Mensen en Kruiden
HERDENKING
Ik zou Mevrouw Otto-Prins er op willen
attenderen, dat op de tentoonstelling
in Delft "1821 dagen onvrijheid", ge
houden van 25 april - 15 juni 1975, een
kleine afdeling gewijd was aan de oor
log in Z.O. Azië met foto materiaal uit
de diverse kampen en dat er in het
Oorlogsmuseum in Overloon een (wel
iswaar kleine) afdeling eveneens ge
wijd is aan de oorlog in Indië met foto's
van niet alleen de krijgsgevangen kam
pen, maar ook van de vrouwen en
mannen kampen op Java. Dus helemaal
vergeten zijn we beslist NIET.
Th. Lans.
Zoals U Tiet stelt lijkt het of het een
bijzondere gunst is dat na 30 (dertig!)
jaar eindelijk eens iets bekend wordt
over onze bezetting, onze strijd. Alle
tentoonstellingen betreffende de oorlog
in Azië zijn op nadrukkelijk verzoek,
op aanhoudend aandringen van de be
trokkenen tot stand gekomen. De grote
herdenking op 15 Aug. 1970 (Voor de
eerste maal, voor de laatste maal) heeft
jaren van voorbereiding gekost door
een Comité van mensen uit de Jappen
kampen. Er is van Nederlandse zijde
GEEN CENT belangstelling geweest.
Terwijl er in Nederland lustig op los
werd herdacht, elke schadeclaim van
de wereldoorlog werd ingelost. En al
die jaren werd gedaan of de oorlog in
Azië een soort welverdiende straf was
op ons zondige (koloniale) leven! Waar
Nederland natuurlijk part noch deel
aan heeft gehad! Laat me niet lachen!
Of is het: ik kan toch niet altijd huilen?
L.D.
NIET MEER AAN DENKEN.
Mag ik even inhaken op het artikel van
J.Oa 15 aug. 1945-1975? (T.T. No. 5)
Hij heeft gelijk, dat onze oorlog in de
Pacific werd doodgezwegen. Eén voor
beeld, eentje maar.
Mijn zoontje zit in de zesde klas. Jonge
onderwijzer. De kinderen kregen op
dracht om in de familie te vragen naar
herinneringen aan de oorlog.
"Alles, wat er aan herinnert". Aldus de
meester. Junior riep enthousiast: "Mijn
Opa heeft nog zijn etensblikjes en lepel
en mok uit het Jappenkamp, meester!"
Verbijsterd keek meester hem aan en
vroeg, of hij wel helemaal goed was,
want: "Natuurlijk bedoel ik onze oorlog
tegen de Duitsers. Met die van de
Pacific hebben we in Holland niets te
maken!" Zoon beledigd en Ma verdrie
tig. Ach, ach, hoe toch die geschiede
nis?
Ik herdenk 't op mijn manier. Door op
15 aug. een kaarsje te branden in onze
kerk. Of door 's avonds 7 soorten
bloemen te strooien op een viersprong.
Doe je 't overdag, dan zijn de bloemen
in 5 min. platgereden. Ja, misschien
ben ik toch wel raar, zoals vele dorps
genoten denken, want ik ben een In
dische, nietwaar? Dus vreemd
Mevr. L. Sp.-Sch.
o-rta .ferret)
WAT WE VERGETEN
We gedenken in augustus de dag van
de bevrijding uit het kamp, die zo velen
van onze geliefden niet meer mochten
meemaken. Het was in Pakan Baru
aan de spoorweg en iedereen was te
moe om blij te zijn. Een dag als alle
kampdagen, aantreden en vlaggen hij
sen was het enige verschil. Niemand
luisterde naar de toespraken, verveeld.
Ik denk vaak aan de dagen dat de
oorlog kwam. Aan de mooie woorden.
Zoals; Wij zijn hier driehonderd jaar,
wij blijven hier nog driehonderd jaar.
Dat zeiden ze zelfs nog in het kamp na
een jaar! Na vijf waren we er al uit als
stoere kolonisator. Dan: beter staande
sterven dan knielende leven! Na een
maand kropen we over de grond en
bogen als knipmessen en schreeuw
den: Kéré
Die zich doodvochten, waren de Jap
pen. Niet blind, maar fanaat en ge
lovend aan de zonnegod. Maar zoals
de meeste gewone mensen gewoon
denkend, nuchter. Met verantwoorde
lijkheidsgevoel tegenover hun vader
land, opofferingsgezind.
We zaten nog net niet in het kamp,
waren nog in oorlog, toen op een
avond onze commandant vroeg: wat
moet je eigenlijk willen opofferen als
er oorlog is. Mijn antwoord was: je
moet er op rekenen dat je alles kwijt
raakt, dat je hele gezin wordt gedood,
dat je zelf dood gaat, en dat je daarna
de oorlog nog verliest. Ik ben echt niet
dapper, daarom leef ik. Maar waarom
zo'n grote mond? De Jap deed het wel.
De Jap was wreed, maar ook voor zich
zelf en voor zijn eigen mensen, want
het was oorlog. Maar hij plunderde niet
en verkrachte geen vrouwen en derge
lijke dingen meer, en als het gebeurde
werd de dader streng gestraft. Met
de dood. Hun regering gaf opdracht
om te plunderen, voor de regering.
Natuurlijk waren er uitzonderingen,
maar bij de andere legers was het, la
ten we zeggen niet ongewoon.
Ik heb respect voor de Jap gekregen,
wat niet hetzelfde is als liefde.
Plichtsbesef, saamhorigheidsgevoel in
het kamp stond geheel los van afkomst,
Indisch Familie Archief geeft (en
vraagt) informaties over Indische
geslachten. Kosteloos.
Vreelandsestraat 14, Den Haag
tel. 070 - 33 57 86.
S.v.p. zelf geadresseerde, ge
frankeerde enveloppe bijsluiten!
HOTEL "DE RUITER" HOUTHEM
bij Valkenburg (Z.L.), St. Gerlach 43
tel. 04406 - 4 03 18.
Riant uitzicht op het Geuldal
doet denken aan de mooie rustige om
geving van de Preanger
Zeer geschikt voor diegenen die op me
disch advies een rustkuur moeten onder
gaan.
Met dieet-patiënten wordt rekening ge
houden
Alle kamers centraal verwarmd en voorzien
van warm en koud stromend water.
Prijzen per persoon en per dag; incl. be
diening en B.T.W. Logies met ontbijt f 17.—
p.p.p. J. Half pension f 25,p.p.p.d. Kamer
met douche en toilet, logies met ontbijt
f 25,— p.p.p.d. Kamer met douche en toilet,
half pension f 32,p.p.p.d.
opleiding, rang of graad. Ik ken een
eenvoudige landstormer, toevallig een
Indo, die als het corvee afgelopen was,
zijn tijd besteedde bij een stervende,
om hem te helpen in zijn laatste mo
menten.
We vergeten de Ambonnezen die ons
na de kamptijd uit het vuur sleepten
en duizenden mensenlevens gered heb
ben, daar praat niemand meer over,
alleen over de groep provo's, terror
isten en would-be brani-schoppers van
nu in Holland.
We vergeten ook de humor, in het
kamp waardoor we zijn blijven leven.
Maar als arts denk ik vooral aan de
volkomen vergeten groep verplegers
in het kamp, die uit de dysenteriebarak-
ken. Als arts zonder obat liepen we
meer als een dominee of pastoor langs
de zieken, troostende als het kon.
Maar die verplegers gingen 12 uur op
en 12 uur af in Pakan Baru, de ene
steekpan na de andere legende en met
bladeren pèpèrende, haast zonder rust.
Er waren nare jongens bij, ook bij de
zieken en bij de andere kerels. Maar
zij hebben het mooiste en het grootste
werk verricht. En ze moesten doorgaan
toen we al vrij waren.
Ik heb artikelen gelezen over allerlei
flinke kerels, ook artsen maar nooit
over die oude bobberlappen en die
militieverplegers vol toewijding.
Van mij, als arts die niets presteerde,
een eresaluut voor al die kerels.
We vergeten ook de grote massa In
donesiërs die ons hielpen waar het
maar kon, met groot gevaar voor zich
zelf, mensen die je niet kende. We
denken alleen aan die bersiap en dat
deel van de bevolking dat zoals een
plunderend leger het pleegt te doen,
roofde en moordde.
F. Cramer, Malaga.
door Maurice Mességué, de heel
meester van vele groten der aarde,
onder wie Mistinguett, Churchill en
verschillende staatshoofden en vors
ten. Unieke genezingen en waarde
volle kruidenrecepten worden in dit
boek vermeld, f 17,50 f 3,25 porto.
10
