Postpakket
na acht jaar aangekomen
postage
Bulgur contra
kedelee
De macht van de
sojaboon in
Brazilië groeit
"Mijne Heren,
Bijgaand zend ik U postpakket nr. 146,
afgezonden door M. Siraj ud Din and
Sons, Lahore, Pakistan.
Ik maak U er echter op attent dat het
pakket in 1967 werd verzonden en
vanwege de blokkering van het Suez-
kanaal eerst heden na vrijmaking van
het kanaal alhier werd ontvangen.
Hoogachtend,
Voor de directeur
de chef Inklaring,
J. HOLSBEEKE
Acht jaar geleden bracht iemand ons
een paar kleurige platen met fraaie
Islamietische spreuken. In die tijd wer
den -die platen een rage en Tjalie be
stelde er enthousiast bij een uitgever
in Pakistan een hele stapel van. We
hoorden er niets meer van. Het Suez-
kanaal ging dicht, er was voortdurend
trammelant in het Midden-Oosten en
niemand dacht meer aan die bestelling.
En ineens komt de postbode met een
loodzwaar pak, in wit katoen genaaid,
zoals dat de gewoonte is in Pakistan,
India, Thailand. En daar kwamen ze te
voorschijn, honderden spreuk-prenten,
de een al mooier en decoratiever dan
de andere. Toen ik ze uitpakte bedacht
ik me opeens dat voor Tjalie het Suez-
kanaal al langer dan een jaar open is,
voor ons stervelingen pas een maand
of twee!
Hij zal het pakket, onder die bergen
onbestelde post gezien hebben en
tegen de posterijen gezegd: "Ajo,
breng bij Tong-Tong, deze!"
En zo zijn ze dan toch hier beland. Na
8 jaar. Wijsheden van Mohammed, over
Tijd en Ruimte.
NB. We zijn bezig de spreuken te laten
vertalen, daarna zijn ze te koop.
STAN"
Onder de naam BULGUR is in Amerika
een uitstekend veevoer bekend. Het
slachtvee wordt er moddervet van.
Toen heeft een heel vernuftige hersen-
gymnast ontdekt dat dit voer ook voor
mensen bruikbaar was.
Enduizenden tonnen BULGUR
werden sinds deze schitterende ont
dekking door de Amerikaanse goeierds
naar alle "ontwikkelende" landen ge
stuurd. Tot deze landen hoort ook In
donesië.
Het is niet gemakkelijk iets genietbaars
van BULGUR te maken, vooral niet
voor de Indonesiër, want DE KLANK
BLIJFT ER IN
Nietwaar? Van BULGUR kunnen we
niet verder komen dan BUBUR. Dunne
bubur of dikke bubur maar het is en
blijft BUBUR.
Pokoknja (het voornaamste is), als maar
kenjang, bung! Wat betreft de smaak,
dit wordt overgelaten aan degene, die
een gegeven paard niet in de bek mag
kijken. B.v. gula djawa, geraspte klap
per en alweer KETJAP, het sojaproduct
bij uitnemendheid.
Later kwam het allernieuwste snufje:
SOY-FORTIFIED BULGUR
Lezers, het klinkt als een oorlogsver
klaring, hoewel oorlogen tegenwoordig
alleen maar gevoerd worden, maar
niet verklaard.
Maargeef mij inplaats van deze
fortificatie een enkel stukje, tempee,
die op Java al eeuwen bekend is en
gegeten, omdat het lekker en gezond
is zonder bijbedoelingen. Of een stuk
tahoe, ook al eeuwen in China bekend,
niet om iets te versterken, want de
CHINESE MUUR was sterk genoeg.
We hebben dus van de Amerikanen
geleerd, om BULGUR te eten, gefortifi-
ceerd met doodgewone katjang kede
lee. Inderdaad is het iets nieuws in de
voedingsleer.
Maarzou het niet beter zijn, dat
de Amerikanen de GOOD OLD tempee
van de Javanen leerden en deze zelfde
Amerikanen de VERY GOOD OLD
tahoe van de Chinezen?
Net zoals de Blanda's tempee en tahoe
van de Indo's hebben leren eten en
zelfs lekker vinden.
Dr. M.Soetjahjo.
Amerika's langdurige monopolistische
greep op de soja-wereldmarkt wordt
door Brazilië aangevochten. Hoewel
het een tiental jaren geleden vrijwel in
het geheel geen sojabonen produceer
de, heeft Brazilië pas een oogst binnen
gehaald die officieel wordt geschat op
9 miljoen ton en waarvan particuliere
handelaren zeggen dat deze in werke
lijkheid wel een hoogte kan bereiken
van 11 miljoen ton. Men verwacht dat
de oogst van de Verenigde Staten van
dit jaar 35 miljoen ton zal bedragen.
Met zijn snel groeiende productie,
heeft Brazilië reeds 15 procent van de
internationale sojabonen-markt ver
overd, daarmede een zware aanval
doende op Japan en W.-Europa.
En thans heeft de Braziliaanse regering
- als onderdeel van een campagne om
het aandeel in de markt uit te breiden
- de boeren een minimumprijs gegaran
deerd en probeert contracten op lange
termijn op regeringsbasis af te sluiten
met verbruikende landen.
Uit: Newsweek.
Na het lezen van dit bericht, zal het U
zeker ook onvoorstelbaar voorkomen
dat men in Nederland vrijwel niets over
de sojaboon en haar nut afweet. Ik
ben ruim 6 maanden bezig met steek
proeven. Waar ik het ook vraag: bak
kers, kruideniers, supermarkets, maar
ook gewoon mensen die bij een of
andere productie betrokken zijn, geven:
"wel eens van gehoord, wat is het
precies?"
Lezers van Tong-Tong kunnen er al een
jaar van op de hoogte zijn. Ook hier
wijzen brieven, gesprekken erop, dat
ongeveer 30% er genoeg over weet,
20% heel vaag en 50% nog steeds
totaal NIETS. Zou ons a.s. kookboekje
een klein beetje begrip brengen naar
het waarom van die 35 miljoen ton
kedelee?
L.D.
18
