Huize St. Lebuinus in Deventer
5£et Uuió naaót cle S^jccfodoiok
97? arijke c~ïïlerckenó
leeót voor uit <~Piekeranó
van een ótraatólijper.
DURECO LP f 18,25
IN MEMORIAM RIE CRAMER
Er is een zeerte in mijn hart
Weer is een lief deel van mijn leven,
van vroegere jeugd teloor gegaan,
voorgoed van aards bestaan ontheven.
Hoezeer was ik haar toegedaan,
hoezeer haar tedere kunst genegen,
haar kleurentover, lijnenspel,
als dromen die gestalte kregen.
Hoezeer heeft zij mij begeleid
met sproken, verzen en verhalen,
waar immer haar subliem talent
haar werk zo lieflijk kon doorstralen.
Thans is er zeerte in mijn hart
Weer ging een groot mens uit mijn
leven
Doch ook hoe dankbaar mag ik zijn
voor zoveel schoons mij eens gegeven.
Minnie Hoogland-de Winter
Als nakomertje, alleen thuis, keek ik
altijd uit naar de vakanties wanneer
mijn twee zusters en mijn broer thuis
kwamen van school in de stad. Ik luis
terde met beide oren naar de verha
len over hun kosthuis bij de goede
onvervaarde mevrouw Kuipers aan
het Kroesepark in Soerabaja. Mijn
zusters bezochten daar de Gentèng
School terwijl mijn broer al gauw naar
het Lyceum in Bandoeng vertrok.
Huize Kuipers, een ouwerwets In
disch huis, omringd door waringins,
was door een laag muurtje en een
pagger van ondoordringbaar loofhout
gescheiden van de plaats waar het
bekende Djogodölök-beeld troonde, in
de geheimzinnige stilte die zich altijd
scheen te vormen om zulke heiligdom
men, ook midden in de grote steden.
Bij onze dag-lange bezoeken aan Hui
ze Kuipers dwaalde ik graag van het
ruime, altijd levendige huis naar de
ommuurde, door waringings overscha
duwde heilige plaats, zo stil en geu
rend naar de bloemenoffers die nooit
ontbraken. Ik herinner me ook dat 't
er altijd vochtig was en dat ik er soms
graag bleef rondhangen en soms ook
te bang was om de ommuring zelfs
binnen te gaan. Dat hing waarschijn
lijk af van de toestand van mijn ge
weten!
Mevrouw Kuipers had zowel jongens
als meisjes in de kost, allen stevig in
de hand gehouden, geen nonsens toe
gestaan - hoewel onschuldige roman
ces, heel bescheiden en ietwat schrik
achtig, onder haar doordringende blik
ken gebloeid moeten hebben. Min
stens één huwelijk is in Huize Kuipers
tot stand gebracht. Een oud-leerling
Joop Spoelstra, die als ingenieur uit
Delft teruggekomen was en de ge
bruikelijke diensttijd bij de marine in
Soerabaja doorbracht, kwam zijn oude
kosthuis eens bezoeken. Bij het eten
waar mevrouw Kuipers hem meteen
op uitnodigde, ontmoette hij mijn zus
ter Mea. Zodra zij haar eind-ekamen
had gedaan trouwden zij, in 1929, en
vestigden zich in Pasoeroean.
De laatste keer dat ik mevrouw Kui
pers zag was op de dag dat mijn ou
ders mij plotseling in de auto stopten
en mij onderweg op het hart drukten
heel stil te zijn, me extra netjes te
gedragen en geen vragen te stellen.
Dat was overigens overbodig, want
het was dadelijk bij aankomst zó dui
delijk dat er een tragedie had plaats
gevonden, dat ik angstig op de voor
trap bleef zitten. Mevrouw Kuipers
zat wanhopig huilend in een stoel in
de voorgalerij die stampvol met men
sen was. Het bleek dat haar enige
zoon, een vrijgezel die op een suiker
fabriek in Kediri werkte, maar gere
geld vrije dagen bij zijn moeder door
bracht, die nacht was overleden. Maar
(lees verder volgende pagina, onderaan)
Hurkend op de voorgrond Boet van Alphen de Veer, derde van links staande baron van
Ittersum, administrateur van s.f. Poerwodadi, Mea van Alphen de Veer, Henri van Baak,
Nannie van Alphen de Veer.
Kijk in de "TONG TONG" van 15 juni 1977. Denkt U erover om in de toekomst onze gast te worden?
Neem dan eens schriftelijk of telefonisch contact op.
Telefoon: kengetal 05700 abonneenummer 16305.
11
Verkrijgbaar bij TONG TONG
