Padi-kaarten
Wil VERGETEN HEN NIET
Reeds heel lang, vele jaren te lang,
komt steeds dezelfde vraag bij me op.
Hebben wij al met z'n allen positief
gereageerd op eens lang geleden ge
dane beloften: nl.
DAT WIJ HEN NOOIT ZOUDEN VER
GETEN.
leder onzer uit deze zó verzorgde
welvaartssamenleving kent uit eigen
herinnering zijn/haar eigen vertrouwde
figuur uit de tijd van toen wij allen
nog in dat Indië leefden.
Was het al niet Louis Davids die de
onvergetelijke baboe bezong?
Nu hebben wij ieder persoonlijk onze
eigen lieve en zó trouwe personen in
gedachten, en zij waren er zóvelen dat
ik liever geen bij name noem. Ja toch
één wel: Putih, een Atjehse boy van de
fam. v.d. Werff in Sigli, die zijn trou
we diensten door de Jappen met ont
hoofding bestraft kreeg. En zo zijn er
onnoemelijk velen in doffe ellende ten
onder gegaan, alles als gevolg van
oorlogsomstandigheden.
Waar het mij nu om gaat is: Laten wij
nu eens wel reageren op die vaak
herhaalde belofte uit die benarde tij
den.
Laat er in Jakarta op het voorerf van
onze Nederl. Ambassade een stand
beeld komen dat die twee anonieme
figuren naast elkaar voor altijd zullen
uitbeelden als onze posthume dank en
hulde voor de trouw en liefde die zij
ons hebben geschonken.
Persoonlijk dacht ik dat het nooit te
laat is om gedane beloftes in te los
sen.
J. E. SCHRODER
Wij vinden dit niet zo'n goed idee.
Van een standbeeld kan men namelijk
niet eten en wat onze oude getrouwen
in de meeste gevallen nodig hebben
is geld om zich dat eten te verschaf
fen. Niet zo weinigen onder ons heb
ben naar de mate van hun krachten
bij hun vertrek uit Indonesië voor hun
bedienden gezorgd; zeer velen doen
dat nóg. Hoe nauw de band is ge
bleven kunnen wij uit eigen ervaring
verklaren: toen wij na een vijftienjari
ge afwezigheid weer in Jakarta aan
kwamen was de hele clan van onze
oude bedienden op het vliegveld aan
wezig. Er zijn in Holland honderden
Indische mensen die nog alijd contact
hebben met hun vroegere bedienden en
hen nog steeds op een meer concrete
en effectieve wijze gedenken dan door
een monumentje ook maar bij benade
ring mogelijk zou zijn. Wij vergeten
hen echt niet, al staat er geen beeldje
op Kebon Sirih!
En wie het contact heeft verloren en
toch nog blijk wil geven van zijn ge
voelens bij het terugdenken aan zijn
Indische tijd - wel, er zijn legio ge
legenheden om "iets te doen" voor
in moeilijke omstandigheden verke
rende Indonesiërs. Iets dat meer op
O-yia &-yy.a
prijs gesteld zal worden dan de aan
blik van een monument in Jakarta.
(Red.-T.T.)
BELOFTEN
Tijdens zakelijke besprekingen hoor
ik vaak de verzuchting slaken: we
hopen dat onze besprekingen serieus
zijn en dat er positieve resultaten uit
voortvloeien. Op mijn stereotype
vraag "wat bedoelt U" krijg ik dan
telkens weer te horen: "Ach mensen
die hun vacantie hier doorbrachten en
met wie wij ook over zaken aan de
praat kwamen, beloofden ons voor
samenwerking met Nederlandse be
drijven te kunnen zorgen, maar we
hebben nooit meer wat gehoord."
Men schijnt zich uit te geven als ver
tegenwoordiger voor diverse onder
nemingen en men is wellicht ook
werkzaam in een dergelijke onderne
ming, maar niet in een positie, dat
men z'n belofte waar kan maken. Laat
men zich bedenken, dat dergelijke
beloften - hoe goed ze ook bedoeld
zijn - valse hoop doen leven in de
harten van de zakenlui, die dolgraag
weer met Nederlanders willen samen
werken; men krijgt dan een verkeerde
indruk van de Nederlandse zakenman
in het algemeen als de belofte niet
wordt nagekomen. Men bewijst nie
mand een dienst met loze beloften -
integendeel. De Nederlandse zaken
man, die serieus tot zaken doen wil
komen door direct contact, wordt met
wantrouwen begroet, een wantrouwen
dat hij niet begrijpt als hij het boven
staande niet weet.
Stop met Uw beloften, geachte tou
rist, als U niet zeker weet, dat U Uw
beloften kunt nakomen en diegenen
onder de touristen, die een vacantie-
reis koppelen aan een zakelijke oriën
tatie raad ik aan Uw naamkaartje met
firmanaam achter te laten. Als U te
rug bent in Nederland en U komt, na
bestudering van het vóór en tegen tot
de slotsom, dat er van zakendoen
geen sprake kan zijn, stuur dan een
briefje met een afwijzing, zoals in het
zakenleven toch algemeen te doen
gebruikelijk is. Vergeet niet, dat U
bent begonnen te praten over zaken
doen en dat schept verplichtingen. We
hebben nog steeds een naam te ver
liezen in Indonesië.
D. J. VREDEVELD
AVONDJE IN ZWITSERLAND?
In uw blad van 15 december j.l. las ik
het bericht van een "Avondje Indone
sië in Noord-ltalië". Zou zoiets ook
mogelijk zijn in Zwitserland? Wat zou
ik dolgraag zo'n dia-avondje willen
bezoeken en met Indische mensen in
contact komen in mijn tweede vader
land. Mijn vraag aan U, kunt U niet
eventuele Indische mensen in Zwitser
land die dia's bezitten, overhalen deze
te vertonen? Ook al is het nog zo
sprookjesachtig in de sneeuw in Saas
Fee, Engelberg, Davos of in Zug,
waar ik woon, mijn Indisch hart ver
langt toch naar zonnige beelden uit
mijn geliefde zonneland. Ik geloof dat
zo'n dia-avond ook de Zwitser sterk
zal interesseren!
N. J. HALBENLEIB-PIETERSZ
Gotthardstr. 18, 6300 Zug
Zwitserland
Wie kan hier wat aan doen?
DERDE OOG
In het Kerstnummer 1976 van Tong-
Tong heb ik het verhaal "Het Derde
Oog" van Mevrouw P. Regensburg
ademloos gelezen. Wat een prachtig
verhaal
Ik vind het jammer, dat dit verhaal
eindigde zonder vervolg. Want ik had
zo graag geweten, wat deze groep
mensen met hun bijzondere eigen
schap samen beleefden en wat zij met
deze eigenschap voor zichzelf en voor
anderen konden doen.
In haar boek "De Doden Spreken"
beschrijft de inmiddels overleden Me
vrouw W. A. H. Mulder-Schalekamp
haar bewustwording, dat zij door mid
del van een geestelijke leider leerde
met de geesten van gestorven men
sen te communiceren.
Ik hoop, dat op dit verhaal een ver
volg komt; natuurlijk alleen als Me
vrouw Regensburg er geen nare er
varingen mee heeft. Ik heb uit dit ver
haal kunnen concluderen, dat een
Derde Oogje zeer handig is als je
met onbetrouwbare mensen te doen
hebt.
Als ik een Tong-Tong prijs voor het
Mooiste Verhaal van 1976 zou kunnen
uitreiken, zou ik deze prijs voor het
Derde Oog verhaal geven.
E. C. BERG
kunstwerkjes in padistroo,
12 verschill. tafrelen p. st. f 3,50
6 stuks f 20,incl. porto.
8
