indachtig aan het devies "Polisi tetap
Polisi"!
In mijn rede - in de Indonesische taal -
tot mijn opvolger, met wie ik overigens
in een goede verstandhouding reeds
samenwerkte sinds de souvereiniteits-
overdracht, wenste ik hem geluk
met de benoeming en succes in zijn
stellig omvangrijke en delicate taak,
waarin velen later, elders, alles alleen
maar zwart/wit wilden zien en be- en
veroordelen ten nadele. Ik memoreerde
met voldoening en appreciërend mijn
naaste medewerkers de fd.hcvp. B.
Witte, de adj.hcvp. W. Linck (depot Am-
barawa), de cvp. Chr. van den Berg,
B. F. Strüben, J. Verkerk (Pati/Rem-
bang), Van Griethuysen, W. Claassen,
Eman, Robbemond en Nix, alsmede
van mijn kantoor de adj.hcvp. D. F. van
Braam Morris, de cvp. Th. van Gulpen
(grote verantwoordelijkheid voor het
materieel), jhr. Goldman en Giltjes,
alsmede het kantoorhoofd (comptabel
en zeer consciëntieus)P. Stein, mèt hun
sous-chefs, detachementscommandan
ten, kader en manschappen en het
administratief personeel.
Even was er een pijnlijk moment, toen
na het strijken van onze vertrouwde
Nederlandse driekleur, bij 't hijsen van
de rood-witte vlag van de R.I.S., het
koord het liet afwetenHet kon,
gelukkig, heel snel hersteld worden,
maar het was toch wel even schrikken
en het was, achteraf, toch wel een
sprekend bewijs van wederzijds ver
trouwen - in het nog prille begin! -
en "common sense", dat aan dit inci
dent géén enkele bijgedachte aan boos
opzet ooit (FOEI ten grondslag heeft
gelegen.
Mijn adviseursschap heeft zes maanden
geduurd en ofschoon aan de "under
standing" niets haperde, achtte ik, in
vriendschappelijke overeenstemming
met mijn opvolger, mijn tijd-van-gaan
aangebroken: de algemene toestand,
buiten schuld van M. Djèn - integen
deel, ik heb zijn vergeefse, scherp
gestelde brieven, voorstellen en pro
testen tegen de gang van zaken, met
instemming gelezen! - verslechterde en
daar was blijkbaar geen kruid (wel on
gewenst kruit) gewassen; andere in
vloeden overheersten kennelijk en
daartegen moet men bestand zijn; dat
was ik niet.
Ik vertrok in juli 1950 naar Nederland
per ms. "Asturias". Bijzonder hartelijk
(en met afscheidscadeaux, die voor mij,
als ook die van Zd. Borneo en Ban
doeng héél dierbare herinneringen zijn
aan deze na-oorlogse jaren werd mij
uitgeleide gedaan tot aan boord van
de K.P.M.-er op de reede van Sema-
rang door mijn opvolger en zijn com
missarissen van politie, wat bleekjes
van de "ombak".
Vaarwel oud-lndië en nieuw Indonesië
Ik zou dit machtig-mooie land wel nim
mer meer terugzien. Maar de herinne
ring blijft, tot mijn laatste snik
Aankomst in Nederland
In Nederland kwam ik, augustus 1950,
aan na een reis, waarvan ik mij nog
zoveel had voorgesteld, immers wel-
HAGENAARS,
U KUNT NOG TOT 23 NOVEM
BER AS. KIJKEN NAAR DE
TENTOONSTELLING
"NEDERLANDERS IN
JAPANSE KAMPEN"
IN HET MUSEUM VOOR HET
ONDERWIJS,
Hemsterhuisstraat 154, Den Haag
MIS DEZE BELANGRIJKE TEN
TOONSTELLING NIET!
haast zeker de laatste Indië-Holland
Het werd gewoon een sofDe
"Asturias", een charter, kwam met
repatrianten uit Australië en op Java
werden wij nog in grote getale mee
genomen. Het behoefde niet alle dagen
zo feestelijk te zijn zoals "vroeger",
maar het moest toch wel anders moge
lijk zijn: hompen, onsmakelijk bereid
schapenvlees, aardappelen-in-de-schil,
groente-zonder-naam, gebarsten gram
mofoonplaten als "muziek" en matige
service (de boot was afgeladen vol!).
Het ontbijt en de "tea" - quite English,
wat geflatteerd uitgedrukt! - waren
acceptabel,maar daarvoor heeft onze
regering dan toch wel ruim voldoende
betaald!
Het was allesbehalve opwekkend na
de laatste, plotselinge en welhaast niet
te verwerken, financiële tegenslag vóór
het vertrek: de halvering van het "bank
saldo" en de overmaking naar Neder
land 1 3, maximaal f 1000,in Ne
derland. Dat betekende dus een "bank
saldo" van 6000,in de R.I.S. en als
je méér had, dan was het maar af
wachten, hoe het verder gaan zou
Overigens: ik had niet meer; als hcvp.
heb ik veel arbeidsvreugde beleefd,
geen financiële geneugten, dat is ge
noegzaam gebleken.
Ik wil nochtans mijn "herinneringen",
hier en daar harde waarheid, niet be
sluiten zonder te constateren, dat de
souvereiniteitsoverdracht zeker in de
eerste gevolgen, geleid heeft tot een
tragisch en abrupt afbreken van veel
belovende carrières. Gelukkig hebben
velen zich, na die rampspoedige jaren
staande kunnen houden en zich waar
gemaakt door werkkracht en optimis
tisch dóórzetten in andere functies I
Hulde I De overledenen?...... Soldiers
never die, they just fade awayI
Na een paar maanden relaxen, kreeg ik
een job, die mij uitstekend lag en waar
in ik 21 jaren heel prettig gewerkt heb,
met goede vriendschap en gewaardeer
de medewerking bij het C.B.R.
En tot de jongeren uit en van dat goede
Indië: wellicht hebben enkelen uwer
met mij het "gisteren" beleefd, maar
voor velen is het "morgen", dat tèlt!
Redjeki I
Einde
J.K.H.B.
boemi-(politieschool) tijd: onze klas
"oudste" - hun klas "jongste"-jaars.
Het was toentertijd gebruikelijk -
opzettelijke discriminatie Blanda/Indo
nesiër? - dat een lagere-in-rang-func-
tionaris van de R.I.S. de hogere-in-
rang van het voorm. N.O.I. opvolgde.
Zo werd ook generaal Mollinger
(K.N.I.L.) opgevolgd door de kolonel
Soebroto van de Tentara Nasional In
donesia (T.N.I.). Tijdens een borrel kon
deze kolonel met zekere trots en vol
doening vertellen, dat hij tegen het
K.N.I.L. in het zuiden van M.J. gevoch
ten had als "tjèlèng" in de "alang-
alang"
Overigens wil ik hier nog wel, type
rend, opmerken, dat deze T.N.I.-kolonel,
uiteraard nationalist in hart en nieren,
eigenlijk weinig of niets moest hebben
van het, in die tijd zeker gebruikelijk
feestelijk rumoer om benoemingen c.a.
Zijn reactie, toen ik bij deze autoriteit
thuis (in de statige voor-oorlogse wo
ning van de burgemeester van Sema-
rang (Nw. Tjandi) afscheid nam voor
mijn vertrek naar Nederland en ik hem
vroeg, hoe de behuizing hem beviel,
met een veelbetekenende glimlach:
"ach, meneer Bianchi, soms verlang ik
erg naar mijn kamponghuisje
Bij de overgave in kas
491.439,12 en aan nog niet geïnde
mandaten f 1423,72. Ontwerpbegro
ting M.J., excl. stadspolitie Semarang,
14.595.935,60 voor het dienstjaar 1950.
NASCHRIFT.
Zowel R. Soemarto vd. als het R.I.S.
politiehoofd R. Soekanto te Batavia
(Djakarta) waren mij goed, en vrien-
schappelijk, bekend uit onze Soeka-
Mijn bijdragen zijn objectief; ik zal
graag subjectief nog een P.S. laten
volgen.
Voor hen, die "geen interesse" (meer)
hebben.
Een goede vriend van mij schreef mij
bewondering te hebben voor alle moei
te voor het boekstaven van mijn "her
inneringen", maar betwijfelt of die de
verdienste krijgt, die het verdient om
dat de belangstelling voor de oorlogs
ervaringen c.a. in het voorm. N.O.I.
zo is afgenomen.
Wèl, uit de interesse die "Tong Tong"
ervaart is m.i. het tegendeel af te lei
den, maar bovendien: mijn beweegre
denen tot deze "herinneringen" zijn
juist om hen, die dat zo verdienen uit
de vergetelheid te halen, gezien de
publicaties tot dusverre!
Van velen stonden de gedienstigen -
ook na de souvereiniteitsoverdracht I I -
te huilen bij het vertrek van "toean en
njonja, sinjo en nonni".
En die trouwe ziel, mijn chauffeur in
Semarang Amat, loyaal en gedeci
deerd; ik vroeg hem eens, onderweg,
in de bersiap-periode, doelende op de
heersende onrust en zijn aanhankelijk
heid, of hij niet "bang" was achter het
stuur van mijn dienstauto. Zijn direct
antwoord: ''Kalau kandjeng mati, ber-
sama-sama mati!"
Ik wens, vooral de jongeren toe: actio
vincit omnia, arbeid overwint alles
Vergeet eens de, overigens goede en
nuttige incidenteel nodige, sociale
voorzieningen, die weg van de minste
weerstand I J.K.H.B.
15
