Aantekeningen na een reis over Java en Bali I Wetex Textiles 18 Nee, ik ga geen reisbrieven schrijven. Er verschijnen meer dan genoeg reis beschrijvingen in Tong Tong, die de indrukken van diverse temperamenten en ervaringen vertolken en aldus een beeld geven van het moderne Indonesië gezien door de ogen van degenen die het "oude Indië" gekend hebben. Ik ben niet eigenwijs genoeg om te menen dat ik daar veel aan toe kan voegen. Bo vendien zullen de meesten onzer, die zo'n sentimental journey hebben gemaakt het over één algemene conclusie eens zijn: veel is er veranderd, maar veel is hetzelfde gebleven. AMSTELVEEN, VRAAGT: pittige, jonge vrouw met kennis van typen en steno Ned./Eng. voor ons kantoor/ showrooms in actuele jonge mode. Wij wachten op Uw telefoontje: 020 -45 45 34 of 45 85 78, na 20 uur 020-45 37 07. Inmiddels tekenen wij, hoogachtend, Wetex Textiles B.V. Tijdens een reis over Java en Bali heb ik mij soms terugverplaatst gezien in de periode vijftig jaar geleden, toen ik zo'n jaar of zeven in dat heerlijke land werkte en zweetteMaar een enkele aantekening na een verblijf van twee maanden bij vrienden en kennis sen (vrijwel élle Indonesiërs, kan ik niet nalaten neer te schrijven). Zoals ik zei: veel is veranderd, veel is hetzelfde gebleven. Vijftien kilome ter buiten de grote stad vindt men op het platteland het ons zo dierbare In dië terug. Misschien is de bevolking, althans in West Java, wat vrijmoediger dan vroeger, hier en daar verrast een groot complex, dat een kazerne blijkt te zijn de voorbijganger, maar het landvolk op de sawahs lijkt als twee druppels water op zijn voorvaderen. Op weg naar en op de Puncak treft de reiziger de enorme uitbreiding van het bungalowpark, maar dat is alles. Voor je zover bent heb je het nieuwe Jakarta gezien en ben je geschrokken van de nieuwe zaken- en hotelwijk in de omgeving van het oude Gambir en de Jalan Moh. Thamrin. De "functione le" bouw overwoekert in ongekend tempo het oude Indië zonder er een spoor van over te laten. Dit nieuwe Manhattan vind ik karakterloos maar is tegelijkertijd de trots van de recht geaarde Jakartaan, want het is immers het bewijs "dat we dat óók kunnen", een demonstratie van de vaart waar mee de hoofdstad zijn plaats in de rij der wereldsteden gaat innemen. Dat het ook anders kan bewijst Ban dung, waar een aantal ook functionele gebouwen nochtans een zeker Indo nesisch of althans "tropisch" karakter vertonen en niet, zoals in Jakarta, ge bouwen zijn die overal ter wereld zou den kunnen staan en geen enkele band met de omgeving hebben. Dit alles "dank zij" het monster AC, of wel, de airconditioning. Ofschoon de afstand tussen zeer rijk en zeer arm eer schijnt toe- dan af te nemen zijn er tekenen van welvaart vooral in de middenklasse. Bijvoor beeld in de vorm van het bezit van motorfietsen en brommers, die men thans in zeer groten getale tegen komt. De ergste moeilijkheden als gevolg van de Pertamina-debacle schijnen te zijn opgelost. De regering maakt blijkbaar ernst met de bestrij ding van de corruptie, getuige het in teressante artikel van Agus Daruch in dit nummer. De lezing ervan wordt warm aanbevolen aan hen die voor nemens zijn Indonesië te bezoeken, want "pungli" en de bestrijding daar van vormen de topic of the day in conversatie en kranten. Het onmiddel lijk resultaat van de campagne is al zichtbaar in bijvoorbeeld de douane ontvangsten die in korte tijd fantas tisch stegen. Nu het tempo van af handeling van de lading der zeesche pen niet langer afhankelijk is van smeergeld gaat alles veel vlotter. Het nieuwe Kebajoran en het super latief chique Kemang zijn thans ook bereikbaar via een nieuwe verbinding die ongeveer parallel loopt met de Jl. Moh. Thamrin en de Jl. Gen. Sudirman. Vooral in de zijstraten treft de be zoeker het merkwaardig bëeld van grote, door blanken bewoonde huizen midden in de kampong. Een gek men gelmoes van het moderne Indonesië met het oude Indië. Dat zit zó: vreemdelingen kunnen geen onroerend goed bezitten. Wat gebeurt er nu? Ondernemende Indonesiërs ko pen een aantal kampong-erfjes op, maken de huisjes met de grond gelijk en bouwen daarop een "Europees" huis, dat ze vervolgens tegen een fors bedrag verhuren. Voor een behoorlijk huis wordt al gauw 1.000 per maand huur betaald en vaak geldt bij de ver huur ook nog de voorwaarde, de volle huursom voor de duur van het huur contract vooruit te betalen. Dat be tekent dat de eigenaar over een zo danige som komt te beschikken dat hij aanstonds weer van voren af aan kan beginnen met de aankoop van grond om daarop weer een voor vreemdelingen aantrekkelijk huis neer te zetten. Enzovoort, enzovoort. Er zijn dus ook manieren om snel rijk te wor den zonder te knoeien! Ofschoon Nog een goede raad voor Nederlan ders die naar Indonesië reizen (hun aantal schijnt hoe langer hoe groter te worden): maak gebruik van de mo gelijkheden die de Postcheque en Gi rodienst biedt nu betaalcheques in In donesië worden geaccepteerd door de Girodienst aldaar. Zonder moeite of omslag krijgt men voor een betaal cheque tot het maximum van 200, niet minder dan 50.000 rupiahs. Na verrekening met de dagkoers blijkt echter uit uw dagafrekening dat men 6,20 per duizend rupiahs betaalt 310,voor Rp. 50.000). De afwik keling geschiedt zeer vlot op de Giro kantoren die men overal in de grote steden aantreft (in Jakarta op het voor malig Waterlooplein - Lapangan Ban- teng - Men hoeft niet met zijn dol lars bij de bank in de rij te staan en komt op de simpelste wijze in het bezit van de nodige rupiahs. Erg ge makkelijk en plezierig! JHR. (wordt vervolgd) Bambu-transport per cikar: een beeld van dat onveranderde Indonesië, zoals velen het bij hun weerzien terugzagen en genoten. Onderstaande foto werd in Yogya genomen. (Foto: Rogier)

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1977 | | pagina 18