WEERWOORD AAN
VAN SEVENTER (zie TT No. 6)
'Als boosheid het oog verblindt, slaat
de tong noodsignalen'. Afhankelijk
van de toon zullen die signalen al
of geen weerklank ontvangen. Het spijt
me voor v. Seventer, maar ik ben niet
het klankbord dat hij blijkbaar verlangt.
Als zijn boosheid geluwd is kan hij de
ingewikkelde materie waarover boven
genoemd onderwerp handelt misschien
in juistere proportie gaan onderschei
den. Rustiger is natuurlijk, verlange-
loos over 'alles en alles' uit zijn In
dische jaren voort te mijmeren, desge
wenst in een schommelstoel. En vooral
niet meer boos worden. Boze mensen
zijn slechte raadgevers. Het is bij mij
tenminste paarlen voor de zwijnen.
'Dan moet hij 't maar niet doen," zou
Wim Sonneveld gezongen hebben, en
ik zing het hem na.
E. van Zanten-Hasselmeijer.
EENZIJDIG, RANCUNEUS EN
ONVERDRAAGZAAM?
In Tong Tong gaat mevrouw Lilian Du-
celle dikwijls vreselijk tekeer. Vooral
tegen degenen die Indië niet helemaal
"lief" hebben gevonden, kritiek hebben
op het karakter van de artikelen in ons
blad en tenslotte het woord "assimila
tie" gebruiken, in welke betekenis dan
ook. Zoals iedereen wel weet is vooral
het laatste taboe: mevrouw L.D. wordt
dan prompt mata gelap, kan haar
scherpe pen opeens niet meer puntig
hanteren en gaat over op de botte bijl,
d.w.z. met dikgedrukte zinnen en woor
den van vette hoofdletters.
Opgekropte grieven tegen "Holland"
worden dan ook meteen gespuid, dat
lucht op. En passant worden de Indo's
die zich in Nederland senang zijn gaan
voelen geveegd. (Mag dat alleen in
Californië of elders in de wereld zon
der voor geassimileerd te worden uit
gemaakt?) Een kennis vroeg mij of dat
haar manier was om nieuwe inte
ressen in Nederland te wekken voor
de tropengordel" zoals in de derde
kolom van elke blz. 2 van Tong Tong
staat, vetgedrukt en wel.
Als een blad eenzijdig en drammerig
wordt wenden de lezers, al zijn zij van
dezelfde signatuur, zich "bossen" af
en moet het worden gesubsidieerd om
in leven te blijven. Zie Vrij Nederland
en de Haagse Post, niet bepaald onze
vrienden. (Lees onze mening TT No. 22)
In een gezond blad behoren andere
lezers de kans te krijgen een ingezon
den-stukjesschrijver in de haren te vlie
gen of met hem in te stemmen zonder
dat hij al door een redactielid is ver
pletterd en verketterd.
Lieve redactie, zorg er alstublieft voor
dat Tong Tong het stijlvolle Indische
karakter van froeher terugkrijgt; en dat:
Trouw, Branie en Ondernemend niet
afzakt tot: Eenzijdig, Rancuneus en On
verdraagzaam zoals sommige andere
bladen in Nederland. Want dan is
zelfs het Enige Indische Blad ter We
reld geassi
G. H. O. de Wit.
De lieve redactie zwijgt, verpletterd en
verketterd. Heel even maar.
MENTALITEITSVERANDERING
"Iemand, die in Indië is geweest, lang
genoeg, om te weten hoe het daar was
en daar werkelijk iets heeft bereikt, zo
iemand zal zich zeer beslist niet op
een wijze over ons Indië en de Indo's
uitlaten, zoals M. dat deed. Menige
belanda kan nog heel wat leren van
de Indo.
Ik wil maar zeggen, dat U het juist be
nadrukt heeft, nl. dat "assimilatie" niet
het aanleren van een gewoonte is; hel
is een mentaliteitsverandering en ge
lukkig kunnen wij dat niet. Ja er zijn
natuurlijk altijd van die "boenglons" bij,
net zo goed, dat ik het maar raar vind,
dat iemand die een paar jaar bv. in de
States zit, opeens geen Nederlands
meer kent."
F. Johan.
In Californië leeft een vrij grote groep
Indo's volkomen senang en trots met
hun nieuwe staatsburgerschap. En
daarnaast zijn het gewoon trotse Indo's
gebleven. Als zodanig geaccepteerd
door de Amerikaanse gemeenschap,
zoals alle ethnische groepen, nationa
liteiten er geaccepteerd zijn zolang ze
zich als loyale, werkzame burgers ge
dragen. Controversen hebben meestal
een diepere achtergrond, (red.)
OVER DISCRIMINATIE
Bestaat er discriminatie? Naar mijn me
ning bestaat zij wel, maar dan onder
de oudere Nederlanders. De jongeren
zien dit anders. Aan de andere kant
schreef T.R. in een van de oudere
Tong-Tong's, dat de I.N. geen assi
milatie wenst, een mening, die ook de
mijne is.
Maar als wij zelf geen assimilatie wen
sen, hebben wij dan het recht dit ande
ren te verwijten? Of moeten wij ons
verheugen in staat te zijn onszelf te
zijn? De Nederlander heeft zijn fouten,
zonder dat zou hij een heilige zijn en
dat gelooft beslist niemand. Maar men
vergt niet van ons dat wij ons in Volen-
dam's kostuum steken om iets te be
reiken in deze maatschappij. De I.N.
zelf zou naar mijn mening wat minder
moeten kniezen over het feit, dat hij
Indonesië moest verlaten. Looking
back in anger is erg, maar looking
back in sadness is the limit. Een Chine
se dichter schreef lang geleden:
Is there a sense to this? It is pain
to ask
No skill can intercept the
Calendar of Fate.
We kunnen beter blij zijn het voorrecht
te hebben gehad in dat land onze beste
jaren doorgebracht te hebben. Wij zou
den nu die dingen moeten doen, die
daar niet mogelijk waren, omdat zij te
duur waren of om andere reden, niet
gedaan konden worden. Heel cru ge
zegd, laat men niet van ons zeggen:
Zij zijn al dood, zij weten het alleen
zelf niet.
Voor de jongeren is het hier beslist
beter. Ik heb ze geobserveerd, de
jongens en meisjes van om en bij de
twintig. De zelfverzekerde houding van
mensen, die geapprecieerd worden en
tenslotte gaat het m.i. toch om hen.
Niet om ons, onze tijd is voorbij.
De grote vraag blijft, wat is het doel
van dit geschrijf? Is het niet beter om
vooruit te kijken? Ik hoorde eens er
gens een song, die als volgt begon:
"Everything is beautiful in its own
way."
Waarom dan niet daarvan genieten? En
mocht U soms denken, dat ik zo'n per
soon ben met leuke blauwe ogen, sa-
lah peh. Deze katjong Kampret zou
willen eindigen met de woorden van
Kipling: "We be of one blood, thou
IND. NEDERLANDERS
Het artikel van M. had mijn bloeddruk
verhoogd door zijn gezwam over mijn
moeder de huishoudster.
Dat is op zichzelf al een belediging
van Indonesische vrouwen in 't alge
meen en ten tweede, van mijn opa, die
in Indië was begraven en niet is terug
gekeerd naar zijn land. Ik kan alleen
niet begrijpen, dat iemand, die ons In
dië een pokkenland noemt en walgt
van 't zien van mensen, die in de kali
hun behoeften doen en last had van
muskieten en vliegen en tokèhs, nog
bijtekent en terug wil naar dat land,
(lees verder volgende pagina)
7
MOESSON
ANAK KOMPENIE
Weer verkrijgbaar bij Boekhandel Tong
Tong, f 9,90 1,30 porto.
