In het heden
ligt het VERLEDEN, in het NU, wat KOMEN ZAL. Aan dit gezegde moest ik
denken, toen ik weer de regels herlas in TONG TONG van 15-1-1975, waarin die
jongeman tegen Lilian zei: "Neen, want wat in Tong Tong staat is allemaal ver
leden tijd, dood, vergaan, bestaat niet meer. En wij moeten vooruit immers? Ook
de ouderen moeten zich ontwikkelen, meer leren begrijpen van het leven nu.
Dan zullen ze ook gelukkiger zijn. En dat worden ze niet als ze Tong Tong blijven
lezen."
Inderdaad, vele mensen kunnen en willen niet uit de geschiedenis leren en willen
daarom ook niet teruggaan naar "alles wat toen goed was". Deze mensen
zullen dan ook TongTong niet willen lezen omdat Tong Tong "memoreert, alles
wat toen goed was, en dit vasthoudt voor een generatie, die niets meer te me
moreren heeft dan een wereldoorlog en een wederopbouw, waarvan de funda
menten nu alweer aftakelen."
Nu zegt de doelstelling van Tong Tong,
dat het op basis van nuttige ervaringen
in de gordel van smaragd nieuwe inte
resses wil wekken in Nederland voor
de tropengordel.
Redactie en lezers van Tong Tong wil
len het verleden met zijn nuttige erva
ringen memoreren en natuurlijk de le
zerskring doen begrijpen, dat "alles
toen goed was", en waardoor en waar
om het goed was.
Maar waarom dan is dat alles wat toen
goed was, in het verleden niet in het
heden blijven voortbestaan. Ligt dan in
het heden niet het verleden. Natuurlijk
wel. Wij vergeten namelijk, dat in het
werkelijke heden, Nu, naast de goede
dingen (goed voor wie?), ook de kwa
lijke dingen zijn (beroerd voor wie?).
In welke tijd ook, als je mee mag doen
met de lopende Djaman, tijdsperiode
aan de top van de maatschappij, omdat
je dezelfde geestesgesteldheid hebt als
die topmensen, dan is alles goed. Je
noemt dan de Djaman achter je beroerd
en wil er niets meer over weten. Vele
machthebbers, die zo hoog opgeven
over hun eigen tijd, laten vaak de ge
schiedenis bij zichzelf beginnen. Voor-
totalitaire regimes hebben de neiging
om de geschiedenis te herschrijven en
deze te bekijken vanuit de hoge stoel,
waarin zij het heden beleven en zetten
deze naar hun hand. Een typisch men
selijke kwaal.
Maar diegenen onder het volk, ja zelfs
het gehele volk, dat de regeerkunde
passief moet ondergaan en daarbij
niet mee mag delen in de geneugten
van de lopende Djaman, zullen altijd
terug verlangen naar de Djaman Nor-
mal, waar zij wel de primaire levens
behoeften en genoegens konden ver
vullen, hoe koloniaal de toenmalige
machthebbers ook mochten hebben
geregeerd.
Tong Tong heeft altijd op de tong tong
geslagen over de goede dingen van
het verleden en vroeger in Onze Brug
getongtongd op de brug tussen allen
die verstrooid waren over Nederland
en Indonesia, ja over de gehele wereld.
Tong Tong wil nieuwe interesses wek
ken in het Nederland van NU op basis
van nuttige ervaringen in het VERLE
DEN in de toenmalige gordel van
smaragd voor de huidige tropengordel.
En bovengenoemde jongeman voelt dit
streven van Tong Tong als een rem op
de vooruitgang, vooral van de ouderen,
die nog aan het verleden blijven hangen
en zich daardoor niet kunnen ontwikke
len en het leven van nu begrijpen. Zich
daarom ook ongelukkig voelen door
heimwee naar alles wat toen goed was.
Juist om het héden te begrijpen moet
de mens teruggaan naar het verleden.
Maar niet alleen met een gevoel van
heimwee naar wat toen goed was, maar
ook met het bewuste analyserende cri-
tische verstand, waarom en waar het
toen fout was, waardoor de ontwikke
ling van het verleden tot het heden,
zodanig is gelopen, dat het goede uit
het verleden voor velen in het nu er
niet meer is.
Dane Rudhyar zegt in zijn boek WE
CAN BEGIN AGAIN TOGETHER.
"Understanding is needed, because
unless one is able to understand the
Past one will always tend to repeat it
unconsciously in the Future (en
vooral de foutieve dingen in het leven);
and we are speaking here of a realistic
approach to the building of a future
which should be free from the ghosts
of the past - "ghosts" being the shad
ows of a past one has failed, individu
ally and collectively to understand, and
Ontvangst op 11 maart 1956 van een delegatie van de GIKI door President Soekarno op het Paleis Bogor. Op de eerste rij, tweede
van rechts, de schrijver van dit artikel, de Heer J. R. Koot.
6
