Urbanisatie MIRALMONTE
SUBSIDIE
"LIEF INDIË"
HERSTELD CONTACT
NA 25 JAAR
tevens bij verteld, dat men bij de ver
koop de eis had gesteld dat ik ge
handhaafd zou blijven als hoofdredac
teur. Het werd mij nu meteen duidelijk,
waarop de eis van de inlevering van
de aandelen Nieuwsgier berustte: met
deze in handen kon NIDEUM niet al
leen een technisch uitstekend bedrijf
plus bedrijfsgebouw maar tevens twee
kranten aanbieden: het Nieuwsblad als
avondblad en Nieuwgier als ochtend
blad.
Vertrek naar Nederland.
Ik nam op staande voet mijn ontslag
en verdween, met de dood in het hart,
in oktober 1956 naar Nederland.
Onder leiding van een Indonesische
hoofdredacteur verloor Nieuwsgier
aanstonds haar karakter: de eigenaren
gebruikten hem en de krant om hun
onwelgevallige functionarissen in het
zonnetje te zetten en zij zakte af tot
een vulgair scheldblaadje. De arme
hoofdredacteur kreeg bij gelegenheid
van zijn zoveelste persdelict zelfs een
jaar gevangenisstraf en het blad, na
de Irian-crisis omgedoopt in Nusantara
en verder in het Indonesisch verschij
nend is sedert verboden en van de
aardbodem verdwenen.
Voor mij bleek tenslotte het vertrek
uit mijn geliefd tweede vaderland a
blessing in disguise. Immers, was ik in
december 1957 nog aanwezig geweest,
dan was ik Nieuwsgier toch kwijtge
raakt als gevolg van de besluiten die
de Indonesische regering nam om druk
uit te oefenen op Nederland met be
trekking tot Irian. Een groot geluk bij
een ongeluk.
In zijn oorspronkelijk vorm, een Ne
derlands blad gericht op alle mogelijk
heden van samenwerking tussen de
jonge republiek en de oude heersers
heeft Nieuwsgier 12 jaar bestaan en
naar vermogen bijgedragen aan een
goede verstandhouding. Er zou een
dieptepunt komen alvorens de weg
naar een betere verstandhouding weer
kon worden ingeslagen. Dat het stre
ven van Nieuwsgier ook waardering
vond in Indonesische kring bleek mij
15 jaar naar mijn vertrek. Bij een be
zoek aan Indonesië in 1971 bleken vele
oude vrienden, zowel politici als col
lega's mij niet vergeten. Zij hebben
mij ontvangen als een prins.
JHR.
0-y\Ci
In de rustige nederlandse
aan de hoogvlakte-carretera
Coin-Malaga, door omstandighe
den tegen aantrekkelijke prijs te
koop een perceel grond, groot
730 m2, met vruchtbomen, onder
volledige Escritura-Publics; er
mag gebouwd worden.
Brieven onder nr. 2684 bureau
van dit blad.
Telefoon 080-55 29 48.
Ik ben het volkomen eens met hetgeen
de Heer Dick de Boer heeft betoogd
(T.T. no. 22) en sta lijnrecht tegenover
het door U ingenomen standpunt. Dit
temeer, omdat U hier uitspraken aan
haalt van een der meest reactionaire
figuren uit onze nederlandse samen
leving.
Die z.g.n. Volks-(sic) partij voor Vrij
heid en Democratie, moest zich als ze
wat meer fatsoen had, beter de partij
noemen van de Volks-Vijandige Dema
gogen! Dat zou eerlijker zijn.
Ik heb de tijd hier nog meegemaakt,
dat de grote heren met hun onderge
schikten maar konden doen wat in hun
hebzuchtig hoofd opkwam en ik ben
met een, gelukkig steeds groeiende
groep, van oordeel dat de regering
zoals we die thans hebben, althans
een poging doet de onderlinge ver
houdingen wat te nivelleren.
Dat je als belasting-betaler mee be
taalt aan doelstellingen waar je per
soonlijk niets voor voelt, is niet ab
normaal. Ik, die hier de geldsmijterij
in de buurt (Soesterberg) al jaren
heb kunnen constateren, heb dit te
aanvaarden, zolang het stelsel waar
onder we hier nog zitten, niet grondig
gewijzigd wordt. Ik zal het niet meer
beleven (ben van 1893), maar, dat we
de goede kant uitgaan, daar ben ik van
overtuigd.
Ik heb in andere reakties van U wel
gemerkt dat U niet bepaald tot de
meest progressieven behoort en U
schrijft wel eens dingen, waarvan ik
dan bij mijzelf denk: waarom verdwijnt
Mevr. Ducelle niet zo gauw mogelijk
uit dit r.tland.
Mede, dank zij de voortreffelijke so
ciale weten, waarvan Haya en con
sorten niets liever zouden willen, dan
ze zo spoedig mogelijk afschaffen,
beleef ik gelukkig een onbezorgde
oude dag.
Ik hoop dat U mijn reactie in de vol-
qende T.T. niet zult doodzwijgen.
K. Jansen. Oud-K.P.M.-er
Het enige dat ik in mijn (zeer aanvecht
baar natuurlijk) relaas vergat te mel
den: ik ben géén VVD-ster, noch lid of
voorvechtster van welke partij ook. Ik
ben voor alles wat met gezond ver
stand, menselijkheid en een zuiver ge
weten wordt gedaan, voorgeschreven
of gesproken. Dat U meteen bovenop
mijn vermeend VVD-schap springt,
heeft mij zeer vermaakt. Maar dat
had ik met mijn klompen kunnen aan
voelen!
Wat U tegen bepaalde hoge heren
heeft, is uw zaak, ook dat u met een
gerust gevoel uw belastingcenten aan
de goede zaken geeft. Hoewel ik (en
velen met mij) gehoopt hadden dat er
ook nog wat over zou schieten voor
het voldoen van een schuld aan KNIL-
mensen. Onder anderen.
Als U - O, mijn hemel, daar ga ik weer
- de kranten eens naslaat van de afge
lopen weken, dan zult U zien dat het
ach en wee over de milliardenschuld
niet van de lucht is, met als laatste
kreet de sociale-lasten-strop die wer
kelijk letterlijk alles en iedereen de
strop omdoet. In feite ben ik dus een
bezorgd vaderlander en een goede
burgeres die het heel goed meent met
dit r.tland, zoals U zelf zo puntig op
merkt.
Ik heb altijd gemeend dat ik met mijn
eeuwige protesten (tegen teveel var
kens, teveel milieu-vervuiling, teveel
subsidie) aardig op weg was naar pro
gressiviteit. Als U echter nivellering
beschouwt als progressiviteit (vooruit
gang) dan heeft U het toch lekker mis,
want er zijn bepaalde niveaux waar ik
(Tong-Tong) werkelijk niet toe zouden
willen afdalen. Voor alle subsidie in de
wereld niet!
L.D.
P,S. Wees ervan overtuigd mijnheer
Jansen, uw oude dag is onbezorgder
dan de mijne ooit zal zijn!
"Hartelijk dank voor de toezending van
het nummer waarin opgenomen mijn
verzoek om de tekst van het (school)
gedicht "Lief Indië" (T.T. no. 22.) Ik
heb reeds verscheidene leuke reacties
mogen ontvangen, en Uw overtuiging
dat ik binnen een week in het bezit zou
zijn van de zo vurig gewenste tekst is
dan ook volkomen gerechtvaardigd en
uitgekomen!
Alle schrijvers kunnen rekenen op een
persoonlijke beantwoording, maar ge
zien het aantal moet ik wel om enige
clementie en geduld verzoeken! Rest
mij nog U voor het opnemen van mijn
verzoek in Tong Tong nogmaals mijn
oprechte dank te betuigen
W. J. Straver
Dank zij Uw Tong-Tong-advertentie ben
ik direct na 't verschijnen van 't blad
met mijn oude schoolvriendin in con
tact gekomen, na 25 jaar niets m®e''
van haar gehoord te hebben. Ik heb
ook van Tong Tong lezers hulp gehad,
die meenden te weten, waar ze woon
de. Maar als klap op de vuurpijl kreeg
ik rechtstreeks contact met haarzelf.
Alle lof voor Uw blaadje Tong-Tong
en ik zou ieder Indisch gezin aan willen
raden abonnee van Tong-Tong te wor
den. Zo vormen wij weer een hechte
band.
Mevr. Th. Gerrits-Bloos
Tegelen.
Wiens brood men eet, diens woord
men spreekt.
7
