POEGEL
'DE PIEKERANS VAN
EEN STRAATSLIJPER'
TYPEN DIE WE NOOIT VERGETEN
N.a.v. uw verhaaltje over Jacob en
Kambing in T.T. no. 7, het volgende.
In Soerabaja was ook zo'n type, nl.
POEGEL.
Op een middag kwam een dwerg aan
de deur bedelen'. Maar het was geen
gewone bedelaar, want hij vroeg geld
nadat hij een liedje had gezongen. We
gaven hem wat en vroegen of hij meer
liedjes kende en waar hij ze geleerd
had. Hij bleek over een aardig reper-
toir te beschikken en vertelde dat hij
bij een rondtrekkend toneel-/muziek-
gezelschap was aangesloten, maar
door ziekte in Soerabaja moest ach
terblijven toen het gezelschap verder
trok. Op onze vraag waar hij woonde
antwoordde hij dat hij geen tehuis
had. Meestal sliep hij onder de brug
van Peneleh of ergens op een trottoir
aan de kant van de weg.
Mijn schoonmoeder had medelijden
met hem en vroeg of hij bij haar wilde
blijven om tegen vrije kost en inwo
ning kleine werkjes in huis te verrich
ten. Hij kon niet meteen beslissen
maar zou de volgende dag terugko
men.
Hij kwam inderdaad terug met een
normaal gebouwde vrouw die hij zijn
moeder noemde. Deze wilde Poegel
(zo heette de dwerg) niet kwijt, maar
voor een tientje wilde ze wel afstand
van hem doen. Mijn schoonmoeder
wilde beslist geen mens kopen - "je
verkoopt je eigen kind toch niet!" -
maar Poegel wilde blijven en zijn
moeder vroeg geld. In die tijd was een
tientje veel geld, dat was er niet, dus
ging de "koop" niet door. Toen nam
Poegel zelf het initiatief. Hij ging "met
de pet rond" en vroeg aan elk lid van
de familie wat geld. Bij een rijke fami
lie zou hij zeker een tientje bij elkaar
gebietst hebben, maar bij ons arme
drommels kwam hij maar tot 4 gulden.
Met een plechtig gebaar werd dat
geld aan zijn' moeder gegeven die
het teleurgesteld in ontvangst nam
met de woorden: "Nu is Poegel van
u; ik hoop dat u goed voor hem zult
zorgen!"
Dus Poegel bleef en zou kleine huis
houdelijke werkjes verrichten, maar
hij was zo klein dat hij nergens bij kon.
Hij was zelfs te klein om de tafel te
dekken, zodat het werk beperkt bleef
tot de vloer vegen, schoenen poetsen
enZINGEN.
Hij werkte zijn hele repertoir af, de
woorden klopten niet maar je hoorde
toch heel duidelijk de eerste zin van
"Sweet Jenny Lee, Das gibt's nur ein-
mal, You are my sunshine,, Tandjung
Perak op de wijs van Wij gaan naar
Zandvoort, Das ist die Liebe der Ma-
trosen". De wijs klopte wel maar de
woorden waren "made by Poegel".
Wij leerden hem nog wat populaire
liedjes bij en hij had het best naar de
zin. De Japanse oorlog maakte een
eind aan zijn zorgeloze leventje en
Poegel verdween uit onze ogen.
Na de oorlog woonden wij in Sawahan
(Soerabaja). Als het niet regende za
ten wij elke middag op het voorerf en
werd er gesnoept van langskomende
verkopers.
Op een middag zagen we een wagen
tje met allerlei soorten katjang, ting-
ting enz. aankomen. Ik stond op om
de verkoper aan te roepen, maar die
had mij al gezien. Hij liet zijn wagentje
staan en rende juichend naar me toe.
Het was Poegel! Hij was zo blij dat
hij ons eindelijk gevonden had en
huilde en lachte tegelijk. Hij vertelde
wat hij in de oorlog allemaal beleefd
had en dat hij na de oorlog overal
naar ons gezocht had. Hij vergat zijn
hele handel en als het van hem af
hing, had hij zijn wagentje plus inhoud
aan ons cadeau gedaan.
Toen het donker geworden was ging
hij weer weg en na die dag zagen wij
hem geregeld langs komen. We koch
ten altijd wat van hem om hem te
helpen.
En op de dag van ons vertrek naar
Nederland was Poegel er ook om af
scheid te nemen. Daar stond hij met
tranen in de ogen en voor elk van ons
had hij een pakje katjang. Oleh oleh
"voor onderweg".
Als kleine bijzonderheid nog wat:
Poegel had de eigenaardigheid om
vanwege zijn bochel op zijn opgetrok
ken knieën vooroverliggend te slapen.
Hij werd daarmee altijd door mijn
zwager geplaagd. Een poos na de
komst van Poegel werd het eerste
kind van mijn zwager geboren. Tot zijn
vierde jaar sliep dat kindvoor
overliggend op zijn opgetrokken knie
ën. In dezelfde houding als Poegel!
TH. KEMPFF
Zomaar een shotje van een kamponghuisje in Dago (Bandung) 's morgens vroeg genomen.
Na de kouwige nacht wordt alles lekker gedjemoer. Kleren, lakens, dekens, bolsak etc.
En dan maar op die drogende bolsak spelen, die zo heerlijk ruikt naar de zon
(Foto: Rogier)
Wij helpen U GRATIS Inlichtingen te ver
zamelen voor Uw familiestamboom. Wilt
U s.v.p. Uw medewerking hieraan verlenen
door zelf op te geven wat U van de be
treffende familie weet. U kunt daarvoor
een model aanvragen. Voegt U altijd een
gefrankeerde, zelf geadresseerde envelop
pe bij I
INDISCH FAMILIE ARCHIEF
Vreelandsestraat 14, Den Haag, tel.
070 - 45 44 06.
door Tjalie Robinson
Tjalie's piekerans over en bele
venissen in Batavia en Djakarta
zijn 22 jaar lang onafgebroken
op de markt geweest. Een van
de weinige boeken uit de Indi
sche literatuur die het zo lang
heeft uitgehouden. Door tien
duizenden verslonden, en nog
steeds gevraagd. Verschijnt in
2 delen, dit is het eerste.
Prijs 19,90 porto 2,75
20
