Manilla doet je aan Indië denken
Links: een van de talloze gebouwen die aan de Spaanse tijd herinneren. Rechts: Vissen op een van de vele riviertjes.
Manilla ligt niet zo ver hier (Nrd.-Bor
neo) vandaan, slechts 1 uur en 40 min.
vliegen. Het is wel een belevenis. Als
je denkt, dat daar Spaans gesproken
wordt, dan heb je het mis! Alles
spreekt Engels. Oh ja, er herinnert
nog veel aan de Spaanse tijd, de ge
bouwen en aanleg van de stad en de
kleine tokotjes, maar er doet ook veel
aan Indië denken. Spreekt het eiland
Luzon, waarop Manilla ligt, Engels,
het grote Zuider-eiland Mindanao, dat
ook meer moslims is, heeft een andere
taal, dat ook veel maleise woorden
bevat. De taal heet Bagayo ge
loof ik. Anyway, er is daar veel be
kends in de spreektaal. Maar er zijn
ook andere bekende dingen voor ons
uit Indië. Neem bv. zo'n ijs-karretje,
waar ze zelfs es-poeter in maakten in
diverse kleurtjes en smaken. Verder
bekende dingen in snoep, zoals de ma-
nisan asem! En natuurlijk de vruchten,
alhoewel ze dan andere namen heb
ben; de doekoe, srikaja, of zuurzak,
maar de pisang, mangga's, mangistan,
ananas en papaja zijn hetzelfde ge
heten. Men loopt op sepatu's of ba-
kiali's.
Wat je in Manilla meteen opvalt in
het stadsbeeld zijn de vrolijk gekleur
de en geverfde opgetuigde jeepney's.
Net als in Jakarta de demmo's. De
betjah is daar voorzien van een mo
torfiets naast het vervoersbakje! De
soort sado's die alleen, vanwege het
drukke autoverkeer in de "beneden"
stad mogen rijden en daar calasas
worden genoemd. De taxies zijn ook
al bont ge- en beschilderd met aller
lei namen: zoals Manilla Beauty, Ma
nilla Espress, etc. Je hebt natuurlijk
goede, maar ook oude taxies, en die
zijn dan ook betoel-betoel oud. Deuren
(portieren) gaan amper open, alleen
de chauffeur kent het foefje die te
openen, eti je zit meer op de veren
dan op een zacht kussen. En dan het
rijden! Soedah, net als in Jakarta! Elk
gaatje tussen de auto's worden met
een opgevuld, en dan stopt men ook
nog beleefd om die indringer gelegen
heid te geven erin te komen!
Zo zaten we eens, na in een van de
modernë satellietsteden gewinkeld te
hebben en op weg waren naar Manilla
city in een regenbui!! Dat was om vier
uur 's middags, maar 't was zo donker
als 's avonds zes uur. En het verkeer
kroop! We deden er een dik uur over
om huis te komen! En dan maar on
weren en weerlichten. Je hield je hart
vast, vooral als je ziet hoe de elec-
trische draden nog echt ouderwets
langs de straten bengelen!
Dat we ook trips naar buiten hebben
gemaakt, is logisch. Zo zijn we in het
plaatsje Las Pinas geweest en hebben
daar vol bewondering staan kijken en
luisteren naar het bamboe-orgel, ge
bouwd door een deskundige priester
(Pater Diego Cera) voor zijn parochie
in 1816 -1824. Verder naar de beken
de Taal vulkaan, die pasgeleden in het
nieuws heeft gestaan, vanwege zijn
eruptie. Die vulkaan ligt in een meer,
dat begrensd is door weer lagere ber
gen, en die bergen liggen op hun
beurt weer in een meer, waarin een
kleine kegel, een vulkaan, die "dood"
is.
Een trip langs watervallen (a la Indië),
rijstvelden overal, ja daarin herken je
je eigen land weer! En dan het vis
sen op de rivierenook dat heb
ik vroeger wel gezien in Atjeh. Een
groot vlot met een huisje erop, aan de
ene kant, en een groot visnet aan vier
staken aan de andere kant. Dat net
laat de visser in het water zakken.
Het wordt na een uur of wat weer
opgehaald, vol met grote udangs, en
vis. En de verkoop van die vis gaat
heel grappig. De visserman heeft zijn
vangst in manden voor zich. De ko
pers komen, keuren en fluisteren de
eigenaar hun weloverwogen prijs in
het oor. Diegene, die het hoogste bod
heeft gefluisterd, krijgt de vangst. Nie
mand weet dus wat zijn rivaal voor
de vangst heeft geboden, alleen de
visser. Wat ik ook nog nooit heb ge
zien: hoe men daar de klapperbomen
plant. Vrij grote planten worden ge
woon overgeplant. En tot mijn verba
zing groeien ze ook nog vrij spoedig!
Hele stroken voor nieuwe aanplantin
gen of langs zee-boulevards worden
zo vlug groen!
En het eten? Ook daar vindt je natuur
lijk veel bekends terug. Ik heb vooral
genoten van de ajam panggang. Zo
maar aan een stalletje de kippenpart
oppeuzelen, die van het vuur komt!
Zalig! Een soort satee, maar het vlees
wordt eerst al wat voorgepanggangd,
zeker om het goed te houden!! De
gevulde bandeng, daar Bangoes ge
noemd, de kleine (rauwe) ikan bilis; je
zou zweren een jonge haring te eten!
Gezwegen nog van de grote udangs
en kepitings! Het lekkerst vond ik de
babi panggang, (guling zouden ze, ge
loof ik, in Bali zeggen). Zo'n heel
speenvarkentje aan het spit! Ze eten
alleen niet zo heet als wij, maar sma
kelijk is het wel!
En wat het dansen betreftToch
elementen van westerse invloed. Per
soonlijk vind ik de dans tussen die
bamboes het leukst, de Tinikling! Ik
zelf heb mijn enkels er maar niet aan
gewaagd; lijkt me wel pijnlijk als je net
even uit de maat raakt en dan kedje-
pit raakt tussen die twee bamboes,
want het gaat hoe langer hoe snellerf
Maar de bamboe kent men ook als
muziek-instrument, net als de ang-
klong bij ons!
En zo zijn er vele dingen, die je ver
rast weer doen denken aan ons eigen
Indië vroeger, zij het onder een ande
re naam.
Veel te vlug zijn die vier dagen om.
Je wilt best wat langer blijven om
meer te ontdekken, maar dat gaat niet.
Enfin, wie weet een volgende keer?
J. KUYPERS.
Spaans is, (als wij de geachte inzend
ster even mogen aanvullen) in wat men
noemt de "betere kringen" in Manilla
nog altijd lakoe; de elite zendt haar
kinderen naar Spanje ter afsluiting van
opvoeding en onderricht. Is dat om
financiële redenen niet mogelijk, dan
(lees verder volg. pag., 1e kolom onderaan)
14
