Amerikaanse
uitblinkers
See you later, pèh
Abonnees Amerika attentie
ATTENTIE! abon
nement nu f 46,-
"Dear Mr. Mrs. Busé,
It gives me great pleasure to inform you
that, after nomination by her high school
sponsor, your granddaughter, Sharon
Alexandra Boleware, has been selected
to represent Jackson Prep School in The
Society of Distinguished American High
School Students - the nation's leading
honorary. This is a tremendous accom
plishment for a senior and one of which
you may be very proud.
Each year high school principals and
counselors from across the country
assist The Society in recognizing and
rewarding America's most distinguished
students. This honor is one of the hig
hest that can be bestowed upon a
student and is representative of her
superior scholastic achievement, as well
as the leadership she has demonstrated
in extracurricular and civic activities."
Deze brief ontvingen in de eerste
plaats natuurlijk de ouders van Sharon
Boleware, maar, zo attent zijn ze in
Amerika, men weet dat ook grootou
ders erg trots zijn op de prestaties van
de kleinkinderen.
Sharon is op high school en vooral de
llll!llil!l!l!lll!lllllllll!!l!ll[l!iltl|ll!lilll!l!lllllll!l!lll!l!ll|[|tl!!ll!!!l!l!lll!lll!l!lllllllllllll!llllll
Links: Sharon Boleware met haar trotse grootouders Hr. en Mevr. Busé (Bandoeng).
Rechts: Sharon's 15-jarige zusje Valerie, die het meer zoekt in sportieve top-prestaties.
De kast vol trofeeën die ze met paardrijden veroverde bewijst dat ze op haar terrein net
zo'n doordouwertje is als Sharon.
laatste jaren een "straight-A" studente
geweest. A staat voor 10 en wanneer
je dat "straight", teroes door, hebt kun
nen handhaven voor alle vakken, dan
behoor je tot de besten van de school.
Sharon excelleerde in rekenkunde en
geschiedenis en kreeg ook voor deze
laatste prestatie een onderscheiding.
Maar de grootste voldoening blijft
toch wel, deel te mogen uitmaken van
The Society of Distinguished American
High School Students. Het betekent
dat je de keuze mag doen uit diverse
Colleges en Universiteiten met een
eventueel scholarship (beurs). Men re
kent het tot een eer èn een voordeel
knappe studenten te hebben. Sharon
Het was een vrolijke groep in de met
dik glas afgesloten hal op een ver
dieping van de International Arrival
Building. Veel gelach en druk gepraat
en ontmoeten van vrienden, al lang
niet gezien. Ze kwamen van 2, 3, 400
en meer mijlen ver en dit was een
goede gelegenheid om mensen die je
niet v^ak zag te ontmoeten, ledereen
zag er zo bekend uit.
In een half uur zou de chartervlucht
uit Amsterdam aan komen. Dat bete
kende een plane vol Indische Oma's
en Opa's en nog meer familieleden en
sobats. Flarden van gesprekken waai
den over je hoofd. "Eéééh Mac, kaja
apa jij seg, sudah long tijm no see!"
"Ah! I em gled to see you hier. Waar
zit je nou?" "Loh, mosoh je weet niet.
In Pennsylvania Pèh. Akoe kenak* ban
djir van hurriekeen Donna. Je heloof,
water staat tot aan de toetsen van
mijn piano. Nou when you play it ge-
luidnja kaja Mickie Mouse. Tjilaka zo
iets. Mijn boeken drijven door de
kamer, sudah, pokoknja alles naar de
koos voor Starkville, waar ze electri
cal engenering zal studeren.
In het 'prozaische Europa waar "leer
plicht" een dwingender betekenis heeft
dan "proberen om de knapste te zijn
en te blijven" lijkt wat ze in Amerika
doen om ijver en prestaties te belonen
op teveel tam-tam. Maar het instinc
tieve aanvoelen dat iedereen, en juist
niet de uitmunters, behoefte heeft aan
appreciatie en stimulatie, is de goede
manier gebleken om een beter niveau
te bereiken. De wereld moet erkennen
dat op elk ontwikkelingsterrein Ameri
ka een grote rol heeft gespeeld. En
zal blijven spelen. Ook dank zij de
jonge bollebozen van de high-school!
bliksem."
"Adoeh beroerd, en dan hoe jij nou?"
"O, alweer okay, al droog alles, alleen
modderstrepennja is te zien."
Zelfs mensen die elkaar helemaal niet
kennen spreken elkaar aan. Er heerst
gewoonweg een reünie stemming.
"Mac" uit Pennsylvania kwam op ons
af. "Hi", zei hij tegen mijn broer, "je
ziet er bekend uit seg, van waar kom
je?"
Mijn broer is uit op een lolletje, kijkt
"Mac" koel aan en zegt in z'n beste
Amerikaanse accent: "I beg your par
don."
Mac mangap. Maar niet lang. "Never
mijnd je paarden, njoo. For sure je
bent Indo?"
"Roepamoe Mac", zegt m'n broer vlot.
Mac grijnsde, toch wel opgelucht, en
al gauw kregen we 't verhaal over de
"hurriekeen" te horen.
De plane arriveert, ledereen kijkt naar
beneden en allerlei uitroepen van her
kenning worden gehoord. "Look dèr!
Itoe si Frits, hij siet er goed uit ja. Wat
heef hij op s'n kop dese, deftig sijn
hèt, voor bang maken spook." En zo
gaat 't een hele poos door.
Maanden later lopen we rond te kijken
in een klein toeristenplaatsje in Penn
sylvania. M'n broer, zijn vrouw en wij.
Ineens horen we iets heel bekends
door de dichte mensenmenigte.
"Eééééh Pèh I" Het was "Mac" en
familie. Z'n vrouw bleef staan terwijl
hij op ons toe kwam rennen. Na hand
jes drukken gilt hij naar z'n wederhelft
"Toet, Toet, kom hier. Dese sijn doos
people van de airport!" Toet schudde
haar hoofd, neen. Ze had er kennelijk
geen zin in om "doos people" te ont
moeten. Mac keek wat teleurgesteld
en zei: "Nou sudah dan maar, see
you later ja, misschien weer op de
airport." JUUL LENTZE
Het correspondentie- en beta
lingsadres voor Amerika is voor
taan: Mrs. R. Cohen-Top, 13740
Avion Drive, La Mirada, Califor
nia 90638.
Indisch Familie Archief geeft (en
vraagt) informaties over Indische
geslachten. Kosteloos.
Vreelandsestraat 14, Den Haag
tel. 070-45 44 06.
S.v.p. zelf geadresseerde, ge
frankeerde enveloppe bijsluiten!
7
