Herinneringen aan Soekaboemi (VIII) SOEKABOEMI IN BEELD
De doorsnee tourist die een "kouwe neus" haalt op Soekaboemi strijkt doorgaans neer in de gerenommeerde hotels Selabatoe, Victo
ria, Selabintana of Wanasari. Mooi gelegen uitspanningen in fraaie parken waar de passant zijn vacantie in een krossi malas doorbrengt
en met zijn tenen wuift zo hij niet een uitstapje maakt naar een imposante waterval, een meertje of de warme bronnen van Baros. En als
hij dan weer thuis is zal hij licht in superlatieve reisgidsentaai praten over al het goede van Soekaboemi, dat hij nauwelijks heeft leren
kennen. Hoe dan toch moet een echte anak Soekaboemi over zijn kota vertellen zonder in gemeenplaatsen te vervallen? Hij leefde
immers in een Hof van Eden met onwaarschijnlijk mooie vergezichten en doorkijkjes en dromerige landschappen in de schaduw van de
Gedé, de Machtige op wiens zuidflank zich een miniatuurbergje verheft: de Goenoeng Parang waarop Soekaboemi ligt. Gelukkig zijn
er foto's die de juistheid van zijn lofzang bewijzen. Welaan Soekaboemelaars, savoureer deze lichtbeelden van toen als waren zij
kostelijke wijn. En droom nog maar eens even weg voordat de gasrekening en dat aanslagbiljet jullie weer tot de werkelijkheid terug
roepen. John. M. KNAUD
Wat moet je in vredesnaam nog zeggen bij een foto van zo'n lie
felijk landschap aan de westgrens van Soekaboemi? Alleen dit:
In de natte moesson is dit vriendelijke stroompje een loeiende en
brullende watermassa. En als het water z'n frustraties kwijt is en
het bamboebrugje al dat geweld overleefd heeft zijn er minstens
twee loerah die opgelucht een dankgebed naar Allah opzenden.
Waar de Vogelweg en Selabatoe bij elkaar komen ligt de Julia-
naschool en van het voorerf van die school heb je dit uitzicht op
de Gedé. Achter de huizen aan de overkant loopt de Selabatoe-
weg door naar boven. De Vogelweg voert linksom in een grote
boog langs de noord- en westgrens van Soekaboemi naar Tjipe-
lang. Het witte huis ligt bij het begin van een weggetje dat noord
waarts naar kampong Tjipelang Girang leidt. Achter het huis
stroomt de Tji Kole.
Voor de zoveelste maal binnen een jaar zien de tani van Soeka
boemi tevreden uit over hun sawah waar een wonderlijk vrucht
bare aarde de rijst omhoog jaagt naar een tweede, misschien
wel derde oogst. Op deze foto zijn meer dan 150 terrassen te
tellen. Dewi Sri moet dit land wel zeer liefhebben.
Adam pikolt de goede grond naar het moestuintje terwijl zijn Eva
droomt bij de zacht murmelende pantjoeran. Zelfs de kambing staat
op de juiste plaats voor het nodige clair-obscure te zorgen. ALLAH
ZELF schetste dit beeldschoon paradijsje neer op de aarde van
Zuid-Soekaboemi en op de achtergrond schiep Hij de Djampang.
En deze tani benutte al die zegeningen heel wel en werd welvarend.
Let maar op hun kleding en de niet geringe omvang van zijn huis
en erf. En de was die te drogen hangt spreekt voor zich.
Op de grotere plaatsen vond je befaamde "Harmonie-ën" of
"Concordia's" of beide, deftig en monumentaal, een tikje pompeus
dikwijls. Soekaboemi's societeitje had geen faam maar was een
voudig en huiselijk. In Soekamanah was je senang, alsof je thuis
was. En dat was je er ook en je ging er heen op de fiets, wan
delend of per sado. Naar Soeka Manah, Hart vol Vreugde.
Voorbij de Vogelweg volgen we Selabatoe naar boven. Rechts
ligt even verder de Kliniekweg. Dan buigt Selabatoe om Kampong
Boenoet Koeion en we passeren het punt waar de Boenoetweg
op Selabatoe uitkomt. Vervolgens komen we langs Kampong Tji
Mangga. Een paar honderd meter verder gaan we linksaf een
laantje in en komen hier terecht en zien de Cultuurschool in een
prachtig erf. En natuurlijk weer de eeuwige Gedé.
