Hoe is het werkelijk in Indonesië
(III)
DISCO
BOLLAND
Over de corruptie, de opbouw en de ontwikkelingshulp
Het is voornamelijk door de arbeid van het uit de militaire sector gerecruteerde
B.B.-corps (waardoor tevens de zo noodzakelijke ontlasting van het militaire
apparaat bereikt werkt, nog gestimuleerd door vrijwillige transmigratie van af
vloeiende militairen), dat wij er in geslaagd zijn de gedurende ruim 20 jaren
stelselmatig tot een ruïne verworden economie geleidelijk weer op te bouwen,
tot er nu na jaren een zichtbaar begin van welvaart is ontstaan. Iedere aannemer
kan U vertellen dat men een huis in een week kan afbreken (met een bulldozer
zelfs in één enkele dag) maar dat het minstens zes maanden vergt, om een
enigszins redelijke woning te bouwen. Wij hebben er dus niet zo erg lang over
gedaan, om ons totaal vernielde economische huis weer op te zetten. Er ontbreekt
nog heel wat aan, natuurlijk, maar we zitten in ieder geval alweer onder de
pannen. En dat ondanks de alom verspreide corruptie.
De veelbesproken corruptie.
"Ahahoor ik al van links en ook
van rechts schreeuwen. "Corruptie!
Nou komt de aap uit de mouw!"
Spijt me eigenlijk dat ik de schreeu
wenden in deze ook teleur moet stellen.
Corruptie heerst in Indonesië. En ik
zal de laatste zijn, om die kanker aan
ons volksbestaan te ontkennen, of
zelfs maar te verdoezelen.
Maar luistert U eens goed. Een van de
allergrootste Nederlandse bedrijven
hier te lande verklaarde nog maar net
een paar weken geleden, dat zeker
50% van alle investeringen hier verhui
zen naar zakken en beurzen, waar ze
niet thuis behoren. Desondanks werkt
het bedrijf niet minder dan 40% goed
koper dan het met dezelfde omzet in
Nederland zou doen.
Verder komt corruptie niet alleen in
Indonesië voor, maar gewoonweg o-
veral op de wereld. Voornamelijk na
tuurlijk in de zogenaamde "socialis
tische" staten. Want pauperisme en
bestaans-onzekerheid zijn o.a. belang
rijke factoren voor het welig tieren van
corruptie. Ook hier in Indonesië is het
als erfenis vooral van onze "commu
nistische tijd" (1955 tot 1 okt. 1965)
aanwezig. En de financiële omstandig
heden der regering zijn nog steeds
niet zo gunstig, dat er definitief een
einde aan kan worden gemaakt. Nog
steeds bewegen de ambtelijke sala
rissen rondom het uiterste bestaans
minimum en liggen de pensioenen daar
zelfs ver beneden. Dat laatste vooral
drijft de ambtenaren natuurlijk tot het
"zich indekken" tegen de noodtoestand
die met de pensionering begint. Wat
Indonesië betreft is de reden dus vol
komen begrijpelijk. En mijns inziens
zelfs niet oneerbaar, want immers niet
anders dan een poging om het leven
van zich zelf en zijn gezin te redden
van een zekere ondergang. De rege
ring beseft dat ook wel en probeert
dan ook bij voortduring de levensom
standigheden van de ambtenaren te
verbeteren. Maar pecunia causa loopt
ze vooralsnog steeds achter de feiten
aan.
Maar armoede en onzekerheid zijn
vreemd genoeg niet de enige factoren
die corruptie veroorzaken. Ze heerst
Stationsweg 143, tel 070- 601703
DEN HAAG
Herenstraat 157 tel. 070-86 32 01
VOORBURG
Frederik Hendriklaan 161 tel.
070 - 55 66 97 DEN HAAG
Giro 406636
EINDELIJK IS DE ANGKLUNG L.P. van Pa
v.d. Steur orkest weer leverbaar voor 17,50
incl. portokosten krijgt U hem thuis. Giro
40 66 36.
Regelmatige aanvoer van importplaten en
cassettes uit Indonesia en Ambon.
Binnenkort ook sortering Thailandse en
Chinese platen en cassettes.-voorradig.
ook in de welvaarts-landen. Zelfs in de
heel grote en daar zelfs op veel groter
schaal en veel brutaler dan in Indo
nesië. U weet ongetwijfeld wel welke
ik bedoel en ik hoef dus geen namen
te noemen. Vergeet overigens ook de
kleine welvaarts-centra niet. Ook hier
geen namen. Kijk maar eens goed om
U heen.
Corruptie is een pestilentie, over de
hele aarde verbreid, ook daar waar er
niet de minste aanleiding toe bestaat
en waar het dus ronduit een schande
is. Maar ook een raadsel!
Zo'n raadsel is het wat betreft Indo
nesië zeker niet. Reeds in de koloniale
tijd kwam ze hier voor. Al zou je het
toen misschien beter gewoon diefstal
kunnen noemen. Oud ambtenaren we
ten wel bij welke diensten een zekere
(maar niet geringe) vorm van corruptie
in die dagen min of meer "normaal"
was.
Maar de grote pest kwam met de Ja
panse invasie. Er was bij wijze van
spreken geen Japanner die niet cor
rupt was. En juist in die tijd leerde het
Indonesische ambtenaren-corps op ei
gen benen te staan. Goed voorbeeld
doet goed volgen. En toen kwamen de
Nederlanders terug. Bij die nieuwbak
ken Nederlandse ambtenaren werd mis
schien niet zo brutaal gecorrupteerd,
maar een deel ervan beoefende die
sport ook met groot enthousiastme.
En onder hen, die na de souvereini-
teits-overdracht werden uitgeleend,
waaronder dronkelappen en psycho
paten, waarvoor iedere vóór-oorlogse
ambtenaar zich gewoon schaamde, was
corruptie het bedrijf van de dag (voor
zover ze niet van het corps van 1942
en daarvoor deel hadden uitgemaakt).
Neem het ze maar niet kwalijk, want
ook hun vooruitzichten waren uiterst
dubieus. Hoe dan ook, de leermeesters
en "adviseurs" van het wordende In
donesische ambtenaren-corps gaven
geen van allen een schitterend voor
beeld van ambtelijke onkreukbaarheid.
Wat verwacht men dan van de leer
lingen? Heel langzaam en met elke
denkbare vorm van economische strui
kelblokken, begint er nu een nieuw
besef van ambtelijke waardigheid bij
het corps te groeien. Maar we moeten
wel geduld hebben. Het begin is er in
ieder geval en het besef dat de opbouw
van het land er niet door gestagneerd
mag worden is er ook al. En dat is op
zichzelf een grote stap vooruit! Een
feit waar we dankbaar voor moeten
zijn.
Economische opbouw en
ontwikkelingshulp
Ik vrees, dat ik nu gekomen ben tot
het meest omstreden aspect van dit
land. Namelijk de OPBOUW, of anders
gezegd de ECONOMISCHE VOORUIT
GANG OF ACHTERUITGANG. En di
rect daaraan vastgekoppeld (althans
volgens commentaren in de Neder
landse Pers) het nut van voortgezette
"ontwikkelingshulp".
Laat mij dit vooropstellen. "Ontwikke
lingshulp" is niet zomaar een cadeautje
van de rijke landen aan de arme. Het
is in werkelijkheid een hulp naar beide
kanten. Want met de credieten van de
ontwikkelingshulp kopen de arme lan
den de producten van de rijke landen.
In vele opzichten is het een verkapte
subsidie aan de eigen industrie.
Maar dat is natuurlijk niet anders dan
heel juist. Want wanneer wij elkander
helpen, dan gaat het ons beiden goed.
En hopelijk steeds beter.
Waar ik wel bezwaren tegen heb,
is de voorstelling, alsof die ontwikke
lingshulp niet anders is dan een aal
moes. Die voorstelling van zaken komt
natuurlijk niet uit de rechtse hoek. Die
weet wel beter. Maar van linkse zijde
wordt het te uit en te na zo voorge
steld. Er wordt zelfs op chanterende
wijze gedreigd met stopzetting van de
credieten. Alsof dat in het huidige
stadium niet een knock out op de
eigen kaak zou zijn. Maar economie
is een moeilijk vak en volkomen on
geschikt voor agitators.
Een andere kwestie is natuurlijk: heeft
de ontvanger een nuttig gebruik ge
maakt van de hem verleende credieten?
Of heeft hij er maar mooi weer mee
gespeeld? Omtrent de andere crediet-
ontvangers heb ik geen oordeel. Ik
weet er te weinig van. Wat Indonesië
betreft, kan ik rustig zeggen: we heb
ben er een zeer goed gebruik van ge
maakt! En daarbij bevind ik me niet
alleen in gezelschap van verschillende
Nederlandse en andere buitenlandse
experts, die hier korte of langere tijd
