HET NEDERL. IND. RODE KRUIS
"INGET MATI" „AD PATRES"
Fa. Johs. Ouwejan Zn.
Links: gezinnen wachtend op de Rode Kruis hulp. Rechts: iedereen was blij met zijn nieuwe baadje en broekje.
Aangezien de meeste artikelen van de
lezers van Tong Tong gaan over voor
vallen en belevenissen van tempo
doeloe, lijkt het mij toch wel een af
wisseling eens iets te vertellen over
de tijd na de Jap. capitulatie.
Het begon al direct na de capitulatie,
toen de transporten op gang kwamen,
dat niet alleen de zieken maar ook de
gezonden zo snel mogelijk het zinken
de schip wilden verlaten. Het werd zelfs
zo penibel, dat Dr. van Mook via de
radio een beroep deed op de Europe
anen om indien hun gezondheid het
enigszins toeliet, te blijven om mee te
helpen aan de wederopbouw van ons
mooie land. Er werd nog bij gezegd:
Zij, die blijven zullen niet vergeten
worden. Nu ja, van laatste hebben wij
bij terugkeer in Nederland weinig ge
merkt. Maar enfin, toen ik weer een
beetje aangesterkt was, kwam ik in
dienst bij de afd. kleding van het Rode
Kruis te Bandung. Het was destijds
een grote afdeling. We hadden een
Unra-afdeling waar de kleding, die we
uit Amerika gekregen hadden, gesor
teerd werd. Mensen, die een passage
biljet naar Nederland bezaten, konden
iets warms komen halen. A.s. bruidjes
konden uit onze beperkte voorraad een
stofje voor haar bruidsjurk uitzoeken.
Het blindeninstituut werd voor zover
mogelijk van kleding voorzien. Zelfs
een blind bruidje, dat zo graag in het
wit wilde trouwen met een lotgenoot,
konden we voorzien van een witte jurk,
een sluiertje en zelfs handschoenen.
Ook de bruidegom werd in passende
kleding gestoken.
Een deel van de kleren, die min of
meer bruikbaar waren voor de bevol
king, werd gesorteerd en later in de
desa's en kampongs zelfs op het ter
rein van een thee-onderneming in Pen-
galengan, uitgedeeld.
Wat later kregen we grote hoeveel
heden stoffen van "Holland helpt In-
dië. Daarvan lieten wij kleding maken
voor mannen, vrouwen en kinderen.
Het waren heel eenvoudige stoffen,
maar sterk en voor velerlei doel bruik
baar.
Om van deze giften een zo efficient
mogelijk gebruik te maken, had onze
afdeling 9 coupeuses in dienst, die al
le soorten kleding knipten in diverse
maten, die dan per 1000 stuks ge
naaid werden in een confectiefabriek.
Het hoofd van de coupeuses was een
waar artieste. Zij wist van allerlei afval
van de Unra, galon, zijden lapjes etc.
de beeldigste dingen te maken, die
dan later op een fancyfair voor het
Rode Kruis aardig wat geld opbrachten.
Als we een grote kleding-uitdeling op
touw zetten, ging ik altijd zelf mee.
Ik herinner mij, dat we eens naar een
desa gingen, waar nog geen Europe
aan, laat staan een blanke vrouw, na
de oorlog was geweest. We gingen
met een vrachtauto. Aan het stuur zat
een Indo-Europeaan (die heel wat vlot
ter Maleis sprak dan ik). Ik zat naast
hem in de cabine en achterop lagen
volle zakken met kleding bewaakt door
2 inheemse politiemannen met een
levensgroot geweer.
We reden langs een kamponghuis en
mijn begeleider vertelde dat hier de
laatste telefoonpost was.
Eindelijk kwamen we op de plaats van
bestemming. Er stond al een grote
menigte op ons te wachten, allen ge-
kleed in vodden, de kinderen meesten
tijds naakt.
De zakken werden geopend en ieder
een stond rustig te wachten. Niet zo
als hier in Holland, waar, als memdenkt
iets cadeau te krijgen, men elkaar bij
het dringen om toch vooral de eerste
te zijn, bijna dood drukt.
En toen begon de uitdeling. De ge
zinnen kwamen een voor een naar
voren en iedereen was blij met z'n
nieuwe baadje en broekje. Het duurde
niet lang of de zakken waren leeg.
Geen wanklank werd gehoord, wel zag
men alom blijde gezichten. Als dank
kwamen vrouwtjes mij een kip, of een
ei of een sisir pisang brengen. Het
was heel ontroerend.
Wel een heel verschil met de door de
Japanners opgehitste jongeren, die
vooral tegen de blanken een zeer vij
andige houding aannamen.
De kip heeft haar laatste levensjaren
in de achtertuin gesleten. Ze gaf geen
geen eieren meer, ze was met pen
sioen!
M. Fischer-Schellenberg.
Begrafenis-
en Crematie-Onderneming
Opgericht 1924
ROUWKAMERS
en ONTVANGKAMERS
AIRCONDITIONED
Kantoren: Fred. Hendriklaan 7
Den Haag, Tel. 070-556427 (3 lijnen)
Na een kortstondige ziekte is van
ons heengegaan onze lieve Moe
der, Oma, Zuster en Tante
ETMÉ IRENE
TER DENGE-WALESON
in de leeftijd van 60 jaar.
Zij ruste in vrede.
VAARWEL,
TOT BETERE TIJDEN
Een geïllustreerde documentaire
over de ondergang van Neder-
lands-lndië door J. C. Bijkerk.
Een boeiend relaas over de pe
riode vóór het uitbreken van de
oorlog in de Pacific en de strijd
om Ned.-lndië
f 29,50 f 3,25 porto.
11
