(XIII)
Indonesisch leren van Tante Koes
17
ze me lepel na lepel als een klein
kind. De verpleging is trouwens hele
maal uitstekend. Er is niets meer over
van de nonchalance waardoor dit zie
kenhuis vroeger zo berucht was.
26 mei gaat actie-loos voorbij.
De 27ste des morgens om vijf uur
word ik gewekt en krijg onder pro
testen van Heer Bachtiar en mijzelf
een lavement. Om acht uur komen
vrouw en dochter met bezorgde ge
zichten en vinden Bachtiar en mij in
uitgelaten stemming. Bachtiar krijgt
les van de verpleegster in het zelf
toedienen van een insuline-injectie. Na
veel gehannes en gelach lukt het ein
delijk.
Half negen worden mijn wimpers van
het rechteroog geknipt. Een lange en
verre tocht. De nieuwe operatie-ka
mer is nog niet klaar en de oude ligt
in het oude gedeelte van het zieken
huis. Maar we komen er toch en wor
den ontvangen door Dr. Sitarda. Ik
krijg drie injecties rond het oog. Die
dienen meer voor de napijnen. Ver
volgens wordt er een vloeistof in het
oog gespoten die fris en aangenaam
voelt en naar sodawater riekt.
Dan drukt de dokter iets in mijn oog.
Het doet geen pijn. Hij drukt nog eens.
En als ik hem wil vragen, wanneer hij
beginnen zal, verdwijnt hij al en doet
de assistent een pleister-verband op
het oog.
De operatie heeft vijf minuten ge
duurd.
Terug in mijn kamer vertel ik vrouw
en dochter hoe snel en pijnloos de
operatie was en mijn vrouw is ken
nelijk opgelucht.
28 mei komt de arts kijken hoe het er
mee staat en verwisselt het verband.
Een wereld gaat open! Ik kan zien! Zo
hevig kan ik zien, dat de witte dok
ters-jas mij verblindt.
28 mei is een Zondag. Algemene rust.
Behalve bezoek dan. Mijn vrouw is
door mijn verhalen erg vrolijk gewor
den. Allicht, over een maand moet ze
zelf onder het mes. En de herinnering
aan haar vorige staar-operatie (vol
gens de oude methode) is niet leuk.
Mijn operatie lijkt een grap.
29 Mei mag ik lopen.
30 Mei mag ik naar huis. Weliswaar
nog niet terug naar Bogor, maar wel
naar mijn dochter en schoonzoon. "O-
ver een week naar Bogor, zegt Dr.
Sidarta.
3 Juni kom ik voor controle op zijn
particuliere spreekuur. Het verband
gaat er nu voorgoed af. "Draag voor
lopig nog maar Uw oude bril", zegt de
dokter. Iedere week voor controle en
eind juli de staarbril.
10 Juni ben ik weer thuis. In mijn eigen
omgeving. De honden leven nog. Alles
schijnt fijn te zijn.
Maar bij nadere beschouwing blijkt
het toch een beetje anders.
De voordeur-bel is stuk (nog steeds,
want onherstelbaar). De voordeur
sleutels zoek. De waterleiding spuit
door 3 gaten vrolijke fonteintjes de
lucht in. De televisie is kapot, de ra
dio idem.
Twee jongelieden van de middelbare
school van mijn oudste kleindochter
hebben hun intrek bij ons genomen.
Ze hebben hun schoolgeld en kostgeld
(ze waren te Bogor in de kost) opge
soupeerd en durven dus niet naar
huis. Ze hebben maar één stel kleren
De kostbaas houdt de rest achter slot
(begrijpelijk). Onze volleybalspeler
wringt zich de handen van wanhoop.
De volgende dag komt de comman
dant van de "hansip" (pertahanan si-
pil, een soort buurt-bewaking) zich be
klagen dat hij door één van die jonge
lui is uitgelachen en uitgescholden,
toen hij op een avond aan het buren
gerucht uit ons huis een einde wilde
maken. Ik troost hem door te zeggen,
dat ik dat jongemens de vorige mid
dag al de deur uitgeschopt heb. Hij
is er blij om. Zijn prestige is gered.
Wij schudden elkaar hartelijk de hand.
Omdat ik dat gezegd heb, moet ik het
wel doen. Dus zeg ik tegen de twee
self-made logees dat ze binnen een
half uur verdwenen moeten zijn. Eén
van hen biedt mijn vrouw dan nog
even een hoog kostgeld aan. Je kunt
nooit weten, nietwaar? Maar gedach
tig de ervaring van hun ex-kostbaas,
bedanken we voor de eer en tenslotte
druipt ook hij af.
De rust is hersteld. De televisie speelt
weer, de radio is helaas nog stuk,
evenals de voordeur-bel. Maar de vol
leybalspeler Abbo heeft de water
leiding gedicht en de voordeur-sleutel
gevonden.
En nu maar weer verder ademen naar
de bril toe en de operatie aan het
andere oog!
AGUS DARUCH
EEN PAAR RECEPTEN VAN
INDONESISCHE WARME
DRANKEN EN KOEKJES.
I. POKAK SARIPU drank
Benodigdheden:
Manier van bereiding:
bruine suiker 1/2 kg.
witte peper 1/2 theelepel
fijngemaakte nootmuskaat thee
lepel
kaneel 2 vingerlengten
kruidnagelen 3 stuks
gember 1 vingerlengte
sereh 1 takje
water 4 glazen
Manier van bereiding:
1. de kaneel halfgaar branden, grof
stampen.
2. de peper, nootmuskaat, kruidna
gel, gember fijnstampen.
3. het water koken tot kookpunt,
al roerende de suiker erin doen.
4. de specerijen in de suikeroplos
sing doen, laten koken.
5. even laten staan daarna zeven.
CORRECTIE.
In Tong Tong jaargang XXII no 2, in
de rubriek Indonesisch leren van
Tante Koes, is een drukfout ge
slopen, nl. SEKALI TIGA UANG,
dat moet zijn SETA LI TIGA UANG.
Hiermee hoop ik dat de heer F. T.
H. J. J. W. Johan uit Den Haag, die
geinformeerd heeft naar de juist
heid van het geschrevene, met bo
venstaande correctie tevreden is
ges.teld. Voor zijn aandacht, mijn
hartelijke dank.
Tante Koes.
BEBERAPA RESEP RESEP
MINUMAN PANAS dan
KUE KUE INDONESIA.
I. Minuman POKOK SARIPU.
Bahan yang diperlukan:
Cara membuatnya:
gula merah 1/2 (setengah) kg.
lada putih 1/2 (setengah) sendok
teh
pala halus (seperempat sen-
doh teh)
manis jangan 2 jari
cengkeh 3 biji
jahe 1 jari
sereh 1 batang
air 4 gelas
Cara membuatnya:
1. manis jangan dibakar seten
gah masak, ditumbuk kasar
2. lada, pala, cengkeh, jahe di
tumbuk sampai halus.
3. air direbus sampai mendidih,
gula dimasukkan sambil di-
aduk aduk.
4. bumbu bumbu dimasukkan
kedalam larutan air gula, di-
biarkan sampai mendidih.
5. dibiarkan sebentar lalu disa-
ring.
RALAT.
Dalam Tong Tong tahun terbitan
XXII nomor 2, dalam rubrik Indo
nesisch leren van Tante Koes,
no XII, te.lah terselip kesalahan
cetak, yaitu: SEKALI TIGA UANG
yang seharusnya SETALI TIGA
UANG. Dengan demikian, sau-
dara F. T. H. J. J. W. Johan di
Den Haag, yang telah menanya-
kan betul tidaknya .tulisan kami
itu, mudah mudah an cukup puas
dengan ralat diatas. Atas perha-
tiannya, kami mengucapkan ba-
nyak terima kasih.
