Ook dit
Huize "De Leeuwerik"
SMAKELIJK WEERZIEN
Laten we wel zijn, we gaan heus ook naar Indonesië terug om weer
eens ouderwets lekker te eten. Van honderden soorten vrychten
en groenten, ontelbare djadjan-djadjan en de niet-na-te-tellen-en-
vertellen combinaties van hoofd- en bijgerechten. Het ETEN in
Indonesië is voor ons een zéér belangrijk weerzien. Tjalie en ik
hebben in 1972 van alles gegeten, zonder voorkeur van duur of
goedkoop, maar liefst van de straat. Waar haal je anders je injec
ties voor? Gewoon eten, niet denken dat je dadelijk stuiptrekkend
van de cholera op straat ligt. Wantrouwen wordt juist gestraft. Na
het nergens-betere eten van de lieve Soetjahjo's waar we logeer
den, was het aanroepen van de roedjak-verkoopster toch ook wel
een bijzondere vreugde. Zo'n klassieke portie roedjak-petis of
djanganan Soerabaja, o hemelHier ziet u Tjalie met kennis
van zaken bezig de samenstelling van zijn portie aan het vrouwtje
kenbaar te maken. - L.D.
(foto Joop Soetjahjo)
Uit een brief:
1.
wat een toeristen komen er in
Indonesia! Van zeer sympathieke, be
schaafde mensen tot afschuwelijke on
aangename pummels, die denken dat
ze de wijsheid in pacht hebben. Zielig
zoals ze zich aanstellen tegenover
ons, bruintjes. Ach, als wij maar stil
blijven, want zwijgen is goud. En bo
vendien, ze weten niet beter. Er zijn
er die hele batikwinkels leegkopen om
hun boetieks te vullen
S.
2.
in dit groepje zat een dame op
leeftijd die voor het eerst in Indonesië
was en het vaak wat al te kwaad had
met de armoede die ze om zich heen
zag. Op haar vraag wat men zoal
moest geven, als men iets wilde ge
ven, noemde ik haar het bedrag dat
te doen gebruikelijk was en de mo
gelijkheden om iets te doen voor an
deren, vanwege hun lage inkomen.
Een meisje van het kantoor waar ik
werk, had 's middags hetzelfde groep
je op mijn verzoek naar allerlei kleine
antiekzaakjes gebracht waar ze de in
kopen van hun leven deden, omdat
het meisje hen hielp met tawarren. De
oude dame beloofde dat ze het meis
je iets zouden geven voor haar hulp.
Ik antwoordde, dat ze dat zeker moes
ten doen, omdat het gezichtsverlies
zou betekenen als we de belofte niet
nakwamen. Daarmee was iedereen het
eens.
Die avond, na het eten kreeg ik van
de dame Rp. 5,om aan het meisje
te geven. Van de andere leden van
het gezelschap kreeg ik niets (Rp. 5
3 (drie) cent! Om de groep niet te
laten verslijten voor de spreekwoor
delijke "belanda kikir" heb ik aan die
5 roepiah een zilveren ketting laten
maken en die aan het meisje gegeven.
Het onrecht konden we nog herstellen,
maar hoevele keren gebeuren derge
lijke dingen dat er niet iemand is om
de fout te herstellen? Legio".
D.V.
(de namen van beide briefschrijvers
zijn bij ons bekend).
stadse schoenen getooide voeten op
de galangans was vanzelfsprekend
gammel. Neen, dan ging het zo'n 50
jaar geleden heel wat soepeler als 10-
jarige knaap in tjelana monjet en op
blote kaki's. Tóén liep ik met een ka
tapult om de hals, nü werd ik zwaar
gehinderd door de beide camera's
(één voor dia's en één voor negatief
film) plus groothoek-objectief om de
schouders, hetgeen de evenwichtszin
niet bepaald bevorderde. Daarbij wa
ren mijn benen een stuk strammer ge
worden en sprak mijn gebrek aan
asem een woordje mee. Ik moest en
zou echter trachten al die kostbare
indrukken vast te leggen op celluloid,
als dierbare herinneringen.
Langs een snelstromende kali, geflan
keerd door tjangkrings en ruisende
bamboebosjes langs de rand van de
sawah gingen we dwars door de rij
pende padi naar een optrekje met atap-
dak als eindpunt. Vandaar hadden we
een fantastisch weids uitzicht op de
ons omringende bergen van de Pre-
anger. In de omgeving hoorde ik waar
achtig nog een tikukur. Op de terug
weg langs karbouwen, één met een
liggend jongetje op de rug, zag ik tot
mijn grote verrukking iets, dat mijn
hart deed opspringen: een gardu-huis-
je met een heuse tong-tong. Veel meer
kon ik niet verlanqen. Ik was betul-
betul weer thuis. Zelfs Jakarta, waar
ik de laatste dagen van deze onver
getelijke vakantie doorbracht, kon die
tochten in de sawah niet overtreffen.
F. R. de C. v. C.
GADO-GADO
(Recept uit een Ned. krant.)
4 x 250 gr. groenten: bloemkool
WORTEL, kool, PREI, sperzie
bonen, taugé, andijvie.
5 hardgekookte eieren, 1 gefrui
te ui, 2 BANANEN.
Maak alle groenten schoon en
kook ze een beetje aan in een
grote wijde pan. Ze moeten half
gaar zijn. LAAT ZE HIERNA
DROGEN EN ROER ER DE IN
SCHIJFJES GESNEDEN BA
NAAN DOORHEEN. Leg dit al
les in een grote schaal met de
gefruite ui en de eieren er bo
venop. Hieroverheen kunt U de
kroepoek kruimelen.
Bij de groenten geeft U een pit
tige pindasaus: pindakaas door
heet water roeren, laten koken,
KERRIEPOEDER, sojasaus, zout
en peper, en wat KOREANDER
er doorheen roeren. Deze saus
giet U over de groenten en U
garneert de schotel met nog wat
stukjes kroepoek.
Goeiendag en smakelijk eten
U heeft ons adres toch niet
vergeten
is een bejaardentehuis voor ge-
repatrieerden. Het huis biedt een
eigen sfeer en heeft mooie wan
delgelegenheden. Ons adres is:
Huize "De Leeuwerik", Badhuis
laan 1, Laag Soeren.
U kunt zich wenden tot Mej. C.
Gribling, Directrice. Telefoon
08337 -214.
11
