BIJ DE VOORPLAAT
MIJN TROUWERIJ
De meesten van U hebben natuurlijk wel eens een Indonesisch huwelijk als
genodigde meegemaakt. Maar ik kan U verzekeren, dat het werkelijk duizend
maal anders is, wanneer je zelf op zijn Indonesisch trouwt, dus zelf het "feest
varken'' bent en in de dagen ervoor in de "organisatie" zit. (Vooral als je dit
naast een zeer drukke reklamebaan moet doen die vanwege de Jakarta Fair op
volle toeren draait!) Maar laat ik U wat vertellen over mijn trouwerij van een
maand geleden.
pen aanbrengen en aantrek
ken. Vakwerk in één woord,
want ik herkende mijn eigen
vrouw gewoon niet I I
Het BS-deel is ook hier een
kwestie van een kwartiertje.
Daarna nog even een kleine
"get-together" met de getui
gen en familie en toen bra
ken we het feestje op, want
ik zat immers tot over de
oren in het werk? Ik stapte
dus gauw op het motortje en
En het komt niet zoveel voor, dat
ééntje daaruit met een buitenlander
trouwt. En daar hadden een heleboel
familieleden wel de verre reis naar
Jakarta voor overI I Ik wist dan
ook niet wat ik zag, toen ik uit de
taxi stapte. De zit/eetkamer en mijn
kleine kantoortje waren volkomen
kaal gesloopt en 22 (twee-en-twintig)
prachtig witte brede grijnzen wensten
me een hartelijk welkom uit Holland
toe! "Ik kan ze toch onmogelijk naar
een hotel sturen, nietwaar?" begroette
mijn lieve zachte Javaanse mij strijd
lustigI Nou ja, wat moet je daar
nou op zeggen? Maar het was be
slist geweldig gezellig. 'sNachts toch
nog wel een beetje behelpen, dat wel.
Uji had nog 2 bultzakken erbij gekocht
en vele tikars. Die werden 's avonds
in de lege kamers uitgespreid en ie
dereen zei ons, dat ze prima sliepen
De matrassen werden hoofdza
kelijk voor de kleintjes gereserveerd.
En verder waren de randen het hoofd-
snelde naar het werk kussen voor de slapers. De rest van
Door allerlei omstandigheden moest
het in 2 étappes gebeuren.
Ik trouwde "Sipil", dus de BS, op de
21ste juni. (Kortste nacht op het Noor
delijk halfrond, dus langste hier op
het Zuidelijkehaha-ahum!) De
receptie zelf had 2 weken later plaats.
Over het Sipil-gedeelte kan ik eigen
lijk kort zijn. Maar vanaf deze plaats
nog even een welgemeend en loeihard
"Terima Kasih Banjak Betoel" voor
Oom Hoegeng en Tante Meri, die Uji
en mij werkelijk met alles zó fantas
tisch geholpen hebben, alsof we hun
eigen kinderen waren! Tante Meri's
hobby is o.a. "Het Javaanse Huwelijk".
Maar dan ook werkelijk helemaal kom
pleet en authentiek tot in de kleinste
details. Ze heeft ook alle spulletjes
ervoor, van de kleinste speld tot het
grote bruidsbed toe! Bruid Uji, die
notabene nog nooit in sarong en ka-
baya gelopen had, heeft ze voor deze
beide étappes ook alles geleend, hei-
Maar ja, dit moest wel zo,
want een dag later vertrok
ik Hollandwaarts voor een
dienstreis van maar een
weekje en ik liet mijn gloed
nieuwe vrouwtje achter!
Maar Uji en ik hadden afgesproken,
mijn terugkeer uit
feestje zouden
het lichaam lag op de tikar op de
grond.
De volgende dag heel even naar kan
toor. Alleen om me even te melden
en te checken of alles wel verlopen
was zoals vóór die week in Holland
geplanned was. Alles gelukkig okay
en ik ging dan ook als een idioot aan
de slag om alles nog even te regelen.
Let wel: ALLES. En daar had ik nog
dat we direkt na
Holland receptie
geven. Ondertus
sen kon Uji tij
dens mijn weg
wezen alvast een
hele hoop oe-
roessen, maken
en bestellen.
Bijv.: nummer sa-
toe en tentdak
huren voor de
tuin. Het is nu
dan wel hartje
droge tijd, maar
met die A-bom-
proeven je-
ken niet wete Tijdens de receptie. Daar zit je dan netjes te zijn in het bloedhete
--nietwaar?! Ver- pa^' maar handjes geven en lief glimlachend bedanken
der al de tafels en onc'ertussen jaloers te kijken naar de gasten die lekker
°toelen borden vr'j ron(flopen met een koel drankje en een lekker hapje
bestek en wat al
niet. O ja, natuurlijk niet te vergeten, die
enorme kingsize potten
en pannen om alle hap
jes te bereiden.
Zo gezegd, zo gedaan.
Maar toen ik na een
doodvermoeiende Hol
land week weer thuis
was, bleek dat er nog
maar bitter weinig ge
Omringd door een paar van mijn nieuwe schoonzusters,
Uji en één van de neefjes.
net anderhalve dag de tijd voor. Zon
dagavond zou het feest zijn en het
was alsof heel Jakarta receptie hield,
want wat een moeite om één tentdak
te pakken te krijgen. (Pas 2 weken
later hoorde ik het waarom. Onbewust
trouwden we in de maand Redjeb van
de Javaanse kalender en dat schijnt
de beste maand te zijn voor dit soort
verbintenissenI)
daan was! En danI Gelukkig toch nog één tent weten te
Ze had het veels te krijgen en toen ik om 5 uur Zondag
middag ook nog met 150 stoelen
thuis kwam, waren we klaar. Hadden
we nog net anderhalf uur om uit te
blazen, te baden en een net pakkie
aan te trekken. En Uji kon nog gauw
even naar de kapper rennen, om zich
van modern meisje te metamorferen
tot Javaans bruidje oude stijl.
druk gehad met heel
andere dingen. Zoals
plaats maken voor de
vele logees. Dat zit zo:
Uji is een Jogyaasche.
Nummer 8 uit een groot
gezin en uit een nóg
veel grotere familie.
2
