Bungalow, villa of appartement aan de
Spaanse sinaasappel- en citroenkust
Denia-Groep?
de Denia-Groep
de Denia-Groep
De Denia-Groep
TWINTIG JAAR GELEDEN
45 pagina's dikke kieurenbrochure
HET NIEUWSBLAD
voor Sumatra
Op zondag 1 december 1957, nu twintig jaar geleden, kwam 's middags om twee
uur volkomen onverwacht over de Indonesische radio de mededeling dat vanaf
dat moment de Nederlandse pers in Indonesië verboden was. Ook zouden er
geen Nederlandse boeken en kranten meer ingevoerd mogen worden. Het
Nederlands als taal was in Indonesië taboe geworden. Dat werd de volgende
dag nog eens extra benadrukt met een verbod op reclame in het Nederlands
in kranten en bioscopen. Ook Nederlandse namen voor winkels werden niet
meer gedoogd.
Uit die tijd dateert de omdoping van
Toko De Zon in Pasar Baroe in Dja
karta in Toko Matahari. Maar de tijden
zijn veranderd, want de winkel die
daar tegenover geopend is, heet nu
wel weer Toko De Ster, en er is nog
een Toko De Hemel ook.
Ik geloof dat iedereen zijn persoonlijk
dieptepunt in de betrekkingen tussen
Nederland en Indonesië heeft gehad.
Voor mij was dat dieptepunt 1 decem
ber 1957, de dag dat het Nederlands
in Indonesië werd uitgebannen. Dat
dat maar tijdelijk zou zijn, wisten we
toen nog niet. Het Nieuwsblad voor
Sumatra, het in Medan verschijnende
Nederlandse dagblad waarvan ik des
tijds hoofdredacteur was, was een van
de zes kranten die verboden werd. (De
andere vijf waren de Javabode en de
Nieuwsgier in Djakarta, het Nieuw Su-
rabaiaasch Handelsblad en de Vrije
Pers in Soerabaja en het A.I.D. "de
Preangerbode" in Bandoeng. Voorts
vielen onder het verbod het Nederland
se bulletin van het persbureau "P.l.
Aneta" - dat diezelfde ochtend nog
verschenen was, het geïllustreerde
blad Wereldnieuws en allerlei bladen
van autoclubs, huisvrouwenverenigin
gen, geestelijke organisaties enz.) Aan
mijn zolang gerekt verblijf in Indonesië
kwam daardoor noodgedwongen een
einde.
Aanleiding tot de tegen de Nederland
se taal gerichte Indonesische maatre
gelen was, dat Indonesië besloten had
bij haar beleid tot verkrijging van West-
Irian een andere tactiek toe te gaan
passen. De acties via de Verenigde
Naties boekten weinig succes en dus
had men besloten de zaak harder aan
te gaan pakken. Na de afschaffing
van de Nederlandse pers volgden
eerst het "onder toezicht stellen" en
vervolgens de naasting van alle Ne
derlandse bedrijven in Indonesië. En
dat leidde weer tot het vertrek van
vrijwel alle Nederlanders, die nog in
Indonesië waren.
Het merkwaardige was dat bij dat al
les de persoonlijke verhoudingen tus
sen Nederlanders en Indonesiërs nog
altijd goed waren. De avond voor dat
afschuwelijke verbod afkwam, zater
dagavond, waren we zoals wel vaker
gaan eten bij "De Njonja", zoals een
vooral om zijn "soep telor kepiting"
beroemd Chinees restaurant in Medan
in de wandeling genoemd werd. De
naam sloeg op de dame die daar de
scepter zwaaide. Daar ontmoetten we
die avond Indonesische collega's en
vrienden, die later met ons mee naar
huis gingen. Het was een en al harte
lijkheid en gezelligheid. Geen vuiltje
aan de lucht.
Die zondagmiddag van de eerste de
cember kwamen ze weer bij ons bin
nenvallen. Geschrokken, ontzet. Ook
zij hadden het nieuws over de radio
gehoord. "Wat kunnen we voor jullie
doen?" was hun vraag. Er kwamen
meer mensen, Indonesiërs, ook mijn
collega's van de krant. Het medeleven
was enorm. Tot ons vertrek hielp
iedereen en daarna duurde de cor
respondentie voort, ledereen probeer-
Medan, 3 december 1957
L.S.
Bij besluit van de Indonesische
minister van voorlichting is per
1 december j.l. een verbod tot
publikatie en verspreiding uitge
vaardigd van in het Nederlands
verschijnende nieuwsorganen in
Indonesië. In verband hiermede
is de uitgifte van Het Nieuws
blad voor Sumatra gestaakt.
Voor de tot op heden van Uw
zijde ondervonden medewerking
betuigen wij U van harte onze
dank.
C. H. SCHAAP
hoofdredacteur
Zó mocht het verschijningsverbod voor
Het Nieuwsblad voor Sumatra de le
zers kond gedaan worden.
de de klap die ons was toegebracht
te verzachten. Andere Nederlanders,
werkzaam op ander terrein, hadden
dezelfde ervaring.
Door en door slecht waren de officiële
betrekkingen tussen Nederland en In
donesië toen, maar de persoonlijke
verhoudingen waren goed. Valt het
dan te verwonderen dat toen de "of-
ciële" moeilijkheden tussen de twee
landen eenmaal opgelost waren, "Iri
an" geregeld was, Nederlanders en
Indonesiërs klaarstonden om elkaar in
de armen te vallen? En dat Nederlan
ders en het Nederlands in Indonesië
weer welkom zijn, misschien wel als
nooit tevoren? I
C. H. SCHAAP
Betere en één uitgebreide solide informatie
maar dan ook van A tot Z, verstrekt U
Pr. Hendrikkade 20-21, Amsterdam. Telefoon
020-24 41 25 25 85 73, Gebouw Mercurius, telex 14525
Vraag per omgaande onze
vergelijk dan, en nu alvast een handdruk van uw
serieuze partner aan de Costa Blanca:
biedt U een SPECIALE ZATERDAG
EN ZONDAGSERVICE
van 10-14 uur. Pak nu de telefoon of schrijf!
