abu?"
"Hilang Tuan". (Weg, mijnheer.)
Lin Scholte:
"BIBI KOETIS VOOR ALTIJD"
18,90 f 2,— porto.
Wie "Anak Kompenie" kent moet
ook kennismaken met Bibi Koetis,
de oude Javaanse tante die altijd
met het gezin meereisde.
