Toko en Boekhandel Tong
Tong "s maandags gesloten
ÜE-LAH-ÜE-ROT
Met ingang van 3 oktober a.s. zijn
Een uitgestoken hand
Marktkoopvrouw in Eindhoven:
"Ja, nou vraagt U me wat zeg! Verdorie Mien, hoe heten
die gerimpelde groene peertjes ook weer met zo'n moeilijke
naamo ja ik weet het al: AVOCADO'S I I En die eet
je met ei en mayonaise op brood of gewoon als een appel."
Marktkoopman in Eindhoven:
"Wat dat zijn en hoe je ze eet? Gemberbolletjes meneer
en die groeien boven in een palm." "Zo-zo. Gemberbolle
tjes! Nooit van gehoord. En wordt daar nou de beroemde
wèdang djahé van gemaakt meneer?" "Wat zegt U? Nooit
van gehoord!"
De varaan:
De Soerabaiase dierentuin heeft een aantal prachtige Ko-
modovaranen. Die heb ik natuurlijk gefilmd. Vraag aan een
Indische meneer, die in Eindhoven naar m'n film kijkt:
"Weet U hoe dat dier heet?" "Jawelzeker. Dat is een
miereneterI"
De tapir:
De dierentuin van Medan is een paar schitterende Suma-
traanse tapirs rijk. Die ik natuurlijk gefilmd heb. Vraag aan
een Hollandse toean, die 4 jaar in Indonesië heeft gewoond:
"Weet je hoe dat dier heet?" "Dat? Dat is een mieren
eterI"
(het moet voor een miereneter toch wel een frustrerend
gevoel zijn, nu eens een Komodovaraan, dan weer een
tapir genoemd te worden)
De perkoetoet:
Ik heb op Bali het gekoer van een boeroeng perkoetoet
met m'n cassetterecorder opgenomen. Vraag aan de In
dische meneer in Eindhoven (die van de Komodovaraan
weetjewei?) "Herkent U dat geluid?" "O ja zeker."
"Hoe heet die vogel ook al weer?"
"Dat is een boshaanI"
(kunjenagaan tjiek, dat ik het eerste uur te verbluft was
om iets te zeggen?)
Lontong
Dezelfde Hollandse toean (van de tapir weetjewei?) en zijn
Hollandse mefroi gaan kamperen met een Indische toean
en zijn Indische mefroi. Somewhere in Duitsland willen ze
rijst eten. Indische toean: "Vrouw, geef me de schaar I Ja,
ik moet toch eerst al die kleine plastic zakjes één voor één
openknippen om bij de rijst te kunnen komen. Ik snap niet
waarom ze geen grotere verpakking nemen hoor. Ik vind
dit nogal omslachtig!" G.H.B.
Abonnementen, advertenties en redactie zijn open.
Onze openingsuren zijn dus voortaan:
Dinsdag tot en met Vrijdag van 9-4 uur
Zaterdag van 10-2 uur
Wilt u alstublieft na 5 uur 's middags niet meer op
bellen? Ook niet op zaterdag en zondag en de of
ficiële feestdagen?
Een overbevolkte planeet en toch het
grootste aantal "eenzamen" sinds de
schepping, hoe rijmt dat? Het ant
woord is gegeven door duizenden
kranten en tijdschriften, door psychia
ters, doktoren, psychologen, maar de
oplossing voor eenzaamheid ligt in da
den, niet in woorden. Eén simpele
daad van vriendschap, medeleven voor
een eenzaam mens, het blijkt moeilij
ker te zijn dan wat ook maar. Want
waar is die eenzame mens, hoe kan
spontaniteit zich een baan kappen
door het oerwoud van bedrog, baat
zucht, misdadigheid? Hoe waarschu
wen we onze kinderen niet te praten
'met vreemden, hoe wantrouwen we
een vriendelijk aanbod van iemand
die we niet goed kennen, hoe stevig
grendelen we onze deuren 's avonds
en leggen de telefoon van de haak.
De wereld heeft zijn eenzaamheid
gemaakt.
En daarom pagina's vol advertenties
van mensen die genegenheid zoeken
in de krant. Beschamend? Het is be
schamend dat onze maatschappij het
zover hééft laten komen. Daarom trof
de brief die ik een dezer dagen ont
ving me zo.
"Ik schrijf je dit omdat ik weet dat
je me kunt begrijpen. Ik ben al ja
ren weduwe, al .mijn kinderen zijn
geëmigreerd. Als ik 65 ben (dat
duurt nog een paar jaar) dan hoop
ik dat ik naar ze toe kan, om van
hun aanwezigheid te genieten. Nu
kruipen de uren, dagen, maanden
voort met af en toe een verwonend
familielid of een vriendin die me
komt opzoeken. Door mijn rheuma
ben ik niet meer zo goed ter been,
maar van reizen hou ik wel. Maar
als vrouw alleen is het uitgaan in
deze tijd toch ook niet zo prettig.
Gelukkig heb ik nog een Tong-Tong
waarop ik durf te slaan, al heb ik
misschien niet meer die kracht om
een duidelijk geluid voort te bren
gen. Zou er onder de lezers iemand
zijn die de eenzaamheid ook moe
is en het aandurft mij te schrijven.
Misschien dat we t.z.L zoveel
vriendschap en of genegenheid
voor elkaar kunnen opbrengen om
samen nog de kleine vreugdes die
er voor ons zijn, te delen. Is ge
deelde vreugd niet nog altijd dub
bele vreugd? Ik ben niet mooi, niet
slank en zelfs niet eens lief en
zacht van karakter. Ik probeer al
leen eerlijk te zijn en zou dat van
mijn partner ook verwachten. Ik
hoef gelukkig niet te zetten: geen
avonturier en geen drinker, want
zulke lezers heeft ons blad toch
niet?"
G.
(naam en adres bij
ons bekend.)
Geen gewone advertentie deze keer,
"dame zoekt kennismaking". Maar
een ernstige vraag van een eenzaam
mens. Zoals er zovelen zijn. Als u
schrijven wil, zet u in de linkerboven
hoek van de enveloppe "G", per adres
redactie Tong-Tong. Ik stuur de brief
wel door. L.D.
Alleen door het feit dat men samen
oud wordt, gaat men de meest vage
kennis als een boezemvriend zien.
Logan Pearsall Smith
Men hoopt oud te worden, maar men
vreest de ouderdom.
Jean de la Bruyère
Gehoord op de radio.
Een groep buitenlanders is van plan
een reis naar Nederland te maken en
wordt voorgelicht over situatie, be
zienswaardigheden etc.
Eén van de deelnemers vraagt: "Is er
in Nederland ook een kolonelsregiem?
Antwoord: "Neen, dat niet, wel een
regime van kletsmajoors!"
ZWARTE LUCHT
Albertientje is een erg gevoelig meis
je. Toen ze nog klein was, sliep ze
altijd met een klein lichtje in haar
kamer. De oorlog en verduistering
maakten daaraan een eind. Op een
nacht hoorde haar moeder haar voort
durend diep zuchten. Ze vroeg: "Wat
is er schat, kun je niet slapen?" Het
antwoord: "Ik kan wel slapen Mam,
maar moet ik die zwarte lucht inade
men?"
22
