Uit het leven van een jonge
controleursvrouw op Timor en Flores
(Vervolg van vorige pagina)
reert: "D.D. pada th 1917 (dit jaartal
kan overigens onmogelijk juist geweest
zijn want D.D. was in die tijd verwik
keld in gun-running voor een opstand
in Brits-lndië en bevond zich achter
eenvolgens in Hong-Kong, in Singapo
re, in verband met een spionage pro
ces in San-Francisco en wederom ge
vangen in Singapore, waar hem gratie
werd verleend) di Zürich dipromoveer
dgn. cum laude, mendjadi doktor eko-
nomi". Van der Veur, die het verhaal
niet voor zoete koek wenste te slikken,
heeft het bureau van de Zürichse uni
versiteit aangeschreven en kreeg ten
antwoord dat Herr Douwes Dekker
wel het (welk?) examen had afgelegd
doch dat er geen dissertatie was ge
presenteerd en dus ook geen promotie
had plaats gevonden.
2) Op dezelfde wijze - via Catharina
Douwes Dekker - is ook een tak van
de familie Sorgdrager aan de familie
Douwes Dekker geparenteerd, oa. Pie-
ter Sorgdrager, auteur van "Gesprek
ken met den Pangeran", door hemzelf
met tekeningen geillustreerd.
Mr. J. L. G. Tichelaar
(wordt vervolgd)
ABONNEES AMERIKA
ATTENTIE
Uw abonnement
(luchtpost 27,-; zeepost 19,-)
kunt U per check voldoen aan:
(verhoogd i.v.m. de koersdaling!)
Roy Steevensz, c/o East-West
House, 7357 Franklin Ave., Holly
wood, California 90046.
Indien U Uw Tong Tong niet hebt
ontvangen of Uw exemplaar be
schadigd is, en U een ander
wenst, kunt U zich ook wenden
tot Roy Steevensz.
Naar Den Haag schrijven duurt
lang
Het inpakken van de meubelen voor het vertrek naar Niki-Niki. Op de voorgrond rechts
het hok met het hert.
Bloeiende flamboyant in een Indisch
landschap, een stukje tropen aan de
muur
Wandtegel inclusief porto 7,50
In de winkel 6,50.
(de tegel is niet hitte-bestendig, dus
niet als onderzetter gebruiken)
DONKERE WOLKEN
VERANDEREN PLOTSELING
'T LEVEN
Terwijl m'n man en ik op een avond
rustig in de voorgalerij zaten te lezen,
klonk plotseling de sirene van de Gou
vernementsstomer. Dat kon geen goed
nieuws zijn. Kort daarop hoorden we
al, dat de vrouw van de Resident een
aanval van blindedarm-ontsteking had
gekregen. Dat onze dokter de operatie
niet alleen aandurfde, want 't was al
het begin van buikvliesontsteking ge
worden en daarom z'n collega van
Flores had opgeroepen. Toen verliep
alles in een meedogenloos snel tempo.
Enige uren later was die lieve vrouw,
die van 't begin af een moederlijke
vriendin voor mij was geweest, heen
gegaan. Ze was nog zo jong, nog maar
42 jaar! Zo'n allerliefste vrouw voor
de Resident en een schat van een
Moeder en Grootmoeder. Ze werd te
gen zonsondergang begraven. Ik zal
nooit vergeten, hoe vredig de natuur
eruit zag en hoe machteloos en ver
slagen wij ons voelden.
Op naar 't Binnenland.
Op een dag vroeg m'n man mij: "Zou
je 't erg vinden om naar 't Binnenland
te gaan? Er komt een post open, waar
je wel helemaal alleen zou zijn, maar 't
klimaat is er heerlijk. 800 m. hoog. Je
zou kans hebben van je malaria af te
komen". Daar ik in die korte tijd al drie
flinke malaria-aanvallen had gehad,
leek 't mij een uitstekend plan. Dus
op naar 't Binnenland.
Onze inventaris was in Koepang ver
rijkt met 'n hond en een hert, dat ik als
heel klein hertje had gekregen. Wonder
boven wonder was 't in leven geble
ven, was nagenoeg volwassen en werd
in een hok meegepiekeld. 't Eerste
deel ging met een vrachtauto over een
tamelijk goede weg. De volgende dag
werd de rivier te paard overgestoken
en kwamen we uren later op onze
standplaats Niki-Niki aan. 't Laatste ge
deelte werd de natuur steeds kaler;
eindelijk zagen we een klein kamponkje
met een paar Chinese tokotjes en om
een plein, van bamboe opgetrokken,
't kantoor van m'n man, de pasanggra-
han en als sluitstuk een klein, vierkant
wit gekalkt huisje, onze woning. Er
was een galerijtje omheen. Ik mocht
dan vroeger weieens gedacht hebben,
dat 't me niet zo prettig leek, aan de
rand van 'n oerbos te wonen, dit geheel
was toch wel erg kaal. Er stond, goed
geteld één boom. Hoe hij heette, heb ik
nooit geweten, maar aan 't begin van
de droge tijd ging hij bloeien en rook
dan heerlijk, (een soort acacia?) Daar
de hele tocht te paard stapvoets was
gegaan, kon onze barang ons op de
voet volgen. Ditmaal hadden we meu
bilair genoeg, want de 4 kamertjes
waaruit ons huis bestond, waren klein.
Het begon er dan al gauw niet onaar
dig uit te zien en toen we op orde
waren, zei m'n man: "Nu moet ik zo
langzamerhand eens op tournée. 't Zou
vermoedelijk elke maand een 14 dagen
zijn. Helemaal gelukkig voelde ik me
die eerste dag van 't afscheid niet be
paald, maar ik dacht: "Nu maar ge
woon doen als anders en 's middags
een wandeling maken, 't Hert ging uit
zichzelf altijd mee.
Terugkomend zag ik voor 't raam van
de pasanggrahan een heer met witte
baard staan. Ik vond hem haast uit de
hemel gezonden en ging maar gauw
hem begroeten, 't Was de hulpprediker,
Hr. v. A. Dat deze goede man nu juist
in Niki Niki verscheen, de dag dat m'n
man z'n eerste tournée maakte, was
voor mij werkelijk als een geschenk.
Hij kon een paar dagen blijven, waarin
we heel wat afgepraat hebben.
Toen hij wegging, wist ik, dat ik me niet
meer eenzaam zou voelen.
Njonja Controleur
19
