Tong-Tong souvenirs zijn praktische, leuke cadeautjes. En ze gaan
jaren lang mee!
bladwijzers van leer 3,— schroevedraaierset
rolbandmeter/ rolmeter/doplichter
sleutelhanger 3,75 Memo-portefeuille
pennemes/sleutelhanger 5,
Sleutelhanger-rolbandmeter f 3,75
POEKOELTEROESl
Gereedschap-set in zakformaat f 3,75
Pennemes-
schroeve-
draaier-dop-
penlichter-
sleutelhanger
van roestvrij
staal f 5,
De drie agenten vatten dit op als toe
stemming om zich ook te bewegen en
gingen eveneens verzitten. Dit ging
echter wèl gepaard met geritsel en
gekraak van de bambu in het platvorm.
"Diam!" (stil) siste Bahrum Sjah.
Eén ding kon je de Nederlanders na
geven, bedacht hij zich wrang. Zij wis
ten hoe je een jungle-leger moest
trainen. Deze jonge idioten moesten
nog een hoop leren.
Uren gingen voorbij.
Tik...tik...tik... vielen de drupels uit
het bladerdak.
KLÈTEK III! Scherp kraakte iets in de
duisternis beneden. Half ingedommeld
schrok Bahrum Sjah klaar wakker.
Geluidloos drukte hij de veiligheid van
zijn karabijn linksom.
Nee, dit kan de Oude toch niet zijn?
Die trapt niet op een dorre tak
Tik...tik...tik... de regendruppels.
Het weerlicht verlicht een halve se
conde de bodem beneden.
In die halve seconde ziet Bahrum Sjah
de dode Alimah. Maar wat is dat? Be
woog zij zich? Maar dat kan toch niet?
In het donker probeert Bahrum Sjah
voor ogen te brengen wat hij in die
ene lichtflits eigenlijk precies zag. Ali
mah lag in dezelfde houdingof
niet? Op de rug, de linker arm onder
haar middel, het gezicht naar hem toe
gekeerd, de rechterarm dwars uitge
strektdat was het! De rechterarm
lag oorspronkelijk langs het hoofd ach
terover! Allah-ilahi, ze wordt toch niet
aangevretendoor een menja-
wak?
Alle spieren spanden zich in Bahrum
Sjah 's lichaam. Rustig blijven. Lang
zaam in en uitademen door open mond.
Hij vraagt vergeving aan Alimah's ou
ders, grootouders, voor de ontheiliging
van haar stille dode lichaam door een
onreine, koudbloedige varaan. Maar het
kan niet anders!
Het zweet breekt hem van alle kanten
uit.
Het kan toch niet anders?
Hij smeekt de onzichtbare schare voor
ouders, die hem met koude beschul
digende ogen aankijken.
Allah helpe en vergeve mij! Anders
vallen toch nog meer slachtoffers? De
bleke gezichten van de geesten blijven
strak en onverbiddelijk. Weer verlicht
de bliksem het toneel beneden.
Alimah heeft nu haar ogen open. Zij
kijkt hem aan, een glimlach op het ge
zicht, en zij heeft een geel en zwart
gestreepte sarong over borst en heu
pen.
Alimah is gelukkig! Zij is blij, want zijn
haar bloedende wonden niet verdwe
nen? En heeft zij niet beide handen
voor de borst gevouwen in de sembah?
En is haar naakte geschonden lichaam
thans niet bedekt met feestelijke kle
ren? Een prachtig geel en zwart ge
streepte sarong
Met een schok komt Bahrum Sjah tot
bezinning; hij spitst de lippen en kort
en hoog klinkt het fluitsignaal. Prac-
tisch op hetzelfde ogenblik splijt de
witte lichtstraal van Dul's lamp de
zwarte nacht.
Daar ligt Alimah.
Maar zij heeft haar ogen niet open.
En zij glimlacht niet. En haar bleke be
bloede lichaam is niet geheeld en ook
niet getooid met feestelijke kleren. Wel
ligt dwars over haar heen de moorde
naar.
Zijn brede kop naar boven gekeerd,
de reusachtige ogen zijn twee ronde
lichtende spiegels.
Langzaam, heel langzaam kantelt Bah
rum Sjah zijn karabijn naar beneden,
tot korrel en vizier blijven rusten tus
sen de twee gloeiende bollen. De bleke
schare is onbewogen, de uitdrukking
op hun gezichten verandert niet. Bah
rum Sjah neemt drukpunt en begint
langzaam door te trekken. De bleke
schare wacht.
WLADAMM Het mondingsvuur van
de karabijn vlamt fel en rood.
Bijna tegelijkertijd knallen de karabij
nen van Dirun en Achmad. Daarna laat
Dul, in zijn zenuwen, kletterend de
flashlight vallen. Deze dooft op slag en
valt tussen de reten van het platvorm
naar beneden.
In de doodse stilte houdt iedereen de
adem in.
Met de ogen dicht wacht Bahrum Sjah.
De bleke schare vervaagt, de een na
de ander en verdwijnt.
Dan pas ontspant hij zich, opent de
ogen en zegt luid en kalm: "Dat was
echt iets voor jou, Dul. Ga naar bene
den, zoek de lamp op en maak vuur".
"MaarBapakharimau"... klap
pertand Dul.
"Ta apa-apa" (laat maar) antwoord de
kommandant en klimt zelf naar bene
den. Even later flitst het licht weer aan
en de verstomde agenten zien hun
"Bapak" hout bij elkaar zoeken voor
een vuur.
Aarzelend klimmen zij dan ook omlaag.
Het duurt even, voordat in de nattig
heid het vuur begint te branden. Maar
tenslotte lukt het en iedereen kan goed
zien.
De mannen ontspannen zich nu ook,
zetten hun karabijnen in een gaffel
tegen elkaar aan, en helpen hun kom
mandant. Als het vuur goed brand, zegt
deze:
"Sleep hem weg van Alimah."
Dirun, Achmad en Dul gehoorzamen
nu onmiddellijk en met vereende krach
ten wordt de tijger weggesleept.
"Nu mijn sarong, Dul."
Opnieuw gehoorzaamt Dul direct. Uit
de tas van Bahrum Sjah haalt hij met
een eerbiedig gebaar diens netjes op
gevouwen en ingepakte sarong; een
kostbare z.g. "pagi-malam" kain en
samen met Dirun wikkelen zij die om
het lichaam van het dode meisje; de
feestelijk gekleurde "malam"-kant naar
buiten. Gehurkt bij het vuur, ziet de
kommandant toe.
Verbeeld hij het zich, of glimlacht Ali
mah nu toch?
21
