KIMM Indische spekkoek
vertoeven, maar ook in dat van het
International Monitary Fund, dat de
ontwikkeling hier te lande voortdurend
en nauwlettend gadeslaat.
We zijn we! langzaam op gang geko
men. Dat wel. Maar weet U, dat op
bouw zonder goede infrastructuur on
mogelijk is? Voor hen die het woord
misschien niet kennen: Infrastructuur
is de apparatuur, die verbouw van ge
wassen, industrialisatie, opvoer van
machines en grondstoffen en afvoer
van producten mogelijk maakt. Onder
andere dus: Wegen en Spoorwegen.
En vooral Havens.
Infrastructuur aanzienlijk verbeterd.
En beseft U, dat onze spoorwegen
sinds 1942 volkomen verwaarloosd wa
ren. Het rollend materieel al veel lan
ger. Dat onze wegen niet veel anders
waren dan een rotzooi van vergruizeld
steenslag, onberijdbaar voor modern
verkeer en veel te smal. Onze bruggen
totaal ongeschikt geworden (door ver
waarlozing vooral) voor modern truck-
verkeer. Onze havens hopeloos ver
ouderd. En dat een vorig regiem het
veel te druk had gehad met brallende
leuzen en "mertjoe soear" (d.i. "schit
tering naar buiten), om zich om al die
zaken te bekommeren? Zo was het
dan toch maar. En deze regering Soe-
harto heeft dus allereerst zich daarmee,
met de verbetering van al die rommel
zooi moeten bezig houden, voor en
aleer er aan werkelijke opbouw be
gonnen kon worden. Nu hebben we:
schitterende spiegelgladde verkeers
wegen, moderne spoorwegen, stevige
bruggen en aan de havens wordt bij
voortduring gewerkt (met Nederl. ad
viseurs, wanneer dat U genoegen
doet). Eén moeilijkheid, waarvoor ve
len, ook hier te lande bevreesd waren,
hebben we gelukkig niet gehad. Het
stoken en ophitsen van het volk tegen
het Westen, gedurende ruim 25 jaren,
bleek na de val van de Partai Kommu-
nis Indonesia en het vorige regiem,
volstrekt geen sporen te hebben na
gelaten. Daardoor kon de investering
van buitenlands kapitaal (een hulp voor
de opbouw van ons land, die we brood
nodig hadden en nog steeds hebben)
zonder enig incident door de bevol
king en haar vertegenwoordigers ge
accepteerd worden. Zelfs zo vlot ge
accepteerd, dat achteraf gebleken is,
dat sommige van die investeerders wel
eens over de schreef zijn gegaan. Maar
aan de beteugeling daarvan wordt nu
ook gewerkt. In ieder geval is door de
serieuse arbeid van de meeste van die
investeerders en het nuttige gebruik
dat wij gemaakt hebben van de buiten
landse (IGGI) credieten, Indonesië o-
ver het dode punt heen en een begin
van welvaart valt zeker te constateren.
Ik heb het niet over de talloze nieuwe
wolkenkrabbers, de prachtige en ultra
moderne hotels en dergelijke. Maar ik
heb het over de nieuwe kampongs, het
tot in de desa's verbeterde sanitair,
de al betrekkelijk ruime textiel-situatie,
de sterk verbeterde voedsel-situatie.
Kon men nog een paar jaren geleden
op smalende wijze grijnzen over de
krotten-complexen, die achter de wol
kenkrabbers verscholen lagen, die
krotten-complexen zijn er niet meer.
Natuurlijk zal men van zekere zijde
opmerken: "And what about die hon
derden, die in ellendige hutten langs de
buiten-kanalen huizen?" Spijt me, maar
die honderden zijn tegen alle wettelijke
bepalingen de grote steden binnenge
drongen. Begrijpelijk, want de verlok
king van grote steden is groot. Maar
begrijpelijk is het ook, dat geen ste
delijke overheid in staat is, om voor
dat leger van ongemotiveerde (en on
wettige) indringers, op korte termijn
voorzieningen te treffen. Men kan im
mers ook het Vondelpark niet volbou
wen met appartementen voor de hip
pies? Zo is dat nu eenmaal.
AGUS DARUCH
"Kunt U al een beet
je wennen in Neder
land? Of heeft U
«eleens heimwee?"
Stort 12,50 op giro 158225 en
U ontvangt een spekkoek van ca.
500 gram, in speciale verpakking,
franco thuis.
"KIMM", Joh. Verhulststraat 98,
Amsterdam-Z. Tel. 020-72 84 61
ROEDJAK
Het was nog vroeg in de morgen, toen
de telefoon rinkelde. Ik nam de hoorn
op. Het was tante Ida.
"Als je klaar bent met je werk, kom je
bij me koffie drinken?"
"Graag, tante." zei ik.
Na enkele uren zat ik in de knusse
huiskamer van tante Ida. Ze trakteerde
me op een opwekkend kopje koffie en
zalige kwee lapis.
"Ik heb een recept voor jou," zei ze
geheimzinnig. Ik was één en al nieuws
gierigheid.
"Wat is het dan tante?" vroeg ik.
"Roedjak istimewa. De boemboe is
pindakaas, petis, sambal, wat asem en
suiker naar smaak. De lalapan bestaat
uit: appels, komkommer, taogé en ta
hoe, natuurlijk in olie gebakken."
Ik was tante Ida dankbaar voor dit
bijzondere recept en welgemoed ging
ik naar huis.
Het was een hete zomerdag toen ik
het recept beproefde. Een van de
zoons had de tahoe en taogé bij
Vroom en Dreesman gekocht.
"Niet te pedis," vroegen de kinderen.
Het was een warme bedoening in de
keuken. Ik zat te transpireren van in
spanning, toen mijn oudste dochter
plotseling om de hoek kwam kijken.
"Mam", zei ze. "Ik heb een telefoontje
van Cri-Cri. Ze is op het station en of
ik haar kom halen."
"Astaga," dacht ik. "Moet er nu on
verwacht bezoek komen." Cri-Cri heet
te eigenlijk Christine. Ze was de cor
respondentie vriendin van mijn oudste
dochter en ze kwam uit Parijs.
Er viel niets anders op dan de buiten
landse gasten deze tropische heerlijk
heid voor te zetten.
De roedjak prijkte in alle glorie op
tafel. In het Frans vroeg Cri-Cri aan
mijn dochter wat het was. Deze legde
haar haarfijn uit dat het een delicatesse
was. ledereen ging aan tafel zitten en
nu maar afwachten hoe onze gast het
zal smaken. Cri-Cri nam behoedzaam
een hap, kauwde het geval heel lang
zaam, maakte hemelse ogen en zei tot
onze grote verbazing, "Delicieux."
"En," vroeg ik de kinderen. "Smaakt
het?"
"Lekker," zeiden ze in koor.
Als slot van dit exotische festijn vroeg
Cri-Cri het recept dat ik haar gul gaf.
Het was geen fabrieksgeheim. Toen ze
naar Parijs terug ging, ging de "roedjak
istimewa" mee, inclusief de petis oe-
dang, tahoe en taogé.
Mevr. v.d. W.-F.
9
