TWINTIG «JAAR, EN LATER
BIJ DE
VOORPLAAT
Tonill foiljT;
Het is nu wel een jubileum-jaar maar eerlijk gezegd kan ik de juiste geest en
toon niet vinden om er over te schrijven, zoals U misschien van me verwacht.
Twintig jaar is een lange tijd. Jaren kunnen dan net als uren, weken en maanden
als schaduwen heenvlieden, deze twintig jaar hebben zich van week tot week
"voltrokken". Met om de andere week een kerfje op de lat voor elk nieuw
Tong-Tong nummer dat werd geboren. Jaar in, jaar uit, zonder mankeren.
Twintig jaar lang.
Deze bestaat ditmaal uit de af
beelding van het Tong-Tong ju
bileumbord, dat tekenares Ine
Kleinhoonte van Os-Kimmijser
op ons verzoek ontwierp. Het
bord is uitgevoerd in Delfts aar
dewerk in de kleur die ons ken
merk is: bruin. In het dessin dat
ons van kindsbeen af het meest
vertrouwd en dierbaar is ge
weest: batikmotieven van oude
kains. De tekst is gelicht uit een
artikel dat Tjalie lang geleden
schreef, maar waarvan de be
tekenis tot op de dag van zijn
dood gegolden heeft: zorg voor
de komende generatie. Waaruit
"het goede" moet bestaan, zal
voor iedereen, jong en oud, voor
elke periode in ons leven, op-
Wat moet ik doen? Een résumé geven
van alles wat Tjalie in, met en door
zijn blad heeft gepresteerd? Er zijn
velen onder U die misschien meer
weten van die eerste jaren dan ik. De
eerste 10 jaar ben ik volstrekt buiten
staander geweest, ik woonde met de
kinderen in Amsterdam, Tjalie met zijn
zorgenkind Tong-Tong in Den Haag.
Ik werkend voor ons bestaan, hij vech
tend voor ZIJN bestaan.
Want Tong-Tong is Tjalie Robinson,
Tjalie is Tong-Tong. Als ik nu zou zeg
gen was, dan is dat niet waar. Als U
de bijdragen leest van Nieuwenhuys,
Fabricius, Brandt en anderen, verder
op in dit nummer, dan leest U hun
mening die door duizenden onder
schreven zullen worden.
Kunt U zich Nederland 1956 nog her
inneren? Een landje met een zwellen
de welvaartsdroom, daarbij zwaar ge
hinderd door een smak repatrianten
zo uit de klapperbomen geplukt, die
nog een grote mond hadden over
ONAFH. IND. TIJDSCHR. - 21 JAARG. No. 1
Opgericht en geleid door
TJALIE ROBINSON (1911 - 1974)
Pr. Mauritsl. 36, Den Haag - Telegramadres: Tong
Tong Den Haag - Tel. 070 - 54 55 00/54 55 01 - Post
giro 6685 of A.B.N. Den Haag Rek. No. 51.56.15.730.
Uitgave: Publ. en Handel Mij Tong Tong B.V.
Directie: L. Ducelle
Administratie: Th. M. A. Scheulderman
Redactie: J. H. Ritman, Ch. J. A. Manders, Rogier,
G. H. Bartman, L. Ducelle.
Verschijnt de 1ste en de 15e van iedere maand
Prijs per nummer f 2.25. Abt Nederl. (en E.E.G.-
landen behalve Engeland) kwart, f 11.50, halfj.
f 23,jaar f 46,Abt. Europa: jaar f 44,
Buiten Europa: jaar f 54,
LUCHTPOST:
Abt. (per jaar en per luchtpost): Australië en
Nw. Zeeland f 94,—; Indonesië f 78,—; Z.-Afrika
en Z.-Amerika f 78,—; Canada en Ver. Staten
f 66,—; Maleisië, Singapore en India f 78,—;
Suriname en Antillen f 66,
ZOEKT OP BASIS VAN DE NUTTIGE ERVARIN
GEN IN DE GORDEL VAN SMARAGD NIEUWE
INTERESSEN IN NEDERLAND TE WEKKEN VOOR
DE TROPENGORDEL.
ALLE ABONNEMENTSGELDEN ZIJN BIJ
VOORUITBETALING VERSCHULDIGD
ADVERTENTIES KUNNEN ZONDER OPGAAF VAN
REDENEN GEWEIGERD WORDEN
Directie en redactie behouden zich het recht voor
om grondige redenen aanvragen voor abonnemen
ten te weigeren, of deze te beeindigen. Hierover
zal de betrokkene altijd van te voren in kennis
worden gesteld.
De redactie behoudt zich het recht voor copy te
weigeren dan wel te bekorten of te wijzigen met
toestemming van de inzender. Over genomen be
slissingen zal niet in details worden gecorrespon
deerd.
Het correspondentie- en betalingsadres voor Ame
rika is Mrs. R. Cohen-Top, 13740 Avion Drive, La
Mirada, California 90638.
eigen identiteit, jawel mijnheer!
De weinige week-ends dat Tjalie het
zich veroorloofde in Amsterdam door
te brengen, zag ik dat hij op een heel
andere manier tot leven kwam. Een
ander soort energie opbrengend dan
die hij nodig had om in Djakarta een
paar kolom te vullen voor de Nieuws
gier. Een ander soort energie die hij
opbracht om in Borneo bij een lampoe
templek, geattaqueerd door een leger
muskieten, gesiloh op de grond zijn
"Tjies" af te typen.
Eens keek ik hem na uit het raam van
de tweede étage van onze flat in Slo-
termeer. Weer op weg naar Den Haag,
zijn werk. Sorry, je begrijpt het wel ja?
Ik wist, dat hij ziek was. Voor hij de
hoek omsloeg, draaide hij zich om,
om naar ons te wuiven. Ik zag hem
even wankelen. Was het omdat hij
zich te snel had omgedraaid? Als een
blok beton viel de waarheid in mijn
hart: Tong-Tong is Tjalie's leven, het
zal ook zijn dood zijn. Wie heeft ge
zegd, dat een zekerheid beter is dan
een onzekerheid?
Maar tussen dat moment en zijn heen
gaan lagen nog 14 jaren.
Tegenstanders? "Ik heb er meer dan
je vermoeden kunt", zei hij altijd
vluchtig om mij niet te verontrusten.
Zonder dat hij ze ooit genoemd heeft,
kon ik de namen raden. Tjalie streed
als de bokser, die hij eens geweest is,
met "bobbing and waving", dat is het
meegaan met de slag (dan kan die
nooit zo hard aankomen) en het weg
duiken. Alleen slechte boksers laten
zich nodeloos aframmelen", leerde hij
me. Eerlijk gezegd geloof ik nooit dat
je een vrouw boksen kunt leren, wel
incasseren en goed raken. Ik ben nog
steeds lerende.
"Tong-Tong zal mij en zichzelf over
leven", zei Tjalie ook. "Deze onschat
bare gegevens en historisch materiaal,
dat zal toch nooit verloren kunnen
gaan?"
Er is genoeg geschreven over het ont
staan en de ontwikkeling van ons tijd
schrift, ik zou er geen woord meer
aan toe kunnen voegen. Alleen dat ik
nog verbaasd ben over de volharding,
de "semangat" en de daadkracht van
die mensen om Tjalie heen, die het
presteerden om die paar pagina's o-
vereind te houden. Met practisch geen
inkomsten, geen vooruitzichten, niets.
Want wat is er ontzettend veel ge
daan in en buiten Tong-Tong, waar
Tjalie zich voor inzette.
In ieder nummer dat verscheen las ik
over nieuwe plannen, nieuwe ideeën.
Een bouwfonds voor Indische bejaar
dentehuizen. Hoe kun je Indische oud-
nieuw moeten worden bepaald.
Misschien nu meer nog de zorg
om het behoud van innerlijke be
schaving en tevredenheid dan
om culturele en maatschappelij
ke ontplooiing. Niettemin een
opdracht waaraan wij dagelijks
herinnerd moeten worden. En
onze kinderen na ons.
Dit muurbord is om zijn exclu
siviteit vrij kostbaar, daarom
lieten wij er (voorlopig) maar
een gering aantal van maken.
U kunt het bestellen of zelf
afhalen bij onze toko aan de
Prins Maurislaan 36.
(Zie advertentie op pagina 39)
jes voor de rest van hun leven op
sluiten in een keiharde, onverschillige,
vreemde omgeving, hoever moet onze
assimilatie gaan? Hij tierde en raasde
nooit, hij reageerde altijd af door
plannen te maken. En direct uit te
voeren.
El Atabal, een tehuis in de zon, voor
Indische mensen. Eenvoudige betaal
bare huizen voor mensen met een
pensioentje.
Een Pasar Malam, ouderwets, eenvou
dig, kostelijk vertier voor mensen uit
de tropen. Geen "culturele manifesta
tie", gewoon plezier hebben, winst of
winstje besteden aan nieuwe plannen
voor volgende keer.
Een Indische Kunstkring, ledereen
mopperen over het totaal gebrek aan
interesse voor de dingen die WIJ nu
eens mooi en interessant vinden. Doe
er dan wat aan lui, ajo! Een Indisch
toneelstuk "Paria van Glodok", gewel
dig succes, goed zo Tjalie, nog meer!
Tjalie komt op ideeën, organiseert,
helpt op wegen is dan weer weg,
verwachtend dat men zelf verder gaat.
Hij was te groot, te creatief voor één
idee, hij wilde dat anderen het van
hem overnamen, afmaakten. Niets is
lees verder volgende pag., 1e kol. onderaan
2
