H.M. KONINGIN JULIANA
<~Uerivar-
mend
Op 30 april vierde H.M. Koningin
Juliana haar verjaardag ter gelegenheid
waarvan wij H.M. onze eerbiedige en
oprechte gelukwensen willen aanbie
den. Wij wensen H.M. nog vele ge
lukkige en voorspoedige jaren temid
den van de Koninklijke Familie toe
De tijd van hartverwarmende verhaal
tjes heeft plaats gemaakt voor de tijd
van hartverscheurende taferelen. Die
eerste periode is opgeborgen onder
de aanduiding "nostalgisch, weg er
mee".
NU.
Misschien, misschien, maar dat is zo
maar een gedachte, is de overgang
van "verwarmend" naar "verscheu
rend" voor veel mensen te groot en
hebben we daarom zoveel hartkwalen?
Omdat we met TT toch al in het straf-
hoekje staan voor nostalgie, geef ik
U dit kleine verhaaltje. Dat net op tijd
kwam om als een ruikertje vergeet-mij-
nietjes aan te bieden aan (gelukkig nog
steeds) onze jarige Koningin Juliana.
Het werd me verteld door Ibu Simadri-
brata, beheerster van het Cultureel
Centrum "Karta Pustaka" in Jogja.
31 aug. 1971 bezocht H.M. Koningin
Juliana deze instelling. Haar belangstel
ling voor alle activiteiten in het centrum
was groot en oprecht, zodat haar be
zoek zelfs langer werd, dan op het pro
gramma stond. Talrijke studenten waren
toegestroomd en velen stonden met
een boekje gereed om Hare Majesteit's
handtekening te bemachtigen, wat na
tuurlijk onmogelijk was, volgens het
protocol. Doch de verleiding was groot,
de Koningin was zo vriendelijk, mis
schien, misschien?De hoge gast
keek om zich heen, neen, er waren
zoveel mensen, ze kon er niet aan
beginnen. Haar gezicht toonde zicht
baar spijt, dat ze de jeugd moest te
leurstellen.
Er zullen er niet zoveel meer onder ons zijn, die zich uit eigen ervaring de feestvreugde
herinneren, die losbastte ter gelegenheid van de geboorte van onze Koningin: 30 april 1909.
De monarchie hing aan een dun draadje, toen Wilhelmina in 1898 tot Koningin werd inge
huldigd en dat niet alleen fysiek. De laatste der Willems was weinig populair geweest en
slechts het grote prestige van zijn weduwe, Koningin-Regentes Emma was een tegenwicht
tegen de om zich heengrijpende opinie, dat de monarchie eigenlijk "het vijfde wiel aan de
wagen was".
De jaren, waarin zij de betekenis van het koningschap overtuigend zou bewijzen, lagen
nog veraf.
Maar er dreigde nog steeds groot gevaar voor het voortbestaan van de dynastie, toen in
de eerste jaren van het huwelijk van Wilhelmina wel een ernstige ziekte haar op de rand van
de dood bracht..., maar geen troonsopvolger of troonopvolgster zich aankondigde. Toen
eindelijk na zeven jaar Juliana het levenslicht aanschouwde, was de vreugde van hen, die
Oranje en Nederland onscheidbaar achtten, overweldigend. En ook de meisjes van de
telefoondienst in Surabaya bleven niet achter, zoals bovenstaande foto van haar praalwagen
duidelijk doet zlenl
Toen, bij de rondgang, door een smalle
gang, glipte onverwachts een klein
meisje, door de haag van gasten tot
vlak voor de Koningin. Ze hield H.M.
een klein open Bijbeltje voor en smeek
te meer met haar ogen dan met een
schuchter gefluister om een handteke
ning.
"Ik hield mijn hart vast",, schreef Me
vrouw Simadibrata, "vreesde, dat de
Koningin ons opdringerig zou vinden.
Doch ze stond stil, keek vriendelijk
naar het kind, toen "stilletjes" om zich
heen, om toen snel haar naam in het
bijbeltje te zetten. Slechts enkelen
hadden het gezien. Moeder Juliana was
er ons des te liever om..."
Van 8 t/m 11 april j.l. bracht Z.K.H. Prins Bernhard een bezoek aan Jakarta in zijn hoedanig
heid President van het World Wild Life Fund. Op bovenstaande foto ziet men de Prins in
gezelschap van Gouverneur Ali Sadikin bij de bezichtiging van een traditionele prauw uit
Kalimantan (Borneo) tijdens zijn bezoek aan het complex "Miniatuur Indonesia Indah".
"Mil" is een soort Madurodam, maar veel groter (oppervlakte 8,5 ha.); het bevat alle
model-huizen en andere culturele attracties uit Indonesia, alles op ware grootte.
(Foto: Suara Merdeka)
3
